به گزارش بازار، داوود دانش‌جعفری، با اشاره به اینکه بحث‌های اقتصادی اهمیت زیادی در جامعه پیدا کرده، یادآور شد: بحث‌های اقتصادی، دغدغه مردم است و به همین خاطر این روزها اهمیت زیادی پیدا کرده؛ در خیلی از خانوارها یک یا دو نفر جوان بیکار وجود دارد؛ اگر فردی بیکار باشد، درآمدی ندارد و سربار خانواده شده و بار تکفل را بالا می‌برد؛ به طور کلی کشورهایی که این روزها به درجات بالایی از پیشرفت می رسند حتماً در حوزه اقتصادی اقدامات مهمی انجام دادند.
دانش‌جعفری در خصوص شاخص‌های اقتصادی گفت: در اقتصاد شاخص‌هایی برای اندازه‌گیری مسائل و پیشرفت‌های اقتصادی وجود دارد. شاخص‌ها روند اقتصادی را بررسی می‌کنند. هر کشوری که بخواهد اقتصادش را از نابه‌سامانی خارج کند و به سمت پیشرفت سوق دهد باید مجموعه‌ای از اقدامات اساسی انجام دهد و به اصلاح روندهای اقتصادی خود بپردازد.
وزیر اسبق اقتصاد با بیان اینکه در سال‌های اخیر کیک اقتصاد کشور کوچک شده است، عنوان کرد: یکی از بحث‌های مهم در تمام کشورها، اندازه اقتصاد آن کشور است. اقتصاددانان، با تشبیه اقتصاد کشورها به یک کیک، می‌گویند که هر قدر این کیک بزرگ‌تر باشد؛ مردم آن کشور بیشتر می‌توانند از مواهب آن برخوردار شوند. به طور کلی ما باید سعی کنیم ابتدا در کشور این کیک را بزرگ کنیم سپس دعوا کنیم که سهم هر فرد از آن چقدر می‌شود. بحث رشد اقتصاد در این رابطه مهم است. متأسفانه در سال‌های اخیر کیک اقتصاد کشور ما کوچک شده است. این باعث شده سهم مردم کوچک شود، درآمدشان پایین بیاید و معیشت‌شان به تنگنا بیافتد. فکر نمی‌کنم در بین نامزدهای انتخاباتی کسی باشد که بگوید مسائل اقتصادی مهم نیست.
دانش‌جعفری با اشاره به وابستگی اقتصاد به صادرات نفت، توضیح داد: در برهه‌هایی رشد اقتصادی ما خیلی بالا و در مقاطعی خیلی پایین و گاهی در وضعیت بینابین قرار داشته است. هر زمان درآمد نفتی بالا بوده، اقتصاد ایران وضعیت خوبی پیدا کرده و هر وقت که به دلایل مختلف از جمله تحریم فروش نفت، درآمد کاهش می‌یافته اقتصاد هم دچار افت شده است. متأسفانه ما از مقاطعی که درآمد نفتی به یک‌باره کم می‌شده درس نگرفتیم و راهکاری برای حل آن پیدا نکردیم.
وزیر اسبق اقتصاد در خصوص چگونگی تأسیس صندوق ذخیره ارزی، گفت: در اوایل دولت اصلاحات قیمت هر بشکه نفت به ۸ دلار رسید و اوضاع اقتصادی خیلی به هم ریخت. راه‌حل اقتصاددانان در آن زمان برای رسیدن به ثبات، تأسیس صندوق ذخیره ارزی بود؛ اما متأسفانه بد اجرا شد. در این صندوق بنا بود زمانی‌که درآمد نفتی از یک حدی بالاتر بود مازاد آن ذخیره شود تا در مقاطعی که درآمد نفتی پایین هست از آن استفاده کنیم.
وی در ادامه افزود: متأسفانه وقتی صندوق تأسیس شد یک عده می‌گفتند چرا از این پول استفاده نکنیم؟؛ بنابراین در زمانی که وضعیت مناسبی در اقتصاد داشتیم آن ذخایر را جارو کردند و در صندوق چیزی باقی نگذاشتند؛ هنگامی هم که کشور در وضعیت مطلوب از نظر اقتصاد نبود، ذخیره‌ای در صندوق وجود نداشت. به هر حال ما نتوانستیم به درستی از این راه استفاده کنیم.
دانش‌جعفری ضمن بیان وضعیت بد اقتصادی کشور خاطرنشان کرد: وضعیت اقتصاد ما در حال حاضر خوب نیست. امسال نهایتاً یک تا دو درصد رشد اقتصادی مثبت خواهد شد؛ اما در بلند مدت با وجود یک شرایط عادی بدون تحریم و همه‌گیری کرونا، اقتصاد ایران از طریق صادرات نفت در حدود ۲.۴ درصد رشد را می‌تواند شاهد باشد. ۴ درصد رشد به این معناست که اگر اقتصاد ایران بخواهد رفاه مردم خودش را با قیمت‌های ثابت دو برابر کند؛ زمانی معادل ۱۷ سال لازم است و رشد ۲ درصدی ۳۵ سال یک بار اتفاق می‌افتد. در رشد ۷ تا ۱۰ درصدی اقتصادهای نوظهور مثل چین، در یک مقطع زمانی ژاپن و حتی کره در یک مدت طولانی رشد بالا به دست آوردند، بنابراین رفاه مردم‌شان به سرعت رو به بهبود رفت.
وی در پاسخ به این سوال که به نظر شما وعده‌های اقتصادی نامزدهای انتخاباتی تا چه اندازه قابل تحقق است؟، گفت: اگر از همین نامزدها بپرسید برای تحقق وعده‌هایشان چگونه می‌خواهند عمل کنند، به درستی یا نادرستی وعده‌ها پی می‌برید. در هیچ نقطه از دنیا رویه اقتصادی این نیست که به مردم کمک کنند تا زندگی خود را پیش ببرند؛ بلکه باید به مردم شغل داد تا درآمد کسب بکنند و از این طریق زندگی خود را مدیریت کنند.
اقتصاددانان می‌گویند رویه‌های کمیته امدادی برای یک عده‌ای از مردم که توان کار کردن ندارند مناسب است؛ اما برای عموم مردم مناسب نیست. جهت ایجاد اشتغال سرمایه گذاری لازم است و نتیجه سرمایه گذاری افزایش رشد در اقتصاد است. چند سالی‌ست که در اقتصاد ایران میزان رشد سرمایه گذاری از استهلاک سرمایه‌گذاریِ قبلی کمتر شده است. در واقع خالص سرمایه گذاری منفی‌ست که به معنای وضعیت نامطلوب آن است.
دانش‌جعفری درباره بحث سرمایه‌گذاری اقتصادی چنین تصریح کرد: سرمایه‌گذاری از ۲ ناحیه دولتی و خصوصی انجام می‌شود؛ در بخش دولتی، در سال‌های اخیر دولت به دلیل کسری بودجه نتوانسته خوب سرمایه گذاری کند و اولویت‌ش پرداخت حقوق بوده است. در جهت سرمایه‌گذاری بخش خصوصی باید سیاست‌هایی اتخاذ شود. اگر یک دولتی بتواند زیر پای بخش خصوصی، فرش قرمز پهن کند و فضای سرمایه‌گذاری را کمی باز کند؛ شاید بخش خصوصی بیشتر جذب شود. یک مقدار هم نوسانات تند در اقتصاد شرایط تصمیم گیری را برای سرمایه‌گذار خصوصی سخت کرده است. در ایام کرونا بخش خدمات و گردشگری ضربه اساسی خوردند. در مقابل بخش‌های فعال در زمینه بهداشت و شوینده‌ها وضع بهتری پیدا کردند.
نظر شما