بازار؛ هیفاء پردل: در دورانی که برخی واحدهای تولیدی در برابر اقتصاد جهانی از حرکت بازمانده‌اند، خانه‌هایی هستند که چراغ تولیدشان به همت بانوانی روشن است که هم ستون اقتصاد خانواده‌اند و هم کانون مهر. دستان این زنان، از تربیت فرزند تا صادرات کالا، قصه‌ای بی‌پایان از عشق و تلاش را روایت می‌کند.
از دل شهر کویری قم، جایی که خاک و ایمان در هم آمیخته، زنانی برخاسته‌اند که با دستان خود، زندگی می‌بافند. صبح‌ها، بوی نان تازه و رنگ‌های قالی در کوچه‌های قدیمی شهر می‌پیچد؛ مادری کنار دار قالی نشسته، با یک دست تاروپود قالی را می‌بافد و با دستی دیگر، کودک خردسالش را در آغوش می‌گیرد. از دل همین خانه‌های ساده، مادرانی برخاسته‌اند که بی‌صدا اما با پشتکار، مسیر تجارت را از قم تا بازارهای کشورهای همسایه از جمله عراق گشوده‌اند.
این تمام ماجرا نیست. در روستاهای قم نیز بانوانی هستند که با دستان پینه‌بسته خود، در کنار کشاورزی و با وجود خشکسالی و تشنگی زمین، دوشادوش همسرانشان چرخ اقتصاد خانه و روستا را می‌چرخانند. زنان کارآفرین قمی، چه شهری و چه روستایی، در دشوارترین شرایط با مقاومت و پشتکار، معجزه می‌آفرینند.
بانویی که با کارآفرینی، امید را در روستای «کرمجگان» کاشت
در روستای کرمجگان، بانوی روستایی مسئولیت صندوق خرد روستایی را بر عهده دارد؛ صندوقی که نه تنها اقتصاد زنان روستا را چرخانده، بلکه مرهمی برای مشکلات کل روستا بوده است. از ایجاد اشتغال و کسب‌وکارهای خرد گرفته تا بهسازی مدارس فرسوده و خانه‌های روستایی، همگی از برکات این صندوق و همت این بانوی تسهیلگر است.
خانم اسماعیلی که در روز جهانی زنان روستایی و عشایری با شعار «زنان روستایی و عشایری؛ پیشگامان زنجیره‌های کسب‌وکارهای خرد و کشاورزی» به عنوان تسهیلگر فعال و مؤثر تقدیر شد، به خبرنگار بازار می‌گوید: بیش از یک دهه است که در مسیر خدمت و اشتغال‌زایی در این روستا تلاش می‌کنم. هم‌اکنون این صندوق بیش از ۷۰ عضو فعال دارد و مورد اعتماد مردم قرار گرفته است.
در روستای کرمجگان قم، بانوی روستایی مسئولیت صندوق خرد روستایی را بر عهده دارد؛ صندوقی که نه تنها اقتصاد زنان روستا را چرخانده، بلکه مرهمی برای مشکلات کل روستا بوده است
وی می‌افزاید: با کسب بیش از ۹۷ رأی مردمی، توانستم اعتماد آن‌ها را برای ریاست انجمن روستا جلب کنم. همسرم که ۲۰ سال با قالی‌بافی در خانه‌های مردم فعالیت داشت، در جلب این اعتماد نقش مهمی داشته است. با پیگیری‌هایی که داشتم، نانوایی‌های تافتون و سنگکی برای روستا راه‌اندازی کردم اما به مرور زمان با افزایش قیمت نان و محدودیت در سهمیه آرد، این نانوایی‌ها تعطیل شد.
او ادامه می‌دهد: اما اراده کردم و اکنون با پیگیری فراوان، مجوز یک نانوایی دیگر را برای روستا گرفتم و با اشتغال‌زایی برای سه نفر، خودم آن را مدیریت می‌کنم. در کنار کار کشاورزی با همسرم، کسب‌وکارهای خرد و مشاغل خانگی را برای ارتقای اقتصاد زنان روستایی ایجاد کردم.
به گفته این بانوی کارآفرین، اکنون زنان روستایی در کنار کشاورزی، به مشاغل خانگی نیز مشغول‌اند. این کسب‌وکارها شامل تولید انواع ترشیجات، فرآورده‌هایی از محصول انار مانند رب، خشک کردن سبزیجات، قالی‌بافی و صنایع دستی است که محصولات آن‌ها فروش بالایی دارد و به شهر قم و حتی استان‌های اطراف صادر می‌شود.
اسماعیلی بیان می‌کند: بیش از ۲ هزار نفر از خانوارهای این روستا از خدمات این صندوق بهره می‌گیرند و با دریافت انواع وام‌های خوداشتغالی و اضطراری، چرخ اقتصاد خود و روستا را می‌چرخانند. این امر از مهاجرت مردم به شهرها به دلیل خشکسالی جلوگیری کرده است. اگر دولت حمایت کند، قصد دارم کسب‌وکارهای بیشتری در روستا ایجاد کنم. این روستا از مقاصد گردشگری است و با ایجاد بوم‌گردی می‌توان هم گردشگری و هم اقتصاد روستا را تقویت کرد.
از هنرهای دست‌ساز تا صادرات به بازارهای جهانی
مریم دهپروران، بانوی کارآفرین موفقی است که از شهر قنوات قم، با حداقل امکانات و زیرساخت‌ها، توانست دروازه‌های بازارهای جهانی را بگشاید و در کنار تأمین اقتصاد خانواده، زمینه صادرات را نیز فراهم کند.
این بانوی کارآفرین ۴۸ ساله، کار خود را با ساخت تزئینات اتاق کودک، دست‌سازه‌های هنری و انواع بافتنی‌ها از چهاردیواری خانه‌اش شروع کرد و امروز مدیرعامل یک شرکت پوشاک ایرانی است. زمانی تنها دوستانش مشتریان هنرهای او بودند، اما امروز محصولات شرکت او از شهر قنوات تا مرزهای کشور همسایه، عراق، به فروش می‌رسد.
این بانوی موفق، در گفت‌وگو با خبرنگار بازار در مورد مراحل موفقیت خود می‌گوید: من و همسرم برای شروع کار در سال ۸۹ سرمایه قابل توجهی نداشتیم و فقط توانستیم دو چرخ زیگزال‌دوز و راسته‌دوز را به قیمت ۷۰۰ هزار تومان به صورت قسطی خریداری کنیم. در آغاز زندگی مشکلات اقتصادی فراوانی داشتیم. همسرم بافنده فرش ماشینی در کاشان بود و حقوق او کفاف زندگی را نمی‌داد و این امر باعث شد که وارد عرصه کار شوم.
بانوی کارآفرین قمی: برون‌سپاری و دورکاری باعث می‌شود بانوان در کنار چرخاندن چرخ اقتصاد خانه، نقش همسری و مادری خود را نیز به خوبی ایفا کنند
دهپروران می‌افزاید: پیش از شروع کار پوشاک، در حوزه هنرهای دستی مانند تزئینات اتاق کودک و نوجوان فعالیت می‌کردم، اما درآمدزایی مستمر و پایداری نداشت و به همین علت به محض آماده شدن پیش‌قسط یک چرخ خیاطی، به سمت تولید پوشاک رفتم.
به گفته وی، از سال ۸۹ با اخذ مجوز تولیدی پوشاک، با پنج نیروی کار وارد عرصه تولید شدم و در سال ۹۸ گام بلندتری برداشتم و شرکت تعاونی تولیدی پوشاک «خوش دوخت امید ایرانیان» را به ثبت رساندم؛ شرکتی که امروز زمینه اشتغال ۱۱۷ نفر را فراهم کرده است.
وی با اشاره به شروع فعالیت و میزان تولید عنوان می‌کند: در سال‌های آغازین، میزان تولید حدود ۴۰۰ الی ۵۰۰ دست لباس بود، اما به لطف خدا تولید ما افزایش یافت تا جایی که بیش از ۸۰ درصد نیروهای این شرکت را خانم‌های روستایی و شهری در سنین ۱۸ تا ۶۸ سال تشکیل می‌دهند.
این بانوی کارآفرین قمی معتقد است برون‌سپاری و دورکاری باعث می‌شود بانوان در کنار چرخاندن چرخ اقتصاد خانه، نقش همسری و مادری خود را نیز به خوبی ایفا کنند. لذا عمده فعالیت نیروها در این شرکت با هدف تقویت مدیریت مادر در خانواده، به صورت دورکاری است.
بانویی که با پشتکار، پوشاک ایرانی را جهانی کرد
دهپروران درباره چالش‌های پیش روی خود می‌گوید: در ابتدای امر مانند دیگر کارآفرینان، با مشکلات فراوانی از جمله بروکراسی‌های اداری برای گرفتن مجوز، تأمین سرمایه در گردش و دریافت تسهیلات بانکی دست‌وپنجه نرم می‌کردیم، اما همه این سختی‌ها را تحمل کردیم و نگذاشتیم چرخ تولید این شرکت متوقف شود.
وی می‌افزاید: مجوز دوخت پوشاک زنانه، مردانه و البسه پزشکی را در سال ۹۸ دریافت کردم و پس از ۹ سال سابقه، بالغ بر ۵۰۰ هزار دست از محصولات یکبار مصرف بیمارستانی و گان‌های پزشکی را در شرایط کاملاً استاندارد تولید کردیم، اما امروز برای فروش این البسه با موانعی روبرو هستیم.
کارآفرین موفق قمی: برخی اعتقاد دارند تولیدات داخلی کیفیت خوبی ندارد. من در حوزه صادرات این باور غلط را اصلاح کردم و قصد دارم با پوشاک ترک و اروپایی رقابت کنم و ذائقه‌ها را به سمت پوشاک ایرانی تغییر دهم
به گفته این کارآفرین موفق قمی، با عبور از همه مشکلات، چه بروکراسی‌های داخلی و چه تحریم‌ها، اراده کردیم که پوشاک ایرانی را به بازارهای جهانی برسانیم. پس از بررسی نوع پوشش در کشور عراق و رایزنی‌های لازم، توانستیم چندین محموله پوشاک را به این کشور صادر کنیم. اما برای منِ کارآفرین، این ابتدای راه است و به دنبال گشودن بازارهای دیگری هستیم.
وی در پایان عنوان می‌کند: هدف‌گذاری من صادرات به کشورهای آسیای میانه است. برخی اعتقاد دارند تولیدات داخلی کیفیت خوبی ندارد. من در حوزه صادرات این باور غلط را اصلاح کردم و قصد دارم با پوشاک ترک و اروپایی رقابت کنم و ذائقه‌ها را به سمت پوشاک ایرانی تغییر دهم.
داستان زنان کارآفرین قم، تنها روایتی از کسب‌وکار نیست؛ بلکه سرگذشت اراده‌هایی است که محدودیت را به فرصت و چهاردیواری خانه را به سکوی پرتابی به سوی بازارهای جهانی تبدیل کرده‌اند. این بانوان ثابت کرده‌اند که با تکیه بر همت و خلاقیت، می‌توان چراغ تولید را در هر شرایطی روشن نگه داشت و نه تنها چرخ اقتصاد خانواده، که چرخ اقتصاد یک منطقه را به حرکت درآورد. امروز، این مادران کارآفرین نه فقط کالا، که امید، خودباوری و الگویی درخشان از توانمندی زن ایرانی را به جهان صادر می‌کنند.
نظر شما