بازار؛ گروه بین الملل: سایت تحلیلی لاکروا اخیرا مقاله ای با قلم «ژان کلود بوربن» با عنوان «رشد انرژی هسته ای در کشورهای نوظهور همچنان ادامه دارد» منتشر نموده است. ترجمه متن مقاله در ادامه می آید.
ده سال پیش این سوال که آیا انرژی هسته ای می تواند کره زمین را از گرم شدن نجات دهد؟ درست به نظر می رسید، اما اکنون موضوع بحث های متعددی است.
«فتیه بیرول»، رییس اقتصاد ملی در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، سال گذشته با ارائه گزارشی در این باره توضیح داد: «در برابر چالش عظیم دست یابی به خنثی سازی کربن در سال ۲۰۵۰، ما این امکان را نداریم که هسته ای را رد کنیم.»
انرژی هسته ای فقط ۱۰ درصد از تولید برق جهان را نشان می دهد و فقط از ۲.۵ درصد از انتشار گازهای گلخانه ای جلوگیری می کند.
از زمان حادثه فوکوشیما، انرژی هسته ای در سراسر جهان کاهش نیافته است. برعکس، در مقایسه با ۳۳ راکتور بین ۲۰۰۰ و ۲۰۰۹ در طول دهه گذشته ۶۳ راکتور راه اندازی شد. در حال حاضر ۵۳ راکتور در نوزده کشور در دست ساخت هستند.
«مارکو بارونی»، استاد علوم سیاسی و رئیس سابق آژانس بین المللی انرژی، تأکید می کند: «تعداد بیشتری از کشورهایی که قصد دست یابی به انرژی هسته ای را دارند بیش از کشورهایی است که قصد خروج از آن را دارند.»
شش کشور آلمان، بلژیک، تایوان، اسپانیا، سوئیس و کره جنوبی تصمیم گرفته اند که دیر یا زود انرژی اتمی را رها کنند. برعکس ، ده کشور امارات متحده عربی ، بلاروس ، بنگلادش و ترکیه ،مصر،لهستان و عربستان سعودی، قزاقستان، ازبکستان و اندونزی جاه طلبی های خود را در این زمینه نشان می دهند.
بین سالهای ۱۹۷۰ و ۱۹۹۹ ، سه چهارم راکتورهای مورد استفاده در اروپا و امریکای شمالی متمرکز شده بود. از سال ۲۰۰۰ ، ۸۰ درصد از تاسیسات جدید در چین و روسیه واقع شده است.
در شش سال گذشته، چین ۲۸ راکتور، معادل نیمی از ناوگان فرانسه را راه اندازی کرده است.
روسیه در طول ده سال، ده راکتور راه اندازی کرده و ۹ راکتور دیگر در پنج کشور (بنگلادش، بلاروس، هند، ایران و ترکیه) ساخته است. چین و روسیه برای صادرات انرژی هسته ای خود در کشورهای نوظهور ، متعهد شده اند که مشارکت کنند. اکثر طرح های کنونی توسط چین و روسیه هدایت می شوند.
در کشورهای غربی و به ویژه در اروپا شرایط برای صنعت هسته ای دشوارتر است. این کشورها با بی میلی افکار عمومی و مشکلات دست یابی پول لازم برای آن روبرو هستند. از نظر سرمایه گذاران ، هسته ای یک خطر سیاسی است.
در اتحادیه اروپا ، اکثر کشورها با انرژی هسته ای مخالف هستند و به دنبال مهار جاه طلبی های دیگران هستند. اما چندین کشور اروپای مرکزی می خواهند ساخت نیروگاه های جدید را برای خارج شدن از زغال سنگ و وابستگی آنها به گاز روسیه آغاز یا دوباره راه اندازی کنند.
نظر شما