بازار؛ گروه راه و مسکن: دانش هوانوردی به عنوان یکی از حوزه های استراتژیک و بعضا جذاب برای عموم کشور شناخته می شود که فقط به خلبانی یا مهمانداری که اغلب این صنعت را با این نام ها می شناسیم محدود نمی شود و دامنه گسترده تری را به خود اختصاص می دهد. دامنه ای که اگر از سال ها پیش برای آموزش در این صنعت برنامه ریزی نمی شد نه تنها حوادث هوایی به صورت معنا داری افزایش می یافت بلکه شاید نیازمند واردات نیروهای متخصص در این زمینه بودیم.
بر همین اساس در حال حاضر دانشگاه های متعددی در کشور در زمینه آموزش سه شاخه خلبانی، مراقبت پرواز و ناوبری هوایی تحت عنوان آموزش هوانوردی فعالیت می کنند. در این زمینه محمدرضا عطائیان، مدیر روابط عمومی و سخنگوی دانشکده صنعت هواپیمایی کشوری در گفت و گو با بازار توضیح می دهد.
* تاریخچه آموزش هوانوردی در کشور به چه زمانی بر می گردد و بفرمایید اکنون در چه حوزه های هوانوردی در کشور آموزش داده می شود؟
آموزش هوانوردی در کشور به سال ۱۳۲۸ بر می گردد که بر اساس بند ج ماده پنج قانون هواپیمایی کشوری با هدف تربیت و آموزش نیروی انسانی متخصص در صنعت هوانوردی کشور دانشکده صنعت هواپیمایی تاسیس شد. در حال حاضر آموزش هوانوردی در پنج رشته دانشگاهی تعمیر و نگهداری هواپیما، الکترونیک هواپیمایی، مخابرات هواپیمایی مراقبت پرواز و اویونیک هواپیما در مقطع کارشناسی انجام می شود.
البته این تعداد به زودی با توجه به اعلام نیاز صنعت هواپیمایی کشور با چهار رشته جدید خلبانی، مهمانداری، ایمنی زمینی و امنیت هوانوردی افزایش می یابد. بر این اساس مقرر شده در این رشته ها در سال ۱۴۰۱ آماده پذیرش دانشجو باشیم.
* تاکنون چند نفر برای صنعت هواپیمایی کشور آموزش دیده اند؟
بر اساس آماری که در دسترس است، از سال ۱۳۲۸ تاکنون بیش از ۳۰ هزار نفر آموزش دیده اند.
به جز آموزش نیروی انسانی در طراحی و ساخت، موفق شده ایم که ۱۰۰ درصد نیاز به سایر نیروهای انسانی مرتبط را برطرف کنیم
* آموزش افراد برای هوانوردی چه نیازهایی را مرتفع و چقدر در کاهش هزینه های صنعت هواپیمایی حضور نیروهای متخصص موثر است؟
برای داشتن پروازهای ایمن به طور حتم نیازمند حضور افراد آموزش دیده هستیم که مراکز متعددی در کشور این وظیفه خطیر را بر عهده دارند. اما در خصوص بخش دوم سوالتان باید بگویم که هزینه کردن در آموزش نوعی سرمایه گذاری برای آینده به شمار می رود که خوشبختانه تاکنون توانسته ایم نیاز کشور به نیروی متخصص برای پرواز ها را مرتفع کنیم. البته به جز نیروی انسانی در طراحی و ساخت، موفق شده ایم که ۱۰۰ درصد نیاز به سایر نیروهای انسانی مرتبط را برطرف کنیم.
* بفرمایید هر کدام از مهارت هایی که در مجموعه های هوانوردی آموزش داده می شود چه مزایایی برای کشور و به طور کلی حمل و نقل هوایی دارند؟
به طور حتم مهندسان دانش آموخته رشته تعمیر و نگهداری هواپیما وظیفه تعمیر موتور و بدنه هواپیما را برعهده دارند؛ مهارتی که اگر در داخل کشور آموزش داده نمی شد نیاز به واردات نیروهای انسانی و صرف هزینه های گزاف برای آن داشتیم. همچنین دانش آموخته رشته الکترونیک در داخل فرودگاه ها وظیفه تعمیر و نگهداری دستگاه های ناوبری هواپیما را برعهده دارد.
در بخش مراقبت، وظیفه مکالمه بین خلبان و برج مراقبت از پرواز و مکالمات رادیویی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. علاوه بر این موارد دانش آموخته رشته اویونیک هم ما را از نیاز به دعوت به کار خارجی ها برای تعمیر و نگهداری لوازم و تجهیزات الکترونیک داخل هواپیما کنند، بی نیاز می کند.
آموزش ها بر اساس استانداردهای سازمان هواپیمایی جهانی است و فارغ التحصیلان در رشته های ترافیک هوایی و مراقبت پرواز جذب فرودگاه های کشور می شوند
* چند درصد از افرادی که در چنین مراکزی آموزش داده می شوند جذب شرکت های هواپیمایی می شوند و چقدر آموزش ها را کاربردی می بینید؟
آموزش ها بر اساس استانداردهای سازمان هواپیمایی جهانی است و فارغ التحصیلان در رشته های ترافیک هوایی و مراقبت پرواز جذب فرودگاه های کشور می شوند. همچنین تمامی دانشجویان الکترونیک و مخابرات هواپیمایی جذب فرودگاه و فارغ التحصیلان رشته تعمیر نگهداری هواپیما جذب شرکت ها و ایرلاین های داخلی و بعضا خارجی می شوند.
* آینده صنعت هواپیمایی کشور را چطور ارزیابی می کنید؟
صنعت هواپیمایی کشور در مسیر توسعه قرار دارد و امید است دانشکده صنعت هواپیمایی کشور با کمک متولیان کشوری هرچه سریع تر به به دانشگاه جامع هوانوردی کشور تبدیل شود.
نظر شما