فرحناز سپهری؛ خبرگزاری بازار - در گزارش بانک جهانی آمده است: با وجودی اخبار ناخوشایند مرتبط با کرونا ویروس، پیش بینی مثبت هم است از اینکه قیمت کالاهای کشاورزی جهان با ثبات است و انتظار می رود که در سال ۲۰۲۰ همچنان باقی بماند، زیرا سطح تولید و ذخیره بیشتر غذاهای اصلی دارای میزان مناسبی است.
البته چشم انداز بانک جهانی از بازارهای کالا به دلیل عدم اطمینان در طول مدت و شدت بیماری همه گیری درباره قیمت انرژی و کود و جهش های ارزی؛ تغییر در تجارت و سیاست های پشتیبانی داخلی؛ و اختلالات احتمالی در زنجیره های عرضه جهانی با احتیاط های زیادی همراه است. از طرفی در سطح منطقه ای، بدترین شیوع ملخ در ده ها سال گذشته به ۲۳ کشور آفریقا، شبه جزیره عربستان و آسیای جنوبی رسیده است و باعث نابودی محصولاتی شده است را که میلیون ها نفر به آن وابسته اند.
از طرفی برای کاهش این خطرات نیاز به اقدام هماهنگ دارد. قیمت برنج در هفته های اخیر به دلیل شرایط خشکسالی قبل از کووید ۱۹ و محدود شدن اقدامات تجاری روند صعودی داشته است، اما در روزهای اخیر به لطف تلاش کشورهایی مانند ویتنام - سومین صادر کننده برنج جهان - که ممنوعیت صادرات موقت خود را برداشته، پایین آمد.
این مهم نه تنها به این دلیل است که بخش بزرگی از برنج مصرف شده به آفریقا وارد می شود، بلکه به دلیل تجربه در گذشته نشان می دهد محدودیت های صادراتی می تواند منجر به افزایش سریع قیمت های جهانی شود که بیشترین تأثیر را بر کشورهای فقیر می گذارد.به طوری که این در شرایط بحران قیمت مواد غذایی ۲۰۰۷/۲۰۰۸، هنگامی که حتی یک سوم از کشورهای جهان محدودیت های تجاری را تصویب کردند و تعداد افراد فقیر ۱۵۰ میلیون افزایش یافت، این مورد اتفاق افتاد.
بانک جهانی خواستار خودداری از اعمال محدودیت صادرات شد
به همین دلیل بانک جهانی از وزرای کشاورزی G۲۰ و از سیاستگذاران خواست که از اعمال محدودیت صادرات خودداری کنند. این پیام باعث شد تا کشورهای G۲۰، آمریکای لاتین و کارائیب، اتحادیه آفریقا و آسه آن همه اهداف مثبت خود را اعلام می کنند. از طرفی باید دانست که امروز جهان با چالش های بی سابقه ای روبرو است که نیاز به پاسخ های فوری و ویژه ای برای کشور ها دارد.
در حالی که طبق اعلام سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد، قبل از بحران امروز، ۸۲۰ میلیون نفر فقیر بودند - از جمله ۱۳۵ میلیون نفر که ناامنی حاد غذایی را تجربه کرده اند. گرسنگی در سالهای اخیر به طور تکان دهنده ای رواج د اشته است . با کاهش درآمد، در حال حاضر گزارش هایی در مورد افرادی که از وعده های غذایی شان صرفنظر می کنند شنیده می شود. این موج سوء تغذیه تأثیرات طولانی مدت بر سرمایه انسانی بخصوص برای کودکان خواهد گذاشت.
در عین حال که موانع جدید زیادی برای تولید مواد غذایی، حمل و نقل و مصرف وجود دارد. آفات و شیوع بیماری هایی مانند ملخ، تب خوکی آفریقا و همچنین خشکسالی همراه با کووید ۱۹مشکلاتی را ایجاد کرده است؛ به طوری که برنامه جهانی غذا تا پایان سال دو برابر ناامنی حاد غذایی را پیش بینی کرد هاست. برای درک بزرگی از چالش، باید به زنجیره تأمین مواد غذایی نگاه کنیم و محدودیت ها را در سطح کشور و محلی ارزیابی کنیم.
کشاورزان باید قادر به کاشت و برداشت محصول باشند. آنها برای نهاده هایی مانند کود و دانه به دسترسی و تأمین اعتبار نیاز دارند. آنها به منابع نیروی کار نیز نیاز دارند. اقدامات برای جلوگیری از شیوع کرونا ویروس مانع از حرکت مهاجران برای انجام کار در مزرعه در بسیاری از کشورها می شود. اجازه کار کارگران، اجرای پروتکل های جدید ایمنی و تأمین حفاظت کافی از کارگران در ماه های آینده بسیار مهم خواهد بود. این مهم در کشورهای در حال توسعه که تولید محصولات کشاورزی به نیروی کار بیشتر نیاز دارد، با محدودیت هایی برای دسترسی به کارگران می تواند تأثیرات بیشتری داشته باشد.
از سوی دیگر تولید نیاز به دستیابی به بازار دارد. مواد غذایی، نهاده ها و خدمات مربوط به آنها باید به عنوان کالاهای اساسی تعریف شوند و حمل و نقل در اولویت قرار گیرد. کامیونداران برای ادامه کار و عرضه غذا به بازارها به مکانیک و خدمات مرتبط نیاز دارند. در مورد نهاده های کشاورزی نیز همین اتفاق می افتد. ادامه جریان بذرها، کودها و قطعات مکانیکی برای شش تا ۱۲ ماه آینده بسیار مهم خواهد بود. و ما باید مشاغل از جمله بنگاههای کوچک و متوسط ، غالباً غیر رسمی، را که کشاورزان را تأمین و مواد غذایی را از مزرعه به سفره تهیه می کنند، بشناسیم و سیاست هایی را برای نگهداری از آنها اتخاذ کنیم.
بانک جهانی تخمین می زند ۴۰ تا ۶۰ میلیون نفر دیگر بسته به مقیاس شوک اقتصادی در ماه های آینده در فقر شدید زندگی خواهند کرد
این درحالی است که بانک جهانی تخمین می زند ۴۰ تا ۶۰ میلیون نفر دیگر بسته به مقیاس شوک اقتصادی در ماه های آینده در فقر شدید زندگی خواهند کرد. مهم این است که نه تنها از دسترسی مردم به منابع اصلی مواد غذایی اطمینان حاصل کنید بلکه باید آنها پول لازم برای خرید نیز داشته باشند. به طور متوسط ، مواد غذایی تا ۶۰ درصد از هزینه های خانوار در کشورهای کم درآمد و ۴۰ درصد در اقتصادهای نوظهور و توسعه یافته را تشکیل می دهد. رکود اقتصادی و از دست رفتن معیشت، امنیت غذایی میلیون ها نفر را از بین می برد - به ویژه اگر قیمت مواد غذایی افزایش یابد.
بنابراین، به عنوان بخشی از مرحله فوری و کمکهای اضطراری کووید ۱۹، شبکه های تأمین اجتماعی برای فقیرترین و آسیب پذیرترین افراد لازم است. بسیاری از کشورها از شبکه های تأمین اجتماعی برای پاسخگویی استفاده می کنند. با این حال، برای جبران خسارت درآمدها و حمایت از مشاغل و ارتقاء تاب آوری اقتصادی، کارهای بسیار بیشتری باید انجام شود. در کشورهای فقیرتر، شبکه های ایمنی اجتماعی و برنامه های مرتبط دارای بودجه، پوشش دهی، سطح مزایا و انعطاف پذیری محدود هستند در حالی که برای پاسخ به بحران این بزرگی نیاز به مقیاس قابل توجهی است.
با توجه به ضرورت این چالش، منابع محدود کشورها و اینکه درصد زیادی از نیروی کار و بخش غیررسمی را تولیدکنندگان کشاورزی و مواد غذایی، همچنین مصرف کنندگان خالص (در برخی از فقیرترین کشورها تا ۸۰ درصد) تشکیل می دهند، منطقی است تا اولویت بندی بخش های کشاورزی و مواد غذایی در طراحی برنامه های کمک قرار گیرد . این بدان معنی است که ما به افراد کمک می کنیم تا بتوانند غذا را تهیه کنند و گرسنه نمانند، و اطمینان حاصل کنیم که مواد غذایی در جریان است.
نظر شما