بازار، گروه استانها: سرمایه گذاری یکی از موضوعاتی است که همیشه حول و حوش اقتصاد استان سمنان به خصوص در بخش های مزیت دار شامل صنعت و معدن، کشاورزی و دامپروری و گردشگری و انرژی مطرح بوده است موضوعی که در سال های اخیر به مراتب با مشکل و مانع های بیشتری نیز روبرو شده است.
کارشناسان عقیده دارند که اگر عملکرد نامطلوب دولتی ها در دو دهه اخیر را کنار بگذاریم، شرایط هم برای سرمایه گذاری و سرمایه پذیری طرح ها دشوارتر شده است امروز دیگر دو دهه قبل نیست که سرمایه گذار با اطمینان خاطر بیشتری سرمایه گذاری کند و از سوی دیگر تلاطم های اقتصادی هم سبب شده تا سرمایه گذاران دست به عصا تر سرمایه گذاری کنند.
مجموع این عوامل باعث شده تا کارشناسان به این نتیجه برسند که جذب سرمایه گذار نسبت به قبل، دشوارتر شده است اما بازهم این کار نشدنی نیست. اما چرا در استان سمنان این میزان ناکامی در جذب سرمایه گذار را شاهد هستیم؟ اگر حضور چند سرمایه گذار در بخش صنعت را کنار بگذاریم در دیگر بخش های استان عملاً اتفاق شاخصی در زمینه سرمایه گذاری رخ نداده است حال آنکه سمنان مملو از مزیت های اقتصادی است.
برخی عقیده دارند که ما در استان سمنان دو مشکل عمده داریم اول اینکه خود مسئولان و مردم ما هم نمی دانند که مزیت های قابل سرمایه گذاری و شاخص هر منطقه به درستی چیست و دوم نمی دانند که برای این مزیت ها چطور می توان سرمایه گذار فراهم آورد. با حسن همتیان صاحب نظر مسائل اقتصادی که بر روی سرمایه گذاری طرح های روستایی نیز کارهای تحقیقاتی کرده ، به گفتگو نشستیم. .
* شرایط سرمایه گذاری امروز چطور است؟
مهمترین موضوعی که در جذب سرمایه گذار در استان سمنان باید به آن دقت نظر داشته باشیم این است که ابتدا باید بدانیم شرایط سرمایه گذاری در سال های اخیر با گذشته تفاوت کرده است امروز به وضوح با شرایط اقتصادی و به خصوص تلاطم های ارزی و مالی که وجود دارد، انواع جدیدی از سرمایه گذار پدید آمده است.
سرمایه گذاری هم مانند هر پدیده دیگری ابتدا نیاز به بازتعریف و شناخت دارد
دیگر مانند سابق نیست که یک سرمایه گذار ۱۰ میلیارد تومان سرمایه ای را در یک کارخانه بگذارد و برای مثال سه سال اول برابر و پنج سال اول هم تراز سرمایه ای که گذاشته را بردارد و خدا را هم شکر کند امروز سرمایه گذاران ۱۸ ماه برای بازگشت دو برابر سرمایه ای که گذاشته اند، وقت صرف می کنند اگر طرح در یک و نیم سال ۲۰۰ درصد آورده شان سود نداد، اصلا ورود نمی کنند البته از یک بابت حق هم دارند چرا که شرایط امروز به این سمت رفته است و موانع تولید هم بسیار هستند.
سرمایه گذاری هم مانند هر پدیده دیگری ابتدا نیاز به بازتعریف و شناخت دارد زیرا ما اگر ندانیم که با چه پدیده ای روبرو هستیم نمی توانیم برای آن برنامه ریزی هم کنیم، مشکل ما در استان سمنان این است که اصلا نمی دانیم چه چیزی را باید به چه کسی برای سرمایه گذار پیشنهاد دهیم.
* انواع سرمایه گذار را توضیح دهید
ابتدا بگوییم که این دسته بندی آکادمیک و بر حسب نوشتاری در یک کتاب نیست این تجربه ۲۰ سال کار ما در استان سمنان محسوب می شود حال به سوال بازگردیم ما در وهله اول باید بدانیم که انواع سرمایه گذار وجود دارد نخست سرمایه گذاران احساسی هستند که عمدتاً بومی بوده و عِرق به محل زندگی شان دارند این دسته شاید کمتر به فکر سود مادی باشند و یا دست کم مدت انتظار بیشتری را برای بازگشت سرمایه تحمل کنند اما به عشق اشتغال و تولید در منطقه زندگی شان پای کار هستند.
این دسته افراد به زودی جذب می شوند اما باید دقت داشت که این افراد شرایط خاص سرمایه گذاری خود را هم دارند برای مثال چندان حرفه ای عمل نکرده و شاید به زودی آتش اشتیاق شان خاموش شود، عمده سرمایه گذاری های این قشر در استان سمنان موفق بوده مانند سیم و کابل مغان در شاهرود اما باید توجه داشت که این افراد نیازمند توجه و حمایت نیز هستند.
دسته دوم سرمایه گذاران حرفه ای هستند برای این افراد فقط بازگشت پول در کمترین زمان ممکن حتی یک و نیم سال باید صورت گیرد و با هیچ مانعی هم روبرو نمی شوند مگر کار را در هر مرحله ای رها کنند در نتیجه جذب این سرمایه گذاران دشوار است اما باید توجه داشت که این سرمایه گذاران حرفه ای بوده و کارشان را بلد هستند در نتیجه بهترین آورده را برای استان خواهند داشت. دسته سوم بین این افراد هستند که نمایندگان مجلس عمدتاً باتید تلاش کنند تا این گروه سوم را جذب کنند یعنی گروهی که حرفه ای هستند اما شرایط را هم درک می کنند.
* این دسته سوم همان هایی هستند که در ۱۸ ماه می خواهند پولشان دو برابر شود
بله البته دو دسته دیگر هم از پول بدشان نمی آید اما رفتار و کنش سرمایه گذاری دسته سوم به مراتب با دو دسته دیگر متفاوت است. ما در کاغذ سنگی شاهرود شاهد بودیم که فردی ۱۴ میلیارد تومان هزینه کرد اما به محض اینکه دید مسئولان توجهی به او نمی کنند همه را رها کرد و رفت و در استانی دیگر کارخانه را ساخت کارخانه ای که به قول خود مالک می توانست در چهار فاز ۱۳ هزار شغل ایجاد کرده یک سوم کاغذ کشور را تامین کند لذا سرمایه گذاران دسته سوم این گونه هستند به سرعت رها کرده و می روند.
* بعد از شناخت انواع سرمایه گذار چه باید کرد؟
ابتدا باید نوع سرمایه گذار بر حسب مزیتی که قابل سرمایه گذاری است، تعیین شود و این یکی از کارهایی است که نمایندگان در کارگروه هایی که در دفاترشان ایجاد می کنند، به خوبی می توانند آن را صورت داده وبه دولت هم کمک کنند از سوی دیگر دولت هم باید به کمک بیاید و زیرساخت های مرتبط با جذب سرمایه گذار را برای این گروه ها مهیا سازد.
ما ابتدا باید بدانیم که چه محصول یا فعالیتی را قرار است برای سرمایه گذار معرفی کنیم
ما ابتدا باید بدانیم که چه محصول یا فعالیتی را قرار است برای سرمایه گذار معرفی کنیم برای مثال قرار است محصولات فرآوری پسته را تولید کنیم سپس بر مبنای آن باید انواع سرمایه گذار را پیدا کرده و کم کم معرفی کرد در این زمینه می توان از ظرفیت نمایندگان مجلس شورای اسلامی استان نیز بهره گیری کرد.
برای اینکه بتوانیم از این ظرفیت به خوبی بهره گیری کنیم، ابتدا نیاز داریم که مزیت های قابل سرمایه گذاری استان سمنان را خودمان بشناسانیم، سپس برای احصا و به کارگیری آنها برنامه ریزی کنیم و بعد از آن پکیج های سرمایه گذاری را تدوین کنیم در مرحله بعد این پکیج ها را آماده ارائه کنیم و بسته های مشوق سرمایه گذاری آنها را با همراهی دولتی ها و بانک ها و ... احصا کنیم سپس بدانیم که در چه رویدادی و برای چه نوع سرمایه گذاری باید آنها را ارائه کنیم.
* چطور تا امروز اینت کار نشده است؟
به دلیل فقدان درک درست از این چرخه، تاکنون سرمایه گذاری های استان سمنان به صورت فله ای و بی هدف بوده است مثلا امروز گفته شده انرژی خورشیدی فردا گفته شده فاضلاب پس فردا سیلیس و کرومیت و ... لذا ما در استان سمنان و در هشت شهرستان این استان نیازمند یک اکیپ های رایزنی اقتصادی و سرمایه گذار و دوم احصا گران ظرفیت های روستاها و بخش ها و شهرها هستیم تا بتوانند دست سرمایه گذار را در دست مزیت اقتصادی استان بگذارند.
اینکه چه کسی باید این کار را صورت دهد مشخصاً پاسخی ندارد چرا که اولاً دولت به تنهایی از عهده این امور برنمی آید در ثانی نگاه دولت ها در این دو دهه اخیر به سمت حرفه ای و درستی سوق پیدا نکرده است در وهله دوم ارگان هایی که وظیفه شان این امر است، مانند اتاق بازرگانی هم تنها در مرکز استان حضور دارند و از دیگر شهرستان های بی خبر هستند کمایانکه کارنامه اتاق سمنان در این خصوص طی یک دهه اخیر گواه است ثالثاً اصلا ورود دولتی ها گاهی آفت زا هم است چرا که دولت در دید سرمایه گذاران مساوی با بروکراسی و اذیت کردن های اداری است.
* پس چه کسی باید ورود کند؟
بهترین گزینه ها برای ورود نمایندگان مجلس، مسئولان دفاتر نمایندگان و مسئولان کارگروه هایی هستند که نمایندگان مجلس در درون دفترهایشان راه اندازی می کنند این کارگروه ها می تواند با کمک سمن های مردمی، اساتید دانشگاه، شوراهای اسلامی روستاها و موثران و مدیران بازنشسته و ... بهترین مزیت های اقتصادی استان را احصا و برای سرمایه گذاری پیشنهاد دهند.
حالا که نزدیک انتخابات هستیم از نامزدها و نمایندگان کنونی درخواست داریم که برای دوره بعد و چهار سال دست نخورده ای که می تواند هزاران برکت را برای استان به دنبال داشته باشد، برنامه ریزی کنند تا بتوانیم عقب ماندگی را جبران کنیم.
نظر شما