بازار؛ گروه استانها؛ ریحانه کازرونی: پروژه انتقال آب از سواحل جنوبی کشور به فلات مرکزی، یکی از بزرگترین طرحهای زیرساختی سالهای اخیر است که با هدف ایجاد پشتوانه پایدار برای نیازهای رو به رشد اصفهان اجرا می‌شود.
این طرح، که مسیرهای طولانی، ایستگاه‌های پمپاژ متعدد و فناوری‌های نوین شیرین‌سازی را کنار هم قرار داده، قرار است بخشی از فشار تاریخی کم‌آبی را از دوش استان بردارد و مسیر تازه‌ای برای توسعه باز کند.
تأثیر بر زندگی روزمره مردم
اکنون شاید همه کشور از این روند اطلاع دارند که اصفهان سال‌هاست با نوسانات تأمین آب شهری دست‌وپنجه نرم می‌کند. ورود آب پایدار از مسیر جنوبی، امکان برنامه‌ریزی دقیق‌تر برای مدیریت مصرف را فراهم می‌کند و احتمال اعمال محدودیت‌های شدید در آینده را کاهش می‌دهد.
از سوی دیگر، این پروژه به شکل غیرمستقیم موجب ارتقای کیفیت خدمات شهری می‌شود؛ چراکه بخش قابل توجهی از منابع آبی فعلی که صرف جبران کمبود و مدیریت بحران می‌شود، می‌تواند به سمت تقویت شبکه، بهسازی خطوط و توسعه زیرساخت‌های شهری هدایت گردد.
پشتوانه‌ای برای استمرار فعالیت صنعتی استان
از سویی اصفهان یکی از قطب‌های صنعتی ایران است و بی‌ثباتی منابع آبی، بارها روند تولید را تحت تأثیر قرار داده است. انتقال آب دریا، تنش آبی صنایع را کاهش می‌دهد و امکان به‌روزرسانی فناوری‌ها و افزایش بهره‌وری خطوط تولید را فراهم می‌سازد.
در این میان، شرکت فولاد مبارکه به‌عنوان یکی از مصرف‌کنندگان بزرگ آب صنعتی، نقش مهمی در پیشبرد این پروژه ایفا کرده است. مشارکت مالی و فنی این بنگاه، به حرکت سریع‌تر طرح کمک کرده و نشان داده است که صنایع بزرگ، علاوه بر نقش اقتصادی، در تأمین زیرساخت‌های حیاتی کشور نیز می‌توانند پیشگام باشند. با این حال، سهم فولاد مبارکه در این پروژه تنها یکی از اجزاء مجموعه‌ای از همکاری‌هاست و طرح، ابعادی بسیار فراتر از یک صنعت دارد.
گام‌های تازه برای توسعه منطقه‌ای
به گفته کارشناسان انتقال آب به اصفهان صرفاً به معنای رساندن چند مترمکعب آب به یک شهر نیست؛ بلکه بخشی از رویکرد ملی برای ایجاد تعادل در توسعه فلات مرکزی است. این پروژه زمینه رشد صنایع جدید با فناوری‌های کم‌مصرف و ارزش افزوده بالا را فراهم می‌کند؛ فرصت‌های شغلی پایدار در بخش‌های فنی، خدماتی و پیمانکاری ایجاد می‌نماید؛ و بسیاری از مناطق کمتر برخوردار شرق و جنوب استان را در مسیر رونق اقتصادی قرار می‌دهد.
از سوی دیگر، ورود آب پایدار امکان اجرای طرحهای زیست‌محیطی احیا، اصلاح الگوی کشت و بازنگری در مصرف منابع موجود را تقویت می‌کند؛ موضوعی که به تعادل اکولوژیک استان کمک خواهد کرد.
تقویت تاب‌آوری در برابر بحران‌ها
در شرایط تغییرات اقلیمی، تکیه‌کردن تنها بر منابع داخلی آب می‌تواند آسیب‌پذیری استان را بالا ببرد. اتصال به منابع آبی پایدارتر، نوعی بیمه بلندمدت برای استان محسوب می‌شود و در مواقع خشکسالی شدید، نقش تعیین‌کننده‌ای خواهد داشت.
پروژه انتقال آب دریا به اصفهان، فراتر از یک طرح عمرانی، یک سرمایه‌گذاری راهبردی برای امنیت آبی، رشد اقتصادی و ارتقای کیفیت زندگی مردم استان است. همکاری مجموعه‌هایی مانند فولاد مبارکه در پیشبرد این مسیر، بخشی از پازل بزرگ توسعه فلات مرکزی به‌شمار می‌رود. نتیجه نهایی، ایجاد تکیه‌گاهی پایدار برای آینده اصفهان و کاهش اثرات بحران‌های پیش‌رو خواهد بود و مسیر تازه‌ای برای رشد اقتصادی فلات مرکزی ترسیم می‌کند.
نقش فولاد مبارکه در این میان، نمونه‌ای از مشارکت مسئولانه صنایع بزرگ در تأمین زیرساخت‌های حیاتی کشور است؛ مشارکتی که اگر در سایر بخش‌ها هم تکرار شود، می‌تواند نقشه توسعه کشور را متحول سازد.
نظر شما