هدفمندی، ارز و بنزین؛ سه گانه ای که سفره کارگر را کوچک کرد

به گزارش بازار به نقل از صداوسیما، فرامرز توفیقی، رئیس کمیته دستمزد در شورای عالی کار اظهار کرد: از آنجایی که شاکله حفظ بقای خانواده بر اساس کار و تأمین معاش است مادامی که تأمین معاش پویا و با دوام نباشد، نمی توان به برنامه ریزی کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت فکر کرد. بنابراین در نبود تامین معاش ارکان خانواده هم متزلزل خواهد شد.

تزلزل خانواده و برنامه ریزی نادرست صدمات جبران ناپذیری به روح و روان جامعه کارگری خواهد زد و نهایتاً هم بهره وری و کیفیت کار را کاهش خواهد داد.

رئیس کمیته دستمزد در شورای عالی کار یادآور شد: با وجود تکلیف قانونی وزارت کار برای تعیین لیست مشاغل مستمر و مشاغل موقت از سال ۱۳۶۹ اما تا به الان هیچ اقدامی در این مورد صورت نگرفته و با وجود اصرارهای زیاد نمایندگان کارگری و رأی دیوان عدالت، روند قراردادهای موقت و شفاهی و سفید امضا همچنان به شدت رو به رشد است.

طبق ماده ۷ قانون کار، باید یک نسخه از قرارداد فی ما بین کارگر و کارفرما به وزارت کار ارجاع داده شود اما متاسفانه نه کارفرما این ماده قانونی را اجرا کرده و نه دولت همتی برای اجرای آن به خرج داده است.

توفیقی بر این باور است که رواج قراردادهای شفاهی و سفید امضا و کوتاه مدت موجب به هم ریختگی نظم برنامه ریزی و مالی کارگران شده است. کارگری که از تمدید قراردادش در اول برج مطمئن نیست چگونه می تواند فکرش را بر رونق تولید متمرکز کند!؟ استرس حاکم بر روح و روان کارگران قراردادی ذهن خلاق و پویا و تعهد او را به مجموعه مختل می کند و در نهایت منجر به کاهش کیفیت کار می شود.

وی تأکید کرد: ما نباید چوب سیاست گذاری بلندمدت و تفکرات اقتصادی کلان را بر سر کارگران بکوبیم. کارفرمایان با این مدل برخورد، بیشتر متضرر می شوند اما به خاطر سودجویی از این راه استفاده می کنند. ای کاش وزارت کار وظیفه قانونی خود یعنی پایش و نظارت را انجام می داد و بازرسان و مسئولان هم به وظایف مربوطه عمل می کردند تا الان نگران این مدل از قراردادها و وضعیت کارگران نباشیم.

رئیس کمیته دستمزد در شورای عالی کار تصریح کرد: وقتی ماهیت یک شغل دائمی است چه دلیلی دارد که قراردادهای یک ماهه و سه ماهه با کارگر بسته شود!؟

بازار در تکانه های فاز اول هدفمندی یارانه ها و جهش های قیمتی و در دوگانه های نرخ ارزی و سوخت به خوبی توانست خودش را تطبیق دهد اما فقط این کارگر بود که سفره اش کوچک و کوچک تر و نرخ فرزندآوری او هم کمتر شد و سعی کرد که زندگی را با فلاکت خودش تطبیق دهد. اگر به نیروی انسانی احترام نگذاریم یقیناً تکنولوژی و مواد اولیه و روش های کاری محکوم به فنا هستند لذا ابتدایی ترین اندیشه ما باید حفظ و تکریم نیروی انسانی و بقای او در بنگاه اقتصادی باشد.