بازنگری در اساسنامه سازمان سرمایه گذاری با هدف تسهیل سرمایه گذاری خارجی

به گزارش بازار، علی فکری معاون وزیر اقتصاد و رئیس کل سازمان سرمایه‌گذاری و کمک‌های اقتصادی و فنی ایران در گردهمایی دو روزه مدیران استانی امور اقتصادی و دارایی با اشاره به وجود چهار نوع سرمایه گذاری خارجی رایج در جهان گفت: در مدل اول سرمایه گذاری، سرمایه گذاران خارجی با هدف حفظ ارزش ذخایر ارزی خود در کشورهای سرمایه پذیر سرمایه گذاری می‌کنند و با خرید اوراق قرضه سایر کشورها از جمله اوراق قرضه دلاری یا یورویی و ین و اخیرا اوراق قرضه یوان از ارزش ذخایر ارزی خود محافظت می‌کنند.

فکری در ادامه و با اشاره به اینکه این روش سرمایه گذاری نه در ایران و نه در کل کشورهای خاورمیانه و منطقه جنوب غرب آسیا رایج نیست، افزود: از کل سرمایه گذاری خارجی که در جهان صورت می‌گیرد، شاید حداقل سی درصد به این بخش مربوط است.

معاون وزیر اقتصاد نوع دوم سرمایه گذاری را ثبت روزانه سرمایه برشمرد و در تشریح این نوع سرمایه گذاری گفت: امروزه ابزارهایی در جهان تعریف شده است که با کمک آن‌ها سرمایه صبح از یک نقطه دیگر جهان وارد بورس یک کشور مثل هنگ کنگ میشود و با تعطیلی آن بازار شبانه خارج شده و وارد بازار یک کشور دیگر می‌شود که برای این نوع سرمایه گذاری در حوزه هدفگذاری نه ایران و نه حتی سایر بورس‌های خاورمیانه قرار ندارد.

وی حجم این نوع سرمایه گذاری را ۴۰ درصد از کل سرمایه گذاری‌های جهانی دانست و افزود: به جز این موارد، دو دسته دیگر سرمایه گذاری دیگر در دنیا وجود دارد که ما می‌توانیم در این زمینه برنامه ریزی و هدف گذاری کنیم و در وزارت اقتصاد و سازمان سرمایه گذاری نیز در اهداف و برنامه‌های ما قرار دارد.

فکری در تشریح این دو نوع سرمایه گذاری نیز گفت: نوع سوم سرمایه گذاری‌های خارجی در جهان صرفا با هدف سودآوری انجام می‌شود که این مدل سرمایه گذاری در منطقه خاورمیانه کاملا جا افتاده و کشورهای جنوب خلیج فارس نیز در این بخش فعال هستند.

رئیس سازمان سرمایه‌گذاری و کمک‌های اقتصادی و فنی ایران، نوع چهارم سرمایه گذاری‌ها را جزو اهداف جذب سرمایه توسط این سازمان دانست و در تشریح آن گفت: در این نوع سرمایه گذاری علاوه بر اهداف اقتصادی و سودآوری، اهداف غیر اقتصادی از جمله اهداف راهبردی، مذهبی و ایدئولوژی نیز پیگیری می‌شود.

معاون وزیر اقتصاد با اشاره به اینکه ایران مرکز شیعیان جهان است، گفت: این ویژگی موجب می‌شود مثلا سرمایه گذاران عراقی به دلیل وجود حرم امام رضا (ع) در ایران به سرمایه گذاری علاقمند باشند و یا سرمایه گذاران افغانی به دلیل احساس نزدیکی و قرابتی که با ایران دارند در کشور ما سرمایه گذاری کنند تا از مزایای اقامت در ایران استفاده کنند.