بازار؛ گروه بین الملل: نیازی به گفتن نیست که سال ۲۰۲۰ رد پای خود را در تاریخ برجای گذاشت. همانطور که سال غم انگیز سرانجام به پایان رسید آیا منبع خوش بینی برای سال ۲۰۲۱ بهتر وجود دارد؟ در پاسخ باید گفت تعهداتی که ۷۵ رهبر جهان در اجلاس اقلیم و آب و هوا که در اواخر سال ۲۰۲۰ در پنجمین سالگرد امضای توافق نامه پاریس برگزار شد، نگاهی اجمالی به امید است.
اما این وعده ها چیست؟
وعده ۷۵ رهبر جهان از تقویت مشارکت های تعیین شده ملی گرفته تا برنامه های سازگاری و انعطاف پذیری را شامل می شود. از تعهدات خالص دولت به اهداف خنثی کربن شرکت ها؛ از آفریقا تا آسیا ما شاهد جاه طلبی اصلاح شده ای در زمینه کاهش و انطباق با اثرات اقلیمی هستیم. این جاه طلبی های جدید برای کشورهایی است که مقصر ۶۵ درصد از انتشارات جهانی گازهای گلخانه ای بوده و ۷۰ درصد اقتصاد جهان را در دست دارند.
از جمله این تعهدات می توان به وعده اتحادیه اروپا برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای حداقل تا ۵۵ درصد از سال ۱۹۹۰ تا سال ۲۰۳۰، تعهداتی مشابه توسط بازیگران ملی، فرعی و غیر دولتی از جمله آرژانتین، باربادوس، فیجی، ژاپن، جمهوری کره و گروه رهبری آب و هوای شهرهای بزرگ و از همه مهمتر تعهد چین بزرگترین ساطع کننده گازهای گلخانه ای جهانی در اوج انتشار دی اکسید کربن قبل از ۲۰۳۰ و دستیابی به خنثی سازی کربن قبل از ۲۰۶۰ اشاره نمود.
اما این تعهدات چه تاثیری بر استقرار انرژی های تجدیدپذیر دارند؟ ما همراه با تعهدات، شاهد اقدامات مشخصی هستیم. پاکستان پنجمین کشور آسیب پذیر در جهان دارای یک خط لوله گسترده برنامه ریزی شده برای زغال سنگ است. با این حال، این کشور قبلاً ۲ پروژه زغال سنگ را کنار گذاشته، تعهد «عدم استفاده از زغال سنگ جدید» را اعلام کرده و چشم انداز دستیابی به ۶۰٪ انرژی پاک و ۳۰٪ وسایل نقلیه الکتریکی را تا سال ۲۰۳۰ ایجاد کرده است.
۱۵ کشور دیگر جزئیاتی در مورد چگونگی سرعت انتقال خود به انرژی های تجدیدپذیر تا سال ۲۰۳۰ ارائه کردند، از جمله آینده بدون سوخت فسیلی در باربادوس، استفاده ۱۰۰٪ از انرژی تجدیدپذیر در وانواتو و سیستم برق بدون کربن در اسلواکی. دانمارک، بزرگترین تولید کننده نفت در اروپا، تا سال ۲۰۵۰ به اکتشاف نفت و گاز پایان می دهد.
هند هدف جدیدی را برای نصب ۴۵۰GW ظرفیت تجدیدپذیر تا سال ۲۰۳۰ اعلام کرد. تا سال ۲۰۳۰، انرژی خورشیدی و بادی چین به ظرفیت نصب شده ۱۲۰۰ GW خواهد رسید. همه این اهداف و اقدامات سیگنال روشنی به سرمایه داران، سرمایه گذاران، تولیدکنندگان و توسعه دهندگان پروژه می دهد تا آمادگی کامل داشته باشند.
اما تعهد چینی ها چقدر مهم است؟
از سپتامبر سال ۲۰۲۰، اقدامات مختلفی از طرف دولت چین انجام شده تا خود را به عنوان یک رهبر جهانی در مبارزه با تغییرات آب و هوایی نشان دهد. اواخر سال گذشته رئیس جمهور «شی جین پینگ» از برنامه افزایش ظرفیت خورشیدی و باد نصب شده تا سال ۲۰۳۰ به ۱۲۰۰ گیگاوات خبر داد. برای بیان این دیدگاه باید گفت امروز کل ظرفیت خورشیدی و بادی نصب شده تقریباً ۱۲۰۰ گیگاوات در سطح جهان است و کل ظرفیت حرارتی نصب شده در چین نیز ۱۲۰۰ گیگاوات است (فراموش نکنیم ، نیمی از ظرفیت ذغال سنگ جهان در چین است).
با توجه به برنامه چهارده ساله توسعه و فوریت انجام اهداف دولت چین، ۱۹ استان این کشور قبلاً اعلامیه هایی را ارائه داده اند. آنها متعهد شده اند که به طور قابل ملاحظه ای مصرف ذغال سنگ را کاهش دهند و به طور کامل پتانسیل بهره وری انرژی را دریابند.
رهنمودهای دولت در زمینه حمایت از سرمایه گذاری و تأمین مالی برای مقابله با تغییرات آب و هوایی که در ماه اکتبر صادر شد، یک گام اساسی رو به جلو در جهت همسویی جریان های مالی داخلی با اهداف اقلیمی است. یا به بیان دیگر ، استفاده از ابزارهای مالی به عنوان اهرم کلیدی برای حمایت از تحقق جاه طلبی ها.
آیا تغییر در بخش انرژی داخلی چین کافی است؟
قطعاً کافی نیست. چین از طریق ابتکار عمل یک کمربند یک جاده، همچنان حدود یک چهارم نیروگاه های زغال سنگ خارج از مرزهای خود را تأمین می کند که تقریباً ۱۰۰ گیگاوات است. این امر چین را به بزرگترین سرمایه گذار در سرمایه گذاری جهانی زغال سنگ تبدیل می کند. همانطور که کارشناسان اشاره کرده اند اگر اهداف سختگیرانه در داخل منجر به انتقال آلودگی به خارج از کشور شود، مزایای آب و هوایی تضعیف می شود.
خوشبختانه این امکان وجود دارد که فشار داخلی مثبت به سرمایه گذاری های طرح یک کمربند یک جاده، گامی جهت مبارزه با تغییرات اقلیمی باشد. از جمله ارتقا استانداردهای چینی در سرمایه گذاری و ساخت و ساز در خارج از کشور و ادغام فعال سرمایه گذاری در زمینه آب و هوا و تأمین اعتبار در ساخت و سازهای این طرح بزرگ است.
به همین ترتیب راهنمای توسعه سبز برای پروژه های یک کمربند یک جاده، که توسط گروهی از سیاست گذاران داخلی و کارشناسان بین المللی تألیف شده است، چراغ راهنمایی برای تنظیم سرمایه گذاری های این ابتکار برای پایداری آنها را ارائه می دهد.
در سیستم پیشنهادی، پروژه های انرژی بادی و خورشیدی سبز هستند، در حالی که ذغال سنگ، نیروگاه گازسوز و برق قرمز هستند. استدلال این است که پروژه های دارای خطر زیست محیطی باید تحت مقررات سختگیرانه تری قرار بگیرند ، بنابراین ممنوعیت سرمایه گذاری در زمینه ذغال سنگ در طرح یک کمربند یک جاده هدفی قابل دستیابی به نظر می رسد.
در این میان، جمهوری کره و ژاپن دومین و سومین سرمایه گذار بزرگ جهانی در سرمایه گذاری های زغال سنگ، استراتژی هایی را برای پایان دادن به تأمین مالی پروژه های سوخت های فسیلی در خارج از کشور اعلام کرده اند که فشار قابل توجهی را بر چین وارد می کنند. در کنار اینها، کشورهای مهم گیرنده سوخت های فسیلی مانند پاکستان و بنگلادش متعهد شده اند که توسعه انرژی جایگزین را افزایش دهند و تقاضای ذغال سنگ را کاملا از بین ببرند.
در سال ۲۰۲۱ باید مراقب چه چیزی باشیم؟
اکنون هزینه تولید برق از انرژی تجدیدپذیر نه تنها به شدت کاهش یافته بلکه در مقایسه با تولید برق متداول در بسیاری از کشورها رقابتی تر شده است. انتخاب انرژی های تجدیدپذیر دیگر فقط انجام کار خوب برای کره زمین نیست، بلکه در حال حاضر اقتصادی ترین تصمیم است. فراتر از مورد تجاری، اکنون نیاز به ایجاد انعطاف پذیری و افزایش امنیت انرژی داریم. انرژی های تجدیدپذیر پاسخی برای آینده امن تر است.
نظر شما