سارا فرهادی در گفتگو با خبرنگار بازار، با بیان اینکه یکی از مشکلاتی که صنایع دستی استان سمنان به مثابه یک رکن اشتغال‌زا و یک بنگاه اقتصادی بزرگ دارد، این است که هیچ چیزی از این استان به کشور شناسانده نشده است، ابراز کرد: این در حالی است که استان‌هایی مانند همدان، گیلان و زنجان و … در زمینه برند سازی صنایع دستی حتی توانسته‌اند در دنیا مطرح شوند.
وی با بیان اینکه چند اثر ما مانند سفال خاکستری، تانه بافی و … در کشور ثبت است اما تنها به همین ثبت کفایت کرده و سراغ ترویج آن نرفته‌ایم، افزود: وقتی برند سازی شکل نگیرد در واقع شما با دست خودتان امکان توسعه بازارهای فروش را گرفته‌اید.
ظرفیت بسیار است
این کارشناس که در زمینه ویترای و تصویرگری نیز کار می‌کند با بیان اینکه صنایع دستی بسیار فراوانی در استان سمنان وجود دارد اما مغازه‌های صنایع دستی همین استان از آنان کمترین بهره را برده و اکثر اجناس شأن از تهران و اصفهان خریداری و ۹۰ درصد نیز چینی هستند، می‌گوید: در حالی این موضوع رقم می‌خورد که ما مثلاً در روستای دهملای شاهرود بزرگترین منبت‌کاری‌ها و همچنین صنایع دستی مسی را داریم که حتی انگشتر و دستبند و گوشواره با مس ساخته می‌شود اما کسی نمی‌داند.
فرهادی با بیان اینکه ۹۵ درصد از مس‌هایی که در مغازه‌های صنایع دستی استان سمنان عرضه می‌شوند، چرخی و دستگاهی هستند نه کار دست، بیان کرد: عجیب اینجا است که در این استان تولید کننده وجود دارد اما ما باید اجناسی که توسط دستگاه تولید شده را به مردم بفروشیم و فروشندگان هم تاکید کنند که این کار دست اصفهان است!
وقتی برند سازی شکل نگیرد در واقع شما با دست خودتان امکان توسعه بازارهای فروش را گرفته‌اید
وی با اشاره به اینکه وضعیت صنایع دستی استان سمنان اسفناک است، افزود: وقتی مردم درون استان خودتان از داشته‌های شما خبر نداشته باشند، یعنی آن استان دارای مشکل است از یک سو بیان می‌شود که صنایع دستی گران تمام می‌شود و در نتیجه صرفه اقتصادی برای این وضعیت مردم ندارد از سوی دیگر کسی آن را عرضه و برند سازی نمی‌کند و نمی‌دانیم چرا که مسئولان به جای مردم تصمیم می‌گیرند.
شناخته نشدن مزیت ها
این کارشناس ادامه داد: مگر قرار است همه آحاد مردم خریدار صنایع دستی باشند کسانی که از صنایع دستی به عنوان تزئینات و یا حتی هدیه دادن و کاربردهای مانند لباس‌های محلی و … استفاده می‌کنند، هزینه آن را هم می‌پردازند و از سوی دیگر اگر هزینه تولید بالا است اتفاقاً بخش اعظم آن به همین مسئولیت‌های دولتی و عدم توانمندی کنترل بازار عرضه و تقاضا باز می‌گردد پس در نهایت بازهم هنرمند صنایع دستی گناهی ندارد.
فرهادی با بیان اینکه ما در استان سمنان مشکل تولید نداریم بلکه در عرضه و تقاضای صنایع دستی مشکل داریم، گفت: مشکل ما این است که عرضه‌ای صورت نگرفته برند سازی نشده و نتوانسته ایم داشته‌هایمان را ارائه کنیم تا بر حسب آن بتوانیم تقاضا نیز ایجاد کنیم.
وی افزود: برای این موضوع یک دلیل ساده نیز می توان بیان کرد آن هم پاسخ به این سوال است که استان سمنان به چه چیزی در زمینه صنایع دستی در کشور معروف است؟ مشخصاً هیچ؛ و تانه بافی و نمد و سفال و ... نیز تنها در بین کسانی مطرح است که به صورت حرفه ای کار را دنبال می کنند و این مشکل بزرگ هنرمندان صنایع دستی استان محسوب می شود.
نظر شما