فاطمه بختیاری*؛ بازار: همدان استانی مستعددر زمینه رونق صنعت چوب محسوب می‌شود چراکه عنوان دار شهر جهانی مبل منبت است اما بی‌توجهی مسئولین در ساخت کارخانه فرآوری چوب درحالی‌که ساخت آن برای فعالان صنعت چوب نیازی مبرم احساس می‌شود، باعث شده چوب‌ها چه به‌صورت هیزمی و چه غیر هیزمی از استان خارج و به مصرف صنعت چوب در استان‌های دیگر برسد.
همچنین در حال حاضر شاهد کج‌سلیقگی مسئولین همدان در رابطه با ضابطه‌مند شدن خروج چوب از این استان هستیم حال‌آنکه در صورت فرآوری قطعه به قطعه این چوب‌ها نیاز مبرم فعالان صنعت چوب در استان همدان تأمین می‌شود.
وقتی می‌توان از ضایعات چوب باغات و جنگل‌های استان همدان مقادیر بسیار زیادی فراورده چوبی استحصال کرد و مواد اولیه صنعت چوب استان را تأمین کرد جای سوال است که چرا نسبت به ساخت کارخانه فرآوری چوب در استان این‌همه اجحاف را شاهدیم
مصداق بارز بی‌توجهی مسئولین نسبت به خروج چوب از استان همدان ضرب‌المثل معروف (چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است) را موردتوجه قرار می‌دهد چراکه وقتی می‌توان از ضایعات چوب باغات و جنگل‌های استان همدان مقادیر بسیار زیادی فراورده چوبی استحصال کرد و مواد اولیه صنعت چوب استان را تأمین کرد جای سوال است که چرا نسبت به ساخت کارخانه فرآوری چوب در استان این‌همه اجحاف را شاهدیم.
آنچه در فرایند خروج چوب از استان همدان مشهود و قابل‌احصا است اینکه دست قانون در جلوگیری از خروج چوب از استان بسته است و در این مورد هیچ‌گونه ضابطه‌ای برای خروج کامیون کامیون چوب که در بعضی فصول حتی به روزانه ۶۰ کامیون هم می‌رسد و برای کارخانه‌ها تخت فشرده مثل ام دی اف و نئوپان در استان‌های دیگر مورد مصرف قرار می‌گیرد وجود ندارد.
متأسفانه خروج این مقادیر بسیار زیاد چوب از استان همدان باعث شده صنعتی کاران چوب در شمال کشور که در حال حاضر به دلیل تنفس جنگل‌های شمال نمی‌توانند از جنگل‌ها منطقه خود برداشت کنند، به‌خوبی و مقرون‌به‌صرفه از آن منتفع شوند.
مسلم است که صادرات چوب از استان همدان به شهرهای دیگر بسیار سودآور است چراکه متقاضیان مجبور نیستند از خارج کشور مواد اولیه را تأمین کنند و با یک قیمت بسیار مناسب و در برخی موارد بدون واسطه، چوب صنوبر و چوب‌های باغی استان همدان را برای ساخت انواع و اقسام «مصنوعات چوبی» خریداری و به مصرف می رسانند اما جالب‌تر اینکه همان «مصنوعات چوبی» ساخته‌شده از چوب همدان را باقیمت‌های سرسام‌آور و گران برای فروش به استان همدان برمی‌گردانند.
این میزان از بی‌توجهی نسبت به ساخت کارخانه فرآوری چوب در استان همدان توجیه‌ناپذیر است و اگر مسئولین خود را جای فعالان صنعت چوب استان همدان بگذارند، به‌خوبی درک می‌کنند که فعالان این صنعت با چه مشقت و مشکلاتی جهت خریداری چوب از کشورهای دیگر مواجه هستند
ناگفته پیداست که این میزان از بی‌توجهی نسبت به ساخت کارخانه فرآوری چوب در استان همدان توجیه‌ناپذیر است و اگر مسئولین خود را جای فعالان صنعت چوب استان همدان بگذارند، به‌خوبی درک می‌کنند که فعالان این صنعت با چه مشقت و مشکلاتی جهت خریداری چوب از کشورهای دیگر مواجه هستند.
بنا بر گزارش‌های میدانی و مصاحبه با فعالان صنعت چوب، خرید هر مترمربع چوب برای فعالان این بخش حدود ۲۲ میلیون تومان آب می‌خورد؛ به عبارتی در حال حاضر حتی اگر با سرمایه‌ای در حدود ۱۰۰ میلیون تومان چوب خریداری شود این میزان برای ساخت تعداد کمی از «مصنوعات چوبی» مورداستفاده قرار می‌گیرد و فروش آن حتی کفاف اجاره‌بها مغازه و کارگاه چوبی را نمی‌دهد.
درواقع این چوبی که از استان همدان خارج می‌شود روزی فعالان این صنعت در همین استان است؛ و سوال وجود دارد که چرا نسبت به فعالان این حرفه در استفاده از چوب چنین رفتاری شود و فقدان کارخانه فرآوری چوب، این‌همه فعالان این حوزه را دچار چالش و بحران کرده است.
در پایان امیدواریم انعکاس این مطلب در رسانه بازار بتواند گره از مشکلات صنعت‌کاران چوب استان همدان بگشاید و مسئولین و متولیان امر تمام قامت در رفع مشکلات و معضلات این حوزه بایستند و پای‌کار باشند تا بیش از این مشکلات روی دوش فعالان این صنعت ماندگار و این هنر چند هزارساله سنگینی نکند.
* فعال رسانه
نظر شما