به گزارش بازار، محمدرضا اسدالهی تصریح کرد: عموماً دولت‌ها و حاکمیت‌ها به دلایلی، خیلی تمایلی به واگذاری فعالیت‌های خود به بخش عمومی و خصوصی ندارند و از این رو همواره بخشی از دولت و یا حاکمیت موافق و بخش دیگر مخالف می‌باشند و این تضارب آرا موجب می‌شود که بحث خصوصی سازی به نتایج ملموس خود نرسد.
وی با تاکید بر اینکه؛ اگر نهاد خصوصی سازی و یا سازمان خصوصی سازی در زمانی که شرکتها قصدِ عرضه دارند، نکاتی را رعایت کنند، می‌توانند موفقیت بیشتری داشته باشند، افزود: یکی از نکات مهم این است که بخش عمده سهام این شرکتها را در اختیار عموم قرار دهند. یعنی «سرمایه گذاران»، «مردم عادی» و حتی «سرمایه گذاران حرفه‌ای در بازار سرمایه»، بتوانند در مدیریت این شرکتها اعمال نظر کنند و دائم این شرکتها را مورد رصد قرار دهند.
اسداللهی تاکید کرد: سرمایه گذاران به دلیل درگیر بودنِ منابع و سرمایه شان در این شرکتها، با رصد مداوم فعالیت مدیران این شرکتها می‌توانند نظارت بیشتری بر آن‌ها داشته باشند.
این کارشناس بازار سرمایه در ادامه گفت: در مرحله بعد دولت می‌تواند بخش کوچکتری از سهام شرکتها را به بخش خصوصی و اشخاص حرفه‌ای که دارای صلاحیت حرفه‌ای هستند، واگذار کند که مدیریت این شرکتها را انجام بدهند تا در بلندمدت این اشخاص حقیقی یا حقوقی که به صورت حرفه‌ای در بازار سرمایه فعال هستند، منافع سرمایه گذاران خود را هم لحاظ کنند.
اسداللهی با تاکیدبر اینکه دو موضوع دیگری هم که خیلی مهم است و دولت وقتی خصوصی سازی را انجام می‌دهد بایدآن‌ها را مد نظر قرار دهد، افزود: دولت از تصدی گری در فعالیت شرکت‌هایی که خصوصی سازی می‌شوند، خارج شود و به این شکل نباشد که دولت در پروژه‌های بعدی آن سرمایه گذاری کند چرا که این کار، رقابت پذیری را در این شرکتها از بین خواهد برد.
وی مورد دوم را اینگونه تبیین کرد: دولت علاوه بر اینکه در تصدی گری در موضوع فعالیت این شرکت ها، دخالتی نمی‌کند، از نظام قیمت گذاری این شرکتها هم خارج بشود و به شکل دستوری قیمت گذاری محصولات و حتی مواد خام این شرکتها را از شمول فعالیت دولت خارج کند.
این کارشناس بازار سرمایه در انتها تاکید کرد: شرکتها از طریق سندیکاها و کانون‌هایی که در بازار سرمایه هم وجود دارند، پیگیر مشکلات و نیازهای خودشان باشند.
نظر شما