بازار؛ گروه بین الملل: کنفرانس فناوری فراساحلی ۲۰۲۲ در هیوستون اخیرا برگزار شد. این گردهمایی سالانه نشان می‌دهد که ۸۸ درصد نفت در بازار جهانی خارج از ایالات متحده آمریکا اما با فناوری ایالات متحده تولید می‌شود.
واقعیت این است که ایالات متحده آمریکا بیش از تولید خود مصرف می کند، در عین حال خریدار عمده نفت و فرآورده های پالایش شده در بازار جهانی است. آشفتگی بازار جهانی از هر دو طرف به امریکا ضربه می زند و واکنش های تند کنگره و کاخ سفید برای افزایش هزینه ها برای صنعت داخلی و ممانعت از سرمایه گذاری جدید داخلی را در پی داشته است.
«جان نش»، اقتصاددان برنده نوبل توضیح می دهد چگونه اقدام یک تولیدکننده بر بازار تأثیر می گذارد و اقدامات بعدی سایر تولیدکنندگان در آن بازار را هدایت می کند. هیچ بازاری به اندازه بازار جهانی نفت این مهم را نشان نمی دهد.
«ویلیام نوردهاوس»، دیگر اقتصاددان برنده نوبل خاطرنشان کرد که قیمت نفت در سرتاسر جهان بدون توجه به درجه، کیفیت، وقفه ها یا تغییر شرایط در حال افزایش است و اگر به دلیل جنگ در اروپا اختلالی در عرضه وجود داشته باشد، قیمت پمپ در هیوستون تحت تأثیر قرار می گیرد. بر اساس قضیه نش، تولیدکنندگان رفتار یکدیگر را مشاهده می‌کنند و آنقدر باهوش هستند که با هم متحد شوند یا برای کسب سود بیشتر همگرا شوند.
حتی با وجود اینکه قیمت‌ها در حال افزایش هستند، صفحه بازی برای تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان متقارن نیست. قوانین و مقررات داخلی بر نحوه بازی آنها حاکم است. تولیدکنندگان آمریکایی از تبانی منع شده اند. تولیدکنندگان اتحادیه اروپا ملزم به پیگیری برنامه های کم کربن هستند.
اوپک و روسیه برنامه های چرخشی دارند که شامل تسلیحاتی کردن عرضه نفت است. برخی از کشورهای مصرف کننده جایگزین هایی برای نفت دارند، اما بسیاری از آنها چنین جایگزین هایی ندارند.
اوپک از سال ۱۹۶۰ خاری در چشم شرکت‌ها و تولیدکنندگان نفت جهانی بوده است. کشورهای عضو اوپک صراحتاً برای افزایش یا کاهش تولید برای افزایش یا کاهش قیمت جهانی نفت خام تبانی می‌کند. در حالی که سهم بازار اوپک در طول زمان کاهش یافته است، آنها هنوز هم تولیدکنندگان «نوسان» در بازار هستند، زیرا این آزادی را دارند که تولید خود را افزایش دهند یا عقب نشینی کنند و همچنان از نفت خود درآمد کسب کنند.
تولیدکنندگان ایالات متحده پرهزینه ترین تولیدکنندگان در بازارهای جهانی هستند و به ۳۰ دلار در هر بشکه نفت برای شکستن بهترین چاه های شیل و قیمت های پایدار بیش از ۷۵ دلار در هر بشکه برای توجیه چاه های دریایی جدید در آب های عمیق نیاز دارند.
با این آزادی، در سال ۲۰۱۳ به راحتی می‌توان دید که اوپک جنگ قیمتی را برای پایین آوردن قیمت نفت به پایین‌تر از قیمت‌های نفت شیل آمریکا به راه می‌اندازد. جنگ در دسامبر ۲۰۱۴ آغاز شد و صنعت نفت ایالات متحده آمریکا بیش از ۱۰۰۰۰۰ شغل، صدها میلیارد دلار سرمایه بازار و میلیاردها دلار اضافی حاصل جمع آوری مالیات در ایالتها را از دست داد. مصرف کنندگان از قیمت های پایین سوخت خوشحال شدند و به صدها ورشکستگی در زمینه نفتی فکر نکردند.
کارشناسان اشاره می کنند که اوپک در جنگ قیمت ضرر کرد و در نهایت تسلیم شد. باید گفت همه کشورهای اوپک نمی توانند اینگونه عمل کنند. اما به راحتی می توان دید که بازی همکاری نش زنده است و در زیر نمای ظاهر وحدت وجود دارد، زیرا اعضا با یکدیگر برخورد می کنند. در مورد روسیه باید گفت، اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۷۲ در شیکاگو غلات ارزان قیمت و قراردادهای آتی را در انتظار شکست محصول خود خرید و در بحبوحه جنگ سرد، شوروی ابزار سرمایه داری را پذیرفته بود.
برای سرمایه گذار که فقط به اعداد نگاه می کند، قیمت های آتی امروز در نایمکسبرای نفت ۱۸ تا ۲۴ ماهه به زیر ۸۰ دلار در هر بشکه می رسد. به نظر می رسد خرید در یک معامله خصوصی یا حتی یک شرکت دولتی با قیمت بالا، نتایج ناامیدکننده ای را برای ۱۸ تا ۲۴ ماه آینده تضمین می کند.
سناریوهای منفی که در آن صلح رخ ندهد یا بیماری همه گیر تشدید شود، سرمایه و کنترل آن را تولید کنندگان بزرگ نفت مهار می کند. برای سرمایه‌گذارانی که دستانش توسط قوانین ایالات متحده بسته است، موفقیت ممکن است بیشتر از آنچه تصور می‌شد به پوتین و محمد بن سلمان عربستان سعودی بستگی داشته باشد. آنها فعلاً قیمت های بالا را دوست دارند. آیا این یک بازی هوشمندانه است؟
نظر شما