بازار؛ گروه صنعت: در نگاه نخست، عملکرد مالی شرکت آهن و فولاد ارفع در سال ۱۴۰۴ با رشد درآمد داخلی و جهش صادراتی، نویدبخش به نظر می‌رسد؛ اما بررسی دقیق‌تر صورت‌های مالی و شاخص‌های تولید، تصویری متفاوت و نگران‌کننده را آشکار می‌کند. کاهش شدید سود هر سهم، افت چشمگیر تولید آهن اسفنجی، و ناتوانی در فروش شمش با وجود افزایش تولید، همگی نشانه‌هایی از ضعف راهبردی، ناکارآمدی مدیریتی و نبود انسجام در سیاست‌گذاری عملیاتی شرکت هستند. این تناقض میان رشد عددی و افت کیفی، پرسشی جدی را پیش می‌کشد؛ آیا ارفع در مسیر توسعه پایدار حرکت می‌کند یا صرفاً با اتکای به نوسانات قیمتی و صادرات مقطعی، تصویری مصنوعی از موفقیت ساخته است؟ پاسخ به این پرسش، نیازمند بازنگری فوری در ساختار تصمیم‌گیری و احیای ظرفیت‌های تولیدی شرکت است، پیش از آن‌که فرصت‌های امروز به بحران‌های فردا بدل شوند.
با وجود افزایش تولید شمش و جهش صادرات، سود هر سهم ارفع به کمتر از نصف سال گذشته رسیده و تولید آهن اسفنجی با افت ۸۰ درصدی مواجه شده است. این تناقض‌ها نشان می‌دهد که شرکت به جای اصلاح ساختار عملیاتی، به اتکای نوسانات قیمتی و آمارسازی، تصویرسازی کرده و از مسیر توسعه پایدار فاصله گرفته است
شرکت آهن و فولاد ارفع در پنج‌ماهه نخست سال ۱۴۰۴ با ثبت بیش از ۹ هزار میلیارد تومان فروش داخلی و ۱۳۰۰ میلیارد تومان صادرات، در ظاهر عملکردی رو به رشد داشته است. این در حالی است که در مدت مشابه سال گذشته، فروش داخلی شرکت حدود ۶.۹ هزار میلیارد تومان و صادرات آن صفر بوده است. با وجود این جهش درآمدی، سود هر سهم شرکت در صورت‌های مالی سه‌ماهه به ۵۵ تومان کاهش یافته، در حالی که سال گذشته در همین بازه زمانی حدود ۱۳۰ تومان بوده است، کاهشی بیش از ۵۷ درصد بدون هیچ‌گونه افزایش سرمایه.
این تناقض آشکار میان رشد درآمد و افت سود، پرسش‌های جدی درباره بهره‌وری عملیاتی، کنترل هزینه‌ها و سیاست‌های مالی شرکت ایجاد می‌کند. آیا افزایش درآمد صرفاً حاصل رشد قیمت‌ها و صادرات بوده و نه نتیجه بهبود عملکرد داخلی؟
تولید بالا، فروش پایین؛ نشانه‌ای از ضعف بازارسازی
بررسی آمار تولید نشان می‌دهد که شرکت در تولید شمش فولادی از ۲۸۴ هزار تن در سال گذشته به ۳۲۹ هزار تن در سال جاری رسیده است. با این حال، میزان فروش شمش در سال ۱۴۰۴ نسبت به سال قبل کاهش یافته است. این یعنی با وجود افزایش تولید، شرکت نتوانسته بازار فروش خود را توسعه دهد که نشانه‌ای از ضعف در مدیریت بازاریابی، تحلیل تقاضا و سیاست‌گذاری فروش است.
در شرایطی که بازار فولاد با نوسانات قیمتی و رقابت شدید مواجه است، عدم توانایی در فروش محصول تولیدشده، نه‌تنها منجر به انباشت موجودی و افزایش هزینه‌های نگهداری می‌شود، بلکه نشان‌دهنده نبود استراتژی روشن برای عرضه هدفمند و توسعه بازار است.
سقوط آزاد در تولید آهن اسفنجی؛ هشدار درباره استراتژی زنجیره تأمین
یکی از نگران‌کننده‌ترین شاخص‌های عملکرد ارفع، افت شدید تولید آهن اسفنجی است. این شرکت از تولید ۵۲۹ هزار تن در سال ۱۴۰۳ به حدود ۱۰۰ هزار تن در سال ۱۴۰۴ رسیده کاهشی بیش از ۸۰ درصد. این افت، آن هم در شرایطی که تقاضا برای آهن اسفنجی در بازار داخلی و صادراتی بالاست، نشان‌دهنده ضعف جدی در برنامه‌ریزی تولید، تأمین مواد اولیه یا مدیریت زیرساخت‌های عملیاتی است.
آهن اسفنجی به‌عنوان حلقه کلیدی در زنجیره تولید فولاد، نقش حیاتی در پایداری تولید و رقابت‌پذیری شرکت دارد. افت تولید این محصول، نه‌تنها ظرفیت تولید شمش را تهدید می‌کند، بلکه موقعیت شرکت در بازارهای صادراتی را نیز تضعیف خواهد کرد.
نماد ارفع در بازار سرمایه طی ۹ ماه گذشته حدود ۵۰ درصد افت ارزش داشته و نسبت P/E آن کاهش یافته است، نشانه‌ای از بی‌اعتمادی بازار به سودآوری آینده شرکت. ضعف در فروش شمش، سقوط تولید آهن اسفنجی و نبود استراتژی روشن، همگی گواهی بر ناکارآمدی مدیریتی و ضرورت اصلاحات فوری در ساختار تصمیم‌گیری هستند
عملکرد ضعیف شرکت آهن و فولاد ارفع تنها به شاخص‌های تولید و مالی محدود نمی‌شود؛ نماد این شرکت در بازار سهام نیز طی ۹ ماه گذشته با افتی حدود ۵۰ درصدی در ارزش مواجه بوده است. این کاهش قابل‌توجه، در شرایطی رخ داده که شرکت از رشد درآمد داخلی و صادراتی سخن می‌گوید، تناقضی که نشان می‌دهد بازار سرمایه، به‌درستی ضعف سودآوری عملیاتی شرکت را شناسایی کرده است.
افت محسوس نسبت قیمت به درآمد (P/E) نماد ارفع، گواهی دیگر بر این واقعیت است. کاهش P/E نه‌تنها بیانگر کاهش انتظارات بازار از سودآوری آینده شرکت است، بلکه نشان می‌دهد که رشد درآمدهای اسمی، نتوانسته به سود خالص پایدار و قابل اتکا تبدیل شود. در واقع، بازار سرمایه با افت ارزش نماد ارفع، به ضعف ساختاری در مدیریت هزینه‌ها، بهره‌وری تولید و سیاست‌گذاری فروش واکنش نشان داده است.
اگر این روند ادامه یابد و شرکت نتواند با اصلاحات عملیاتی و بازسازی اعتماد بازار، مسیر سودآوری خود را احیا کند، نماد ارفع ممکن است در میان‌مدت جایگاه خود را در سبد سرمایه‌گذاران از دست بدهد و این، نه حاصل نوسانات بازار، بلکه نتیجه مستقیم عملکرد مدیریتی خواهد بود.
به طور کلی شرکت آهن و فولاد ارفع در سال ۱۴۰۴ با رشد ظاهری در درآمد و صادرات، تلاش کرده تصویری مثبت از عملکرد خود ارائه دهد. اما کاهش سود، افت فروش شمش با وجود افزایش تولید، و سقوط تولید آهن اسفنجی، همگی نشان می‌دهند که این رشد عددی فاقد عمق عملیاتی و پایداری است.
اگر مدیریت شرکت نتواند در کوتاه‌مدت برای احیای تولید آهن اسفنجی، بهبود فروش شمش و بازنگری در ساختار هزینه‌ها اقدام کند، به تضعیف جایگاه رقابتی ارفع در صنعت فولاد منجر می شود. شرکت باید از نمایش‌های عددی عبور کرده و به سمت اصلاحات ساختاری و استراتژیک حرکت کند، پیش از آن‌که فرصت‌ها به تهدید تبدیل شوند.
درواقع شرکت آهن و فولاد ارفع، توانسته توجه اولیه بازار را جلب کند و آنچه در ظاهر به‌عنوان موفقیت مالی معرفی می‌شود، در واقع حاصل نوسانات قیمتی و فشار تورمی بازار فولاد است، نه نتیجه بهبود بهره‌وری یا اصلاحات عملیاتی. این وضعیت نشان می‌دهد که ارفع نه‌تنها از مسیر توسعه پایدار فاصله گرفته، بلکه در حال از دست دادن مزیت رقابتی خود در زنجیره فولاد کشور است. اگر این شرکت نتواند به‌جای اتکای صرف به شاخص‌های فروش، بر بازسازی زیرساخت تولید، احیای اعتماد بازار و بازتعریف استراتژی‌های عرضه تمرکز کند، در آینده‌ای نه‌چندان دور، از یک بازیگر مؤثر به یک نماد فرسوده در صنعت فولاد ایران تبدیل خواهد شد.
نظر شما