سجاد صفری؛ بازار: صادرات به این معنی است که یک شرکت یا واحد تولیدی و صنعتی تصمیم می گیرد که محصولات و خدمات خود را در کشورهای خارجی به فروش برساند که این محصولات و خدمات در کشور مبدا تهیه شده یا ساخته می شوند.
نقطه مقابل صادرات، واردات است و واردات تلنگری است که به صادرات وارد می کند. واردات به خرید کالاها و خدمات از کشورهای خارجی و آوردن آن کالاها و خدمات به کشور مبدا اطلاق می شود.
صادرات برای شرکت هایی که در مسیر ورود به بازار جدید خارجی قرار دارند یک استراتژی ورود موثر است؛ این، یک، گزینه کم هزینه و کم خطر در مقایسه با سایر استراتژی ها است. همین دلایل باعث می شود که صادرات یک استراتژی خوب برای شرکت های کوچک و متوسط باشد که نمی توانند سرمایه گذاری مالی قابل توجهی در بازار بین المللی انجام دهند.
توزیع کنندگان واسطه های صادراتی هستند
شرکت ها می توانند از طریق یک توزیع کننده محلی یا از طریق فروشندگان خود محصولات تولیدی خود را به یک کشور خارجی بفروشند؛ بسیاری از دفاتر تجارت و صادرات دولتی می توانند به یک شرکت در یافتن توزیع کننده محلی کمک کنند. به طور فزآینده ای، اینترنت روش کارآمدتری را برای شرکت های خارجی در یافتن توزیع کنندگان محلی و انجام معاملات تجاری فراهم کرده است.
توزیع کنندگان واسطه های صادراتی هستند که نماینده این شرکت ها در بازارهای خارجی هستند. معمولا توزیع کنندگان، نمایندگی بسیاری از شرکت ها را بر عهده دارند و به عنوان چهره یا نماینده شرکت در آن کشور خارجی، عمل می کنند؛ محصولات می فروشند و به مشتریان، خدمات ارائه می دهند. در بسیاری از موارد، توزیع کنندگان، کالاها را به عنوان یک ابزار در نظر می گیرند و سپس آنها را به فروش می رسانند. شرکت ها از توزیع کنندگان استفاده می کنند زیرا توزیع کنندگان بازار محلی را می شناسند و راهی مقرون به صرفه برای ورود به آن بازار هستند.
با این حال، استفاده از توزیع کنندگان برای کمک به صادرات می تواند چالش های خاص خود را داشته باشد. به عنوان مثال، برخی از شرکت ها دریافته اند که اگر فروشنده اختصاصی داشته باشند که به طور مکرر به کشور هدف صادراتی، سفر می کند احتمالاً فروش آنها بیشتر از اعتماد به توزیع کننده خواهد بود. اغلب، به این دلیل که توزیع کنندگان چندین محصول و حتی گاهی محصولات رقیب را به فروش می رسانند. اطمینان از اینکه توزیع کننده، محصول یک شرکت را نسبت به محصول دیگر ترجیح می دهد نظارت بر آن دشوار است.
در کشورهایی مانند چین، برخی از شرکت ها دریافته اند که از نظر فرهنگی، مصرف کنندگان چینی ممکن است بیشتر از یک توزیع کننده داخلی، به ویژه در مورد یک محصول پیچیده و با تکنولوژی بالا کالایی را از یک شرکت خارجی خریداری کنند. به زبان ساده، چینی ها بیشتر اعتماد دارند که فروشنده خارج از کشور، شناخت بهتری نسبت به محصول دارد.
چرا شرکت ها صادرات انجام می دهند؟
شرکت ها صادرات انجام می دهند به این دلیل که این، ساده ترین راه برای مشارکت در تجارت جهانی است و هزینه آن نسبت به سایر استراتژی های ورود به بازار جهانی کمتر است و متوقف کردن صادرات بسیار راحت تر از این است که محصولات خود را از طریق های دیگر به بازار جهانی وارد کنند. یک شریک صادراتی به صورت توزیع کننده یا یک شرکت مدیریت صادرات می تواند این روند را تسهیل ببخشد. یک شرکت مدیریت صادرات، یک شرکت مستقل است که وظایفی را که بخش صادرات یک شرکت انجام می دهدبرعهده دارد. این شرکت، مستندات لازم را کنترل می کند، خریداران را برای صادرات پیدا می کند و عنوان کالاها را برای صادرات مستقیم به خود اختصاص می دهد. این شرکت در مقابل، برای ارائه خدمات، هزینه یا کارمزد می گیرد.
از آنجا که شرکت های مدیریت صادرات، تمام کارکردهایی را که بخش صادرات یک شرکت انجام می دهد را انجام می دهد؛ شرکت مجبور نیست توانایی های داخلی خود را توسعه بدهد. بیشتر از همه، صادرات به شرکت و امکان دسترسی سریع به بازارهای جدید جهانی را توسعه می دهد.
خطرات صادرات
اتکا شرکت ها و واحدهای تولیدی و صنعتی به صادرات برای آنها خطراتی را به دنبال دارد. اگر صرفاً به کشوری صادرات انجام می دهید؛ ممکن است توزیع کننده یا خریدار برای بدست آوردن قیمت ارزانتر محصول شما به یک منبع ارزان تر روی بیاورید یا حداقل به آن فکر کنید که ممکن است به یک منبع ارزان تر روی بیاورد. یا ممکن است شخصی، شروع به ساخت آن محصول به صورت محلی کند و بازار را از شما بگیرد. همچنین، خریداران محلی بعضی اوقات معتقد هستند که شرکتی محصولات تولیدی خود را فقط به آنها صادر می کند چندان متعهد به ارائه خدمات و پشتیبانی طولانی مدت نیستند پس از فروش کامل، دیگر حاضر به ارائه خدمات و پشتیبانی نیستند.
بنابراین، آنها ممکن است ترجیح دهند از شخصی که مستقیماً در داخل کشور خود آنها مشابه آن محصول را تولید می کند خرید کنند. در این مرحله، بسیاری از شرکت ها شروع به تجدیدنظر در مورد حضور محلی خود می کنند و آنها را به سمت یکی دیگر از گزینه های ورود سوق می دهد.
صادرات راهی آسان برای ورود به یک بازار بین المللی است. علاوه بر صادرات، شرکت ها می توانند حالت های تخصصی تری را برای ورود انتخاب کنند؛ یعنی حالت های انقباضی یا حالت های سرمایه گذاری را در دستور کار خود قرار بدهند. حالت های قراردادی به جای سرمایه گذاری شامل استفاده از قراردادها است.
نظر شما