به گزارش بازار، «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی مانند یک شعبده‌باز پیر که حس لامسه‌اش را از دست داده است و شرایط زمانه را نمی‌فهمد، روز جمعه در مجمع عمومی سازمان ملل تمام ترفندهای کهنه و قدیمی خود را بیرون کشید: صفحه کاغذ آشنا و ماژیک همیشگی، به‌علاوه چند ترفند جدید اما به همان اندازه نخ‌نما که در آن اطرافیانش، مانند بچه‌های مهدکودکی پاسخ‌ها را فریاد می‌زدند و یک کد QR روی یقه‌اش که به وب‌سایتی هدایت می‌شد که به اصطلاح اتفاقات هفت اکتبر ۲۰۲۳ را مستند می‌کرد.
او همزمان با قراردادن بلندگوهایی در نوار غزه، فلسطینیان را مجبور به گوش دادن به حرف‌هایش در سالن تقریبا خالی مجمع عمومی در نیویورک کرد. عملی که مشخصه دیکتاتورهای قاتل قرن گذشته و حال است.
به نوشته روزنامه هاآرتص، دفتر او در پاسخ به انتقادات ادعا کرد که بلندگوها در مرز قرار گرفته بودند اما این، فقط یک دروغ آشکار دیگر از یک دفتر فریبکار بود.
نتانیاهو همچنین در سخنرانی خود از اسرای صهیونیست باقی‌مانده در غزه به اسم یاد کرد و قول داد که آنها را به آغوش خانوده‌هایشان بازگرداند. او به جای گرفتن یک تصمیم شجاعانه، پایان دادن به جنگ و نجات جان افراد ، از آنها به عنوان یک ابزار تبلیغاتی استفاده کرد.
هاآرتص ادامه داد: او تاکنون ۱۵ بار در مجمع عمومی سخنرانی کرده اما در هیچ یک از آنها وضعیت اسرائیل در جهان را به این اندازه فاجعه‌بار و وخیم به تصویر نکشیده است. در روزهای منتهی به حضور او، کشورهایی - از جمله استرالیا، کانادا، انگلیس و فرانسه، کشور فلسطین را در اقدامی اعتراضی به رسمیت شناختند: اعتراض علیه جنگ طولانی سیاسی و شخصی در غزه و کشتار غیرنظامیان؛ علیه تحولات کرانه باختری، شهرک‌سازی‌ها و وحشیگری‌های خشونت‌آمیز شهرک‌نشینان که مرتکب قتل عام علیه فلسطینیان می‌شوند؛ و همچنین در اعتراض به اظهارات فاشیستی و نژادپرستانه وزرای او و اعضای کنست(پارلمان) در ائتلاف او.
او بارها و بارها به هفت اکتبر در شرایطی اشاره کرد که جهان بر صحنه‌های وحشتناک کودکان و نوزادان غزه که توسط صدها و هزاران نفر تکه‌تکه شده‌اند، متمرکز است. همه اشتباه می‌کنند - به جز او. نتانیاهو به‌علاوه، ده‌ها تن از رهبران جهان را که تا همین اواخر به‌رغم شواهد مستحکم از جنایات جنگی اسرائیل در غزه از او حمایت می‌کردند به تسلیم شدن در برابر «رسانه‌های مغرض»، «ترور» و اسلام متهم کرد.
روزنامه صهیونیستی با اشاره به اینکه «همراهان او دو ردیف اول سالن تقریبا خالی مجمع عمومی را اشغال کرده بودند» نوشت: آنها پس از هر جمله نتانیاهو، او را ایستاده تشویق می‌کردند. حتی گروه تشویق‌کنندگان در جایگاه نیز از گوشه و کنار برایش کف می‌زدند. با این حال، این سخنرانی تنها انزوای جهانی اسرائیل را برجسته کرد: نتانیاهو و ابزارهای احمقانه‌اش دیگر اهمیتی ندارند. او به عنوان یک یادگار، یک رهبر فاسد که برای بقا در قدرت با احزاب نژادپرست متحد شده است، دیده می‌شود.
هاآرتص در ادامه با طرح این سوال که «از این سخنرانی که ممکن است سخنرانی خداحافظی او در مجمع عمومی باشد، چه چیزی باقی خواهد ماند؟» خاطر نشان کرد: این سخنرانی در دریای اخبار محو خواهد شد و تنها به خاطر نمایش‌های مضحکی که با آن همراه بود، چه در سالن مجمع و چه در هنگام خروجش از اسرائیل به یاد آورده خواهد شد. در سطح بین‌المللی، او حتی ممکن است آسیب بیشتری به اسرائیل وارد کرده باشد. در داخل نیز، احتمالاً این سخنرانی آغازگر مبارزات انتخاباتی برای بیست و ششمین دوره کنست بود. چه چیزی می‌تواند بهتر و لذت‌بخش‌تر از انجام این کار در نیویورک، به زبان انگلیسی باشد؟
نظر شما