زهرا بهرامی؛ خبرگزاری بازار- گلستان با وجود ظرفیت‌های بسیاری در حوزه‌های مختلف کشاورزی، گردشگری و تجارت و ... از استان‌های کمتر توسعه یافته کشور است.
توسعه گردشگری آشوراده، ایجاد شهرک متالوژی، تبدیل گلستان به هاب غلات، منطقه آزاد اینچه برون، اجرای دومین موزه روستایی کشور در قُرق، ایجاد بندر خشک و اجرای راه آهن گرگان- مشهد تنها بخشی از ده‌ها پروژه بر زمین مانده استان است.
مسئولان تازه تأسیس بودن گلستان را بهانه کمبودها می‌دانند اما واقعیت‌های موجود نشان می‌دهد غفلت دولت از توجه به ظرفیت‌های استان در کنار عدم اجرای پروژه‌های مهم و محوری مانع اصلی توسعه استان است.
اسدالله قره خانی، نماینده مردم علی‌آبادکتول در مجلس شورای اسلامی و سخنگوی سابق کمیسیون انرژی هم معتقد است، نبود هماهنگی بخش اجرایی و نمایندگان مجلس در کنار بی‌توجهی دولتمردان در عمل به مصوبات سفرهای استانی و همچنین بی‌توجهی سازمان برنامه و بودجه در تخصیص اعتبارات، مانع اصلی توسعه گلستان شده است.
*ظرفیت توسعه استان را در چه بخشی می‌بینید
گلستان در بسیاری از حوزه‌ها به ویژه حوزه کشاورزی، گردشگری و سلامت ظرفیت‌های بسیاری دارد اما به همان شدتی که در حوزه‌های مختلف ظرفیت داریم به همان حد هم مورد غفلت قرار گرفته‌ایم.
سال‌هاست برخی از مسئولان شعار می‌دهند گلستان در حوزه گردشگری سلامت ظرفیت دارد اما ما هنوز در حوزه سلامت استان با چالش‌های فراوانی روبرو هستیم و از ظرفیت توسعه بخش بهداشت و درمان و زیرساخت‌های آن غفلت شده است.
حوزه سلامت با حفظ جان مردم در ارتباط است؛ گلستان از استان‌های بسیار فقیر و عقب مانده کشور در سرانه تخت بیمارستانی، نیروی متخصص، کادر درمانی، بودجه بهداشت و توزیع فراوانی بیمارستانی و ... است.
دولت‌های مختلف سرکار آمدند و مشکلات بیان شد اما اراده‌ای برای حل مشکلات و معضلات استان وجود ندارد؛ با اندک تلاطمی مانند بیماری کرونا این معضلات و مشکلات بیرون زده‌اند؛ در زمان شیوع کرونا در گلستان تمام تخت‌های بیمارستانی و ICU های استان پر شدند و بیمارستان‌های استان ظرفیت پذیرش بیماران عادی و جراحی را نداشتند.
*شما به وضع موجود استان انتقاد دارید در شرایطی که خود شما به عنوان نماینده مردم باید پیگیر بخش از مشکلات و رفع کمبودها در استان باشید
کاملاً درست است؛ به عنوان مثال در همین حوزه بهداشت و درمان، در سفر سال ۹۷ رئیس جمهور به گلستان توسعه بیمارستان علی‌آباد و تخت ICU و تجهیز بیمارستان قدیم علی‌آباد برای درمان بیماران سرطانی، احداث دو بیمارستان ۵۰۰ تختخوابی در گرگان و بیمارستان جایگزین طالقانی برای درمان کودکان مصوب شد اما اعتبارات آن‌ها پرداخت نشد.
یا مجوز ساخت پلی کلینیک مجهز ویژه کارگران استان را گرفتیم اما به دلیل ضعف مدیریت استان پس از گذشت بیش از یکسال هنوز نتوانسته‌ایم آن‌را اجرایی کنیم.
بسیاری از کمبودها و عقب ماندگی‌های استان ناشی از بی توجهی مسئولان به ویژه رئیس جمهور، رئیس سازمان برنامه و بودجه، استاندار و مدیران استانی است. سفرهای استانی وزرا و رئیس جمهور و سایر مسئولان کشوری باعث جبران عقب ماندگی‌های استان نشده و این مهم جای گلایه دارد.
*مشکل را در چه می‌بینید؟ مدیران استانی باید بیشتر پیگیری می‌کردند و یا...
مسئولان کشوری به گلستان توجه نمی‌کنند. فقط به استان سفر می‌کنند؛ مدیران استانی گزارش‌های نادرست داده و فضای استان را خوب و مثبت جلوه می‌دهند. ببینید در همین شرایط کرونا تمام انتقادات متوجه مجموعه علوم پزشکی استان است؛ در شرایطی که من اطلاع دارم دانشگاه علوم پزشکی گلستان تا قبل از شیوع بیماری کرونا از نظر بودجه‌ای به شدت در تنگنا و به سختی توان پرداخت حقوق ماهانه پرسنل را داشت حالا در این شرایط می‌توان از آن انتظار داشت روی موضوع توسعه بیمارستانی استان و تامین تجهیزات بهداشتی و درمانی متمرکز شود.
در سایر حوزه‌ها هم شرایط به همین ترتیب است؛ کشاورزی یکی از محورهای توسعه استان است اما ما همچنان کشاورزی معیشتی داریم و به سمت کشاورزی مدرن با سرمایه گذاری‌های بزرگ حرکت نکرده‌ایم.
*در غفلت از توسعه بخش کشاورزی بیشتر نگاه‌ها به کدام حوزه است؟
چند فاکتور در بخش کشاورزی اثرگذار است تا بتواند برای توسعه ایجاد انگیزه کند؛ قیمت محصولات، کاهش ریسک محصولات، تامین نهاده‌های کشاورزی، قوانین و مقررات حمایتی متقن و لازم الاجرا، وام‌های ارزان قیمت، الگوی کشت و .... خیلی از فاکتورهای دیگر. ما در همه حوزه‌ها چالش داریم چه در تولید چه در صادرات محصولات کشاورزی و تجارت خارجی، اینکه گلستان در این حوزه‌ها ظرفیت دارد به تنهایی کافی نیست بسیاری از این موضوعات باید در سطح کلان ملی تصمیم‌گیری، حل و مدیریت شود.
سیاست مبهمی بر کشاورزی کشور حاکم است؛ در استانی مانند گلستان که بیش از ۱۴۰ هزار هکتار شالی کشور می‌شود ممنوعیت معنا ندارد؛ چرا که کشت دو هکتار گندم با درآمد سالانه چهار میلیون تومان کفاف معیشت خانواده پنج نفره گلستانی را نمی‌کند و مجبور است برای تامین معیشت محصولی همچون شالی با درآمد سالانه بالاتر حدود ۳۰ میلیون در دو هکتار کشت کند.
وقتی دولت برای استان گلستان با کشت بیش از ۱۴۰ هزار هکتار شالی ممنوعیت کشت اعمال می‌کند و آب منطقه‌ای کشاورز را جریمه می‌کند؛ نتیجه این سیاست غلط این است که پای دلالان از سایر استان‌های شمالی به گلستان باز می‌شود؛ کمباین‌هایی که از سایر استان‌های شمالی آمده‌اند سه برابر استان‌های دیگر از کشاورز گلستانی حق الزحمه دریافت می‌کنند و دلالانی که آن هم از سایر استان‌های شمالی آمده‌اند قیمت شلتوک استان را نصف قیمت شلتوک مازندران و گیلان از کشاورز گلستانی می‌خرند؛ چراکه با ممنوعیت کشت شالی در گلستان توسط دولت کارخانه های برنج پاک کنی و شالیکوبی اجازه فعالیت ندارند.
تاکید می‌کنم پیگیری یک مدیر و یا مسئول به تنهایی کافی نیست، گلستان نیازمند یک انسجام مدیریتی برای پیگیری معضلات و مشکلات و جذب امتیازات ویژه است تا گلستان به سمت توسعه سوق داده شود و سرمایه‌گذاران بزرگ در این استان جذب شوند. در واقع باید تمام استان بسیج شوند.
*از انسجام مدیریتی سخن گفتید؛ چقدر نمایندگان استان معضلات و مشکلات را با همراهی مدیران حل کرده‌اند
استانداران استان (حداقل سه استانداری که در این دوره با آن‌ها کار کرده‌ام) توان انجام کارهای بزرگ برای استان را ندارند و در عین حال با نمایندگان هم ارتباطی ندارند.
*این عدم هماهنگی خودش یک مانع توسعه محسوب می‌شود
دقیقاً عدم هماهنگی بخش‌های اجرایی با نمایندگان مردم مانع توسعه استان است. وزرا وارد استان می‌شوند و می‌گویند یک هزار میلیارد تومان اعتبار به استان اختصاص یافته است اما این اعتبارات را در کجا هزینه کرده‌ایم در زهکشی اراضی شمال استان؛ در این دولت، مدیران استان متمرکز شده‌اند روی زهکشی ۲۸۰ هزار هکتار اما آیا این زهکشی علاج بخش بیکاری استان است و یا درآمد آنچنانی برای استان دارد که توسعه گلستان را رقم بزند؛ خیر تنها تولید یک میلیون و ۳۰۰ هزار تنی گندم استان را به یک میلیون و ۵۰۰ هزار تن می‌رساند.
از نظر بنده مشکل اصلی استان خود مسئولان آن هستند که اراده لازم برای توسعه و دید بزرگ و واقع بینانه ندارند؛ شما نگاه کنید پتروشیمی گلستان، پالایشگاه، منطقه آزاد، آشوراده و ... همه بلاتکلیف است و ما هیچ پروژه بزرگ برای توسعه نداریم و از سوی دیگر گلستان را در سطح ملی بدجلوه می‌دهیم، استانی حادثه خیز بدون دادن امتیازات ویژه برای سرمایه‌گذاری؛ لذا در چنین شرایطی نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم ظرفیت‌های توسعه استان مورد توجه سرمایه‌گذاران در حوزه‌های مختلف قرار گیرد.
نظر شما