بازار؛ گروه بین الملل:نخست وزیر ایتالیا، جورجا ملونی، اخیراً گفت که از جنگ در اوکراین خسته شده و همه به زودی به دنبال «راهی برای خروج» خواهند بود. در همین راستا، بسیاری از همتایان او در غرب به طور ضمنی با این موضوع موافقت کردند. با این حال، ملونی سزاوار هیچ همدردی نیست. او فکر می‌کرد زمانی که با رئیس کمیسیون اتحادیه آفریقا صحبت می‌کرده است، این گفتگو میتواند به عنوان فرصتی برای اعمال قدرت و استدلال در نظر گرفته شود.
او همچنین می‌توانست استدلال کند که جنگ روسیه در اوکراین، اگر خود استعماری نباشد، چیزی نیست و تلاشی مذبوحانه برای حفظ امپراتوری محسوب می شود.
«طرح بی» روسیه
جورجا ملونی دستان روسیه را بازی می‌کرد: خسته شدن و جستجوی راهی برای خروج از جنگ دقیقاً همان چیزی است که ولادیمیر پوتین اکنون از جهان غرب می خواهد. با گذشت بیش از ۶۰۰ روز از تهاجم، اوکراین تا حد زیادی از چرخه اخبار خارج شده است.
جنگ حماس و اسرائیل و تحولات سیاسی ملی در اولویت قرار گرفته و دیگر اوکراین یک خبر قدیمی است، به خصوص که برچسب‌های غیرقابل پیروزی یا جنگ برای همیشه به آن چسبانده شده است
جنگ حماس و اسرائیل و تحولات سیاسی ملی در اولویت قرار گرفته است. اوکراین یک خبر قدیمی است، به خصوص که برچسب‌های غیرقابل پیروزی یا جنگ برای همیشه به آن چسبانده شده است. «پلن آ» کرملین_تصرف سریع کیف و حکمرانی کمابیش مستقیم_ در هفته های اول شکست خورد. اما طرح بی_منتظر بمانید تا متحدان اوکراین تسلیم شوند و به خانه بروند_ کار می کند. بر همین اساس، روسیه ثابت کرده است که انعطاف پذیر، پایدار و صبور است. دموکراسی‌های لیبرال، وابسته به رأی‌دهندگان خود، همیشه از این ویژگی‌ها به یک اندازه برخوردار نیستند.
انگلیس و اروپای شرقی
اروپای شرقی و کشورهای شمال اروپا استثنا هستند. آنها درک کرده اند که این جنگ برای اوکراین یک امر وجودی است و پیروزی روسیه، این کشور را قوی تر و خطرناک تر از آنچه اکنون است، می کند. در این میان انگلیس کشوری استثنایی است. دیوید کامرون، وزیر امور خارجه جدید انگلیس، چند روز پس از تصدی این سمت، به اوکراین سفر کرد. درست است، دیده شدن در کنار فردی مانند رئیس جمهور ولادیمیر زلنسکی در «منطقه خطر» همیشه یک حرکت محبوب بوده است.
اما این برداشتی غیرمنصفانه بدبینانه است. در خلال آشفتگی‌های داخلی بی‌سابقه، حزب محافظه‌کار حاکم بر بریتانیا، که احتمالاً رهبری خود را از مردم این کشور می‌گیرد، یک حامی متعهد در پول، سلاح، آموزش و لفاظی بوده است. ارائه موشکهای سایه طوفان توسط انگلیس برای توانایی اوکراین برای رسیدن به کریمه مهم بوده است. حمایت این کشور از کریدور دریای سیاه که اوکراین می تواند غلات خود را از طریق آن صادر کند، تفاوت قابل توجهی در اقتصاد ویران شده این کشور ایجاد کرده است.
واقعیت بزرگ این است که ولادیمیر پوتین عملاً موفق شده است جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا را از کمک به اوکراین برای پیروزی در این جنگ باز دارد
در حالی که به نظر می رسد روزهای قدرت محافظه کاران به پایان رسیده باشد، حزب کارگر در حال از بین رفتن است. البته این موضوع در تضاد آشکار با جنگ حماس و اسرائیل است که شامل نکات ظریفی است که در اوکراین وجود ندارد. اما سرپیچی بریتانیا و اروپای شرقی در قبال روسیه تنها دلیل کمی برای تشویق ایجاد می کند.
واقعیت بزرگتر این است که ولادیمیر پوتین عملاً موفق شده است جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا را از کمک به اوکراین برای پیروزی در این جنگ باز دارد. بسیاری از تحلیلگران بر این عقیده هستند که حمله متقابل اوکراین می توانست بیشتر از آن پیشرفت کند. آلمان همچنین مقصر است که به دلیل ترس از تشدید تنش، از ارائه موشکهای دوربرد تاروس به اوکراین خودداری می‌کند.
بن بست
این موضوع بدان معنا نیست که جنگ در «بن بست» است و نمی توان به پیروزی رسید. چنین نقل قولی از فرمانده کل نیروهای مسلح اوکراین، والری زالوژنی، گزارش شده است که باز هم به روایت روسی خدمت کرده است! در واقع، زالوژنی هم به یک بن بست اشاره کرده است. این ژنرال مسیری را برای پیروزی و آنچه برای تضمین آن لازم است مشخص کرده است. این مسئله البته کمک های نظامی بیشتر، توسعه و دستیابی به فناوری های جدید بوده است.
بن بست نامیدن جنگ نمونه آشکاری از خودشکستگی است: اگر اعتقاد بر این است که اوکراین نمی تواند در جنگ پیروز شود، در آن صورت سلاح به اوکراین برای پیروزی در جنگ داده نمی شود که به نوبه خود به این معنی است که آنها در جنگ پیروز نخواهند شد. تصور پیروزی اوکراین به شجاعت سیاسی نادری نیاز دارد؛ اگرچه مقامات اتحادیه اروپا از جمله اورسولا فون در لاین و جوزپ بورل این امر را مدیریت کرده اند.
احتمالاً روسیه اجازه نخواهد داشت در انتخابات ۲۰۲۴ آمریکا مانند سال ۲۰۱۶ نقش حمایتی ایفا کند، اما بازگشت ترامپ یک تغییر بازی خواهد بود
در همین حال، در حالی که ولادیمیر پوتین ممکن است از تردید بایدن خوشحال باشد، از بازگشت دونالد ترامپ به قدرت بیشتر خوشحال خواهد شد. احتمالاً روسیه اجازه نخواهد داشت در انتخابات ۲۰۲۴ آمریکا مانند سال ۲۰۱۶ نقش حمایتی ایفا کند، اما بازگشت ترامپ یک تغییر بازی خواهد بود. ایالات متحده همچنان ۷۰ درصد از مواد مورد نیاز برای دفع روسیه را در اختیار اوکراین قرار داده است.
پیوستن اوکراین به اتحادیه اروپا (احتمالاً و در حال پیشرفت) و پیوستن به ناتو (در زمان جنگ احتمال کمتری دارد و بسیار وابسته به حمایت ایالات متحده است) در صورت خالی شدن منابع آن یک پیروزی توخالی خواهد بود. روسیه جنگ ضعیفی داشته است_ ناوگان دریای سیاه آن از کریمه عقب نشینی کرده است، به این معنا که در دفاع از شبه جزیره با مشکلاتی روبرو خواهد شد.
اما روسیه می تواند هزینه ها را جذب کند. صنعت آن برای جنگ بسیج شده و سربازان آن کالاهای غیرقابل تعویض و قابل تعویض هستند. کاهش جمعیت و فرار مغزها مشکلی برای روزی دیگر است و مسلماً اوکراین را بیشتر تحت تأثیر قرار می دهد. همچنین، نباید یک برنامه بد را با ارتش بدی که از اشتباهات خود درس نمی گیرد، اشتباه گرفت.
روسیه ممکن است مجبور شده باشد برای پر کردن «شکاف مهمات» به کره شمالی روی آورد، اما این امر نیز مؤثر بوده است. ولادیمیر پوتین عمیقاً متعهد است که جنگ خود را به سرانجامی موفقیت‌آمیز برساند: «در همه چیز» و مدت‌هاست که از ماجرای کشته شدن پریگوژین بهبود یافته است، او مطمئناً معتقد است که میتواند پیروز شود.
نظر شما