شکیبا کولیوند؛ بازار: برگزاری رویدادهای منطقه‌ای، ملی و بین‌المللی همواره می‌تواند با خود دستاوردهای بسیاری به همراه داشته باشد چراکه نه‌تنها انگیزه‌ای در جامعه هدف ایجاد می‌سازد تا راه خود را با قدرت پیش ببرند بلکه در جهت معرفی مناسب هنرهای مربوطه نیز نقش به‌سزایی دارد.
غرض از طرح این موضوع آنکه این روزها صحبت از میزبانی رویداد «روز جهانی چوب» در کشور است، رویدادی که میزبانی آن هرسال به یکی از استانها اختصاص می یابد و این مرتبه نام همدان نیز در میزبانان احتمالی این رویداد عنوان شده اما آنچه مسلم است اینکه در کنار اینکه یک پتانسیل در قالب رویدادی هم‌زمان با «روز جهانی چوب» برای استان همدان مطرح شده نیاز است تا به وضعیت فعلی صنایع‌دستی و گردشگری در دوران یک‌ساله شیوع ویروس کرونا نیز نگاهی داشته باشیم.
تن نحیف گردشگری همدان به‌عنوان پایتخت تاریخ و تمدن در طول این یک سال ضربه‌های بسیاری دید
در این دوران هر بار که پای صحبت‌های فعالان حوزه‌های مختلف گردشگری و صنایع‌دستی به‌ویژه در حوزه مبل و منبت استان همدان نشستیم، با مشکلات بیکاری، فراموش‌شدن، گرانی مواد اولیه و بالا رفتن هزینه تولید، مشکلات فروش و کاهش چشم‌گیر صادرات محصولات هنری و صنایع‌دستی روبرو شدیم؛ صحبت هایی که تاکید می کند تن نحیف گردشگری همدان به‌عنوان پایتخت تاریخ و تمدن در طول این یک سال ضربه‌های بسیاری دید.
یک سال از درگیری گردشگری و صنایع‌دستی همدان با شیوع ویروس کرونا می‌گذرد، ویروسی که با اندازه حتی کمتر از میکرو کیلی گرم این حوزه ها را زمین‌گیر کرده و متخصصین و افراد حرفه‌ای آن ها را ناامیدانه در شغلی دیگر یا صنعتی دیگر جای داده است.
هنرمندان صنایع‌دستی همدان در این یکسال روزگارشان با کاهش فروش و صادرات و البته بالا بودن قیمت تمام شده محصول تولیدی گره خورده در حالی که همواره چشم امیدشان به روزهای بهتر و البته ماندگاری در این عرصه به سبب علاقه است.
در این مدت همان طور که گردشگری همدان به کما رفت صنایع‌دستی همدان نیز که چشم‌انتظار رسیدن به جایگاه مطلوب و شایسته خود بود بی نصیب نماند اما برگزاری یک رویداد همچون رویداد « روز جهانی چوب» آن‌هم در حوزه صنایع‌دستی خاص شهرستان‌های ملایر و تویسرکان می‌تواند بارقه‌ای از امید را در فعالان این بخش ایجاد کند.
می‌توان با برگزاری یک رویداد که قرعه آن به نام همدان افتاده است، پتانسیل‌های شهرستان‌های ملایر (به‌عنوان شهر جهانی مبل و منبت) و تویسرکان (به‌عنوان دارنده نشان جغرافیایی مبل و منبت) و روستای اشترمل (به‌عنوان روستای ملی منبت گلریز) را در سطح ملی و بین‌المللی معرفی نمود
به هر حال مشکلات بسیار است اما شاید در این میان بتوان با برگزاری یک رویداد که قرعه آن به نام همدان افتاده پتانسیل‌های شهرستان‌های ملایر (به‌عنوان شهر جهانی مبل و منبت) و تویسرکان (به‌عنوان دارنده نشان جغرافیایی مبل و منبت) و روستای اشترمل (به‌عنوان روستای ملی منبت گلریز) را در سطح ملی و بین‌المللی معرفی کرد و در کنار آن بازارچه‌های مجازی، استارت‌آپ‌ها و دیگر برنامه‌هایی را برگزار کرد که به واسطه آن نه‌تنها در حوزه گردشگری و صنایع‌دستی وابسته به چوب بلکه در معرفی دیگر صنایع‌دستی، سوغات‌های همدان، گردشگری کشاورزی و روستایی نیز قدم‌های مناسبی برداشته شود.
دقیق تر که می شویم اوضاع چندان بر وفق مراد نیست؛ در سال جهش تولید وضعیت در استان همدان به سمت‌وسوی دیگری درحال پیشروی است به‌نوعی که تمامی داشته‌های صنایع دستی که بی‌منت جمعیت کثیری را در مسیر اشتغال و درآمدزایی وارد کرده بود این‌روزها یک به یک در مسیر تعطیلی قرار دارند و دراین‌بین تولیدکنندگان مبل و منبت در روستای اشترمل که به‌عنوان «دهکده ملی منبت ایران» و بدون بیکار مطرح بود نیز بی‌نصیب از تعطیلی‌ها نماندند.
به هر حال از ذکر مصیبت ها که بگذریم در استان همدان روستایی که با برخورداری از حدود ۴۹۰ کارگاه تولید صنایع مبل و منبت یکی از مهم‌ترین مناطق شهرستان تویسرکان در این حوزه بوده و نقش «گلریز» آن با استفاده از هنر دست صنعتگران و نه ماشین‌های «سی. ان. سی» در سطح کشور در انحصار این روستا است و حرف برای گفتن دارد می تواند با این حدود چهار هزار و ۸۰۰ کارگاه و هشت هزار هنرمند و صنعتگر در این بخش میزبان خوبی برای رویداد «روز جهانی چوب» باشد.
تاثیرات میزبانی را نه تنها در معرفی استان همدان، گردشگری و صنایع دستی آن نظاره گر بود بلکه دستاوردهای آن مطمئناً در غرب کشور چه در دوران کرونا و چه در دوران پساکرونا نیز نمود پیدا خواهد کرد
از سویی شهرستان ملایر نیز پتانسیل های بسیاری برای برگزاری این رویداد در دل خود دارد به نوعی که چهار هزار کارگاه با ۱۷ هزار شاغل در این شهرستان فعالیت دارند که تولیدکنندگان مبل و منبت بخش اعظمی از این شاغلین را تشکیل می‌دهند و عنوان «شهر جهانی مبل و منبت» را به خود اختصاص داده ضمن اینکه انگور ملایر به عنوان پنجاه و سومین میراث مهم کشاورزی جهان به ثبت رسیده است.
به هر حال طبق آنچه عنوان شد این دو شهرستان می توانند بهترین گزینه ها برای برگزاری رویداد « روز جهانی چوب» باشند تا تاثیرات میزبانی را نه تنها در معرفی استان همدان، گردشگری و صنایع دستی آن نظاره گر باشیم بلکه دستاوردهای آن را که مطمئناً در غرب کشور چه در دوران کرونا و چه در دوران پساکرونا نمود پیدا خواهد کرد شاهد خواهیم بود.
ویژگی ها و برجستگی های استان همدان برای میزبانی این رویداد کم نیست اما باید دید که آیا همدان در کسب امتیاز این میزبانی موفق خواهد شد یا گوی میزبانی این رویداد نیز توسط استان های دیگری چون اصفهان از همدان ربوده خواهد شد؟
پر واضح است که با سختی کمتری می توانیم «روز جهانی چوب» را احیاگر ملایر و تویسرکان بدانیم و در کنار این رویداد با برگزاری بازارچه های محلی ظرفیت ها را معرفی کنیم ضمن آنکه استارت شکل گیری گردشگری روستایی و گردشگری کشاورزی، گردشگری هوشمند و سفرهای ایمن به این خطه را بزنیم اما به هر حال این بار نیز باید منتظر بمانیم و ببینیم مسئولان چگونه برای معرفی همدان پای کار حاضر می شوند.
نظر شما