بازار؛ گروه بین الملل: به نظر می رسد مرکز پیشرفت هوش مصنوعی، جستجوی کمال است و این مهم می تواند به همان اندازه برای بشریت خطرناک باشد که ایده ای که ناشی از اندیشه های فلسفی و شبه علمی قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ بود، منجر به وحشت استعمار، جنگ جهانی شد.
در این صورت به جای یک نژاد حاکم بر انسان، می توانیم در نهایت با یک ماشین روبرو شویم. اگر این امر افراطی به نظر می رسد، کمال گرایی ضد انسانی را در نظر بگیرید که اکنون مرکز توجه است.
در بازار امروز فناوری هوش مصنوعی گام بعدی جهت حداکثر بهره وری است که خط تولید کارخانه را جایگزین مهارت های فردی می کند. این تغییرات گسترده در بهره وری و نحوه کار ما فرصت ها و تهدیدهایی ایجاد کرده که اکنون قرار است توسط چهارمین انقلاب صنعتی ایجاد شود که در آن هوش مصنوعی جایگزین کارگران انسانی می شود.
چندین مقاله تحقیقی اخیر پیش بینی کرده اند که طی یک دهه آینده، اتوماسیون جای نیمی از مشاغل فعلی را خواهد گرفت. بنابراین در روند انتقال به یک اقتصاد دیجیتالی جدید، بسیاری از مردم امرار معاش خود را از دست می دهند.
حتی اگر تصور کنیم که این انقلاب صنعتی جدید، نیروی کار جدیدی را به وجود خواهد آورد که قادر به پیمایش و فرماندهی این دنیای تحت سلطه داده است، باز هم مجبور خواهیم بود با مشکلات عمده اقتصادی-اجتماعی روبرو شویم. این اختلالات بسیار زیاد خواهد بود و باید مورد بررسی دقیق قرار گیرند.
هدف نهایی هوش مصنوعی، حتی هوش مصنوعی باریک که وظایف بسیار خاصی را انجام می دهد، فراتر بردن و تکمیل عملکرد شناختی انسان است. سرانجام، سیستم های یادگیری ماشین ممکن است به گونه ای برنامه ریزی شوند که در همه چیز بهتر از انسان باشند.
آنچه ممکن است هرگز ربات ها قادر به انجام آن نباشند، لمس انسان است - همدلی ، عشق ، نفرت یا احساسات دیگر خودآگاهانه که ما را انسان می کند.
وسواس به کمال و کارآیی بیش از حد تأثیر زیادی بر روابط انسانی، حتی تولید مثل انسان داشته است - همانطور که مردم در واقعیت های مخفی خود زندگی می کنند، واقعیت هایی که خود ساخته اند. به عنوان مثال، چندین شرکت مستقر در ایالات متحده آمریکا و چین عروسک های رباتیک تولید کرده اند که به سرعت به عنوان شرکای جایگزین فروخته می شوند.
یک مرد در چین حتی با عروسک سایبری خود ازدواج کرد، در حالی که زنی در فرانسه با ربات مرد ازدواج کرد و داستان عشق خود را به عنوان نوعی ربات جنسی تبلیغ کرد و برای قانونی کردن ازدواج خود تلاش کرد. وی گفت: من کاملاً خوشحالم. روابط ما با پیشرفت تکنولوژی بهتر و بهتر می شود.
به نظر می رسد تقاضای زیادی برای همسران ربات در سراسر جهان وجود دارد. در دنیای کاملاً مولد، انسانها بی ارزش حساب می شوند - مطمئناً از نظر بهره وری.
تا زمانی که به این نگرش کمال گرایانه نسبت به زندگی که بهره وری و رشد مادی را بالاتر از پایداری و خوشبختی فرد قرار می دهد پایان ندهیم؛ تحقیق در مورد هوش مصنوعی می تواند زنجیره دیگری در تاریخ اختراعات خودکشی انسان باشد.
در حال حاضر ما شاهد تبعیض در محاسبات الگوریتمی هستیم. اخیراً یک ربات چت باز محبوب کره جنوبی به نام لی لودا آفلاین شد. او از شخصیت یک دانشجوی دختر ۲۰ ساله دانشگاه الگوبرداری شد و پس از استفاده از سخنان نفرت انگیز نسبت به افراد دگرباش جنسی، از پیام رسان فیس بوک حذف شد.
در همین حال، سلاح های خودکار برای کشتن برنامه ریزی شده اند و هدف آنها افزایش بهره وری و کارایی در میدان نبرد است. در نتیجه، جنگ پایدارتر شده است. گسترش جنگ افزارهای بدون سرنشین نمونه ای بارز از اشکال جدید درگیری است.
اما به تصویر کشیدن هوش مصنوعی به عنوان یک کابوس اجتناب ناپذیر از ارتش نابودگران فوق العاده باهوش که مأموریت آنها پاک کردن نسل بشر است، خنده دار است. چنین پیش بینی هایی برای ایراد گرفتن از هوش مصنوعی و تأثیر آن بر زندگی روزمره ما بیش از حد خام است.
جوامع می توانند از هوش مصنوعی که با توجه به توسعه اقتصادی پایدار و امنیت انسانی آنها در نظر گرفته شود؛ بهره مند شوند. تلاقی قدرت و هوش مصنوعی نباید جایگزین وعده هوش مصنوعی مبنی بر اینکه فناوری باید در خدمت انسان قرار گیرد شود.
برای این منظور، رابط های هوش مصنوعی و انسانی که به سرعت در زندان ها، سازمان بهداشت، دولت، امنیت اجتماعی و کنترل مرزها باز می شوند، باید تنظیم شوند تا اخلاق و امنیت انسانی را به کارآیی نهادی ترجیح دهند. علوم اجتماعی و انسانی در مورد چنین موضوعاتی حرف های زیادی برای گفتن دارند.
نکته ای که باید در مورد آن شاد بود این احتمال است که هوش مصنوعی هرگز جایگزین فلسفه و خردورزی انسان نخواهد شد. به هر حال فیلسوف بودن به همدلی، درک انسانیت و احساسات و انگیزه های ذاتی ما نیاز دارد.
اگر بتوانیم ماشین های خود را برای درک چنین استانداردهای اخلاقی برنامه ریزی کنیم، پس تحقیقات هوش مصنوعی توانایی بهبود زندگی ما را دارد که باید هدف نهایی هر پیشرفت تکنولوژیکی باشد.
اما اگر تحقیقات هوش مصنوعی ایدئولوژی جدیدی را متمرکز بر مفهوم کمال گرایی و حداکثر بهره وری بدست آورد، آنگاه نیرویی مخرب خواهد بود که منجر به جنگ های بیشتر، قحطی بیشتر و پریشانی های اجتماعی و اقتصادی بیشتر به ویژه برای فقرا خواهد شد. در این مقطع از تاریخ جهانی، این انتخاب هنوز با ماست.
نظر شما