صفورا کاظمیان؛ بازار: بالاخره ثبت‌نام مرحله چهارم مسکن ملی هم به پایان رسید و جالب است که برای اغلب کارگران و بازنشستگان پیامک دعوت به ثبت‌نام مسکن ملی ارسال‌شده اما شبهاتی در این مورد وجود دارد که به نظر می‌رسد عطای مسکن ملی را هم باید به لقایش ببخشیم.
معاون مسکن شهری بنیاد مسکن انقلاب اسلامی چندی قبل اعلام کرد که به‌طور متوسط مسکن ملی هزینه‌ای ماهانه ۲.۹ تا سه میلیون تومان به خانوارها تحمیل می‌کند؛ حالا سوال اینجاست مسئولانی که برای قشر کارگر و بازنشسته پیامک خرید مسکن ملی ارسال می‌کنند آیا از دریافتی ماهانه این قشر زیرخط فقر مطلع نیستند؟ آیا به این نمی‌اندیشند که یک کارگر یا بازنشسته حداقل بگیر با دریافت ماهیانه دو تا سه میلیون تومان چه طور می‌تواند از پس هزینه خانه‌دار شدن آن‌هم با طرح مسکن ملی برآید؟
در کنار اینها اصراری به دریافت پاسخ مسئولان نداریم و از جواب صرف‌نظر می‌کنیم اما اینکه مگر بنا نبود این منزل‌های ارزانی که قرار است در طرح ملی مسکن به بهره‌برداری برسد برای خانه‌دار شدن قشر ضعیف جامعه باشد پس وعده‌ها و بشارت‌ها و در بوق و کرنا دمیدن‌ها چه شد؟ مسکن ارزان برای طبقه ضعیف جامعه کجاست؟ یا شاید مشکل قشر کارگر جامعه است که دریافتی ماهیانه‌اش حتی کفاف اقساط مسکن ارزان را هم نمی‌دهد!
به‌تازگی در استان همدان زمزمه‌هایی مبنی بر اینکه راه و شهرسازی زمینی برای تخصیص به ساخت مسکن ملی ندارد به گوش می‌رسد که این امر از سوی مسئولان راه و شهرسازی استان همدان تائید هم شده است
از اینها که بگذریم مشکل جدیدی دراین‌باره رخ‌نمایی کرده که تمام این طرح را زیر سوال می‌برد؛ به‌تازگی در استان همدان زمزمه‌هایی مبنی بر اینکه راه و شهرسازی زمینی برای تخصیص به ساخت مسکن ملی ندارد به گوش می‌رسد که این امر از سوی مسئولان راه و شهرسازی استان همدان تائید هم شده است. حالا می‌پرسم دلسوزی‌ها برای خانه‌دار شدن قشر ضعیف با کدام زمین قرار است به نتیجه برسد؟
یعنی حتی اگر کارگران بتوانند اقساط مسکن ارزان را هم بپردازند بازهم در برخی استانها زمینی برای ساخت خانه ارزان وجود ندارد.
متأسفانه قیمت زمین آن‌قدر بالا رفته که حتی برای ساخت مسکن در طرح‌های حمایتی هم تأمین زمین مهم‌ترین مشکل است و برخی استانها در انتظارند تا با دست‌کاری طرح جامع شهری بتوانند چند هکتاری زمین به شهرها اضافه کنند بلکه موفق شوند هم قیمت زمین را بشکنند و هم‌جایی برای ساخت مسکن ملی در شهرهایشان پیدا شود.
سؤالی که به ذهن می‌رسد اینکه با توجه به اینکه مسئولان اعلام می‌کنند در حال تأمین زمین برای متقاضیان مراحل ثبت‌نامی قبل مسکن ملی هستند و مذاکراتی با وزارت راه مبنی بر تأمین زمین طرح اقدام ملی مسکن صورت گرفته که امیدوارند محقق شود، بهتر نبود مرحله چهارم ثبت‌نام انجام نمی‌شد و از متقاضیان مرحله اول و دیگر مراحل مبلغ ۴۰ میلیون تومان را نمی‌گرفتند؟ یا دست‌کم متقاضیانی که در مدت معین نتوانستند این مبلغ را بپردازند از دور این رقابت کنار گذاشته نمی‌شدند؟ مگر نه این است که هنوز در برخی استانها مثل همدان زمینی برای اختصاص به مسکن ملی وجود ندارد؟
با این توضیحات باید اذعان کرد که فعلاً در استانی مثل همدان اقدامی برای مسکن ملی صورت نگرفته و حتی اگر هم صورت گیرد در خدمت جامعه هدف که قشر ضعیف هستند نخواهد بود
طرح‌های حمایتی مسکن آن‌قدر حمایتی نیست که بتواند گره از مشکل قشر ضعیف جامعه باز کند؛ مشکل مسکن در کل کشور و به‌تبع آن در همدان یک معضل ریشه‌دار است و هیچ‌وقت طرح نظارتی کارآمدی برای آن وجود نداشته است
درواقع طرح‌های حمایتی مسکن آن‌قدر حمایتی نیست که بتواند گره از مشکل قشر ضعیف جامعه باز کند؛ مشکل مسکن در کل کشور و به‌تبع آن در همدان یک معضل ریشه‌دار است و هیچ‌وقت طرح نظارتی کارآمدی برای آن وجود نداشته است.
طی سال‌های اخیر هم تورم که بالاتر رفته فشار خود را بر مسکن نیز وارد کرده و حالا آن‌قدر نظارت‌ها ضعیف است و ناکارآمد که قشر کارگر و بازنشسته حداقل بگیر نمی‌توانند از پس اجاره‌بها برآیند چه رسد به اینکه بتوانند اقساط مسکن ارزان را بپردازند.
قشر ضعیف جامعه از دولتمردان دو مطالبه در حوزه مسکن دارد؛ نخست اینکه نظارت‌ها بر این بازار به نحوی تشدید شود که افزایش قیمت‌ها ضابطه‌مند باشد نه اینکه هر صاحب‌ملکی به هر نحوی که خودش دوست دارد برای مسکن و اجاره‌بها نرخ‌گذاری کند؛ مثلاً مگر درآمدها در همدان مانند پایتخت است که قیمت زمین و اجاره‌بهای مسکن در رقابت با تهران و دوشادوش قیمت این استان در همدان نیز رشد می‌کند؟!
قشر ضعیف از مسئولان توقع دارند دست دلالان از این بازار کوتاه شود و نظارت‌های قانونی و سخت‌گیرانه آن‌قدر افزایش یابد که شهر برای این قشر نه جای نفس کشیدن باشد نه جایی برای بند آمدن نفس و سر آمدن امید.
اما دومین مطالبه قشر ضعیف جامعه از مسئولان درباره مسکن این است که تسهیلات در این مورد را به شکل واقعی حمایتی در نظر بگیرند نه اینکه همه‌چیز در حد شعار باقی بماند.
شرایط برای برخی اقشار در جامعه به‌اندازه‌ای دشوار شده که از هر مسیری می‌روند بن‌بست است به‌ویژه درزمینهٔ مسکن چراکه دیگر نه توان پرداخت اجاره‌بها برای قشر ضعیف وجود دارد و نه این طبقه جامعه می‌توانند از پس تسهیلات حمایتی مسکن ارزان برآیند
متأسفانه شرایط برای برخی اقشار در جامعه به‌اندازه‌ای دشوار شده که از هر مسیری می‌روند بن‌بست است به‌ویژه درزمینهٔ مسکن چراکه دیگر نه توان پرداخت اجاره‌بها برای قشر ضعیف وجود دارد و نه این طبقه جامعه می‌توانند از پس تسهیلات حمایتی مسکن ارزان برآیند که این موضوع از شدت شرایط بغرنج خبر می‌دهد که قطعاً اگر حمایت‌ها واقعی نشود قشر ضعیف درزمینهٔ مسکن با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو خواهد شد که تبعات منفی آن گریبان همه اقشار را خواهد گرفت و ازاین‌پس گرمخانه‌ها باید پذیرای حضور خانوادگی بی‌خانمان‌ها باشند.
طرح اقدام ملی مسکن از همین ابتدا از اهداف خود دورافتاده و فقط می‌توان امیدوار بود که در ماه‌های پایانی دولت تصمیمات عجولانه و بدون بررسی کافی برای تأمین زمین صورت نگیرد تا دولت بعدی را مقابل عمل انجام‌شده‌ای بگذارد که سرانجام ناخوشایندی داشته باشد.
نظر شما