بازارهای مالی گرفتار چرخه‌ای تکرارشونده

بازار؛ گروه بورس: بازارهای مالی ایران در دهه‌های اخیر رفتاری شبیه به یک چرخه تکرارشونده داشته‌اند؛ چرخه‌ای که سرمایه‌های بزرگ در آن میان بخش‌های مختلف جابه‌جا می‌شوند و هر بار موجی تازه در اقتصاد ایجاد می‌کنند. این حرکت سرمایه نه تنها مسیر سودآوری را برای بازیگران اصلی مشخص می‌سازد، بلکه با تحریک سرمایه‌گذاران خرد در نقاط اوج، اثرات اجتماعی و اقتصادی گسترده‌ای بر جای می‌گذارد. درک این چرخه و زمان‌بندی درست ورود و خروج، کلید اصلی موفقیت در فضای پرنوسان اقتصاد ایران است. سروش غلامی کارشناس بازارهای مالی در یادداشتی اختصاصی برای بازار به تحلیل آن پرداخته است.

در ادامه متن یادداشت را بخوانید:

«بازارهای مالی ایران در سال‌های اخیر رفتاری چرخه‌ای و تکرارشونده داشته‌اند؛ چرخه‌ای که سرمایه‌های کلان در آن میان چهار بخش اصلی در گردش‌اند: صندوق‌های درآمد ثابت و اوراق، بازار ارز و طلا، بورس و در نهایت بازار مسکن.

در ابتدای این چرخه، سرمایه‌ها به سمت صندوق‌های درآمد ثابت و بانک‌ها حرکت می‌کنند و معمولاً در این مرحله ارزش سرمایه تقریباً دو برابر می‌شود. پس از آن، پول خارج‌شده به بازار ارز و طلا منتقل می‌شود؛ بازاری که با نوسانات شدید، امکان رشد دو تا سه برابری سرمایه را فراهم می‌کند. در این نقطه، با تحریک سرمایه‌گذاران خرد در اوج قیمتی، زمینه خروج سرمایه‌های بزرگ و انتقال آنها به مرحله بعد مهیا می‌شود.

گام سوم ورود سرمایه به بورس است. این بازار به دلیل ظرفیت رشد بالا، امکان افزایش سرمایه تا هشت یا ده برابر را فراهم می‌کند. اما همانند مراحل پیشین، در اوج‌های قیمتی با ایجاد تصور تداوم رشد، سرمایه‌های اصلی از بازار خارج می‌شوند و سرمایه‌گذاران خرد باقی می‌مانند.

در گام چهارم، سرمایه‌ها وارد بازار مسکن می‌شوند. رونق این بخش موجب می‌شود یک واحد سرمایه به سه واحد تبدیل شود. در مجموع، یک واحد سرمایه در طول یک چرخه کامل می‌تواند تا ۱۸۰ برابر رشد کند و این روند بارها تکرار می‌شود.

این چرخه شباهت زیادی به امواج الیوت دارد و دارای چرخه‌های داخلی کوچک‌تر نیز هست. بنابراین حرکت سرمایه‌ها الزاماً به معنای جابه‌جایی مطلق از یک بخش به بخش دیگر نیست، بلکه نشان‌دهنده حضور فعال سرمایه‌های اصلی بازارگردان در هر مرحله است.

آنچه برای سرمایه‌گذاران اهمیت دارد، قرار گرفتن در زمان درست و نقطه درست این چرخه است. توانایی شناور بودن میان بازارها در لحظه مناسب، کلید موفقیت در این ساختار مالی محسوب می‌شود.»