به گزارش بازار، در روزهای گذشته، پس از حمایت مقامات رسمی ایران از سلاح مقاومت و مخالفت با خلع سلاح آن به نفع رژیم صهیونی، تکفیری‌ها و مزدوران داخلی؛ یوسف راجی، وزیر خارجه لبنان، در اظهاراتی به دور از واقعیت، ادب دیپلماتیک، جایگاه و شخصیتش، واکنشی نسنجیده به این مواضع داشت.
او که سهمیه دولت‌های خارجی در کابینه لبنان بوده و حامیانش سابقه همکاری مستقیم نظامی با ارتش رژیم صهیونی در کشورشان را دارند، تهران را به دخالت در امور سیاسی لبنان متهم کرده است.
راجی و جعجع
وزیر خارجه لبنان و دوستان پشت او باید دقت بیشتری درخصوص اظهارنظر مستقیم درباره ایران و مقامات آن داشته باشند.
۱. یوسف راجی وابسته به حزب بدنام «القوات اللبنانیه» به رهبری «سمیر جعجع» است. جعجع دارای اتهامات سنگین در زمینه قتل‌های سیاسی علیه سیاستمداران این کشور است. او پرونده‌ای قدیمی و مهم نیز در رابطه با ایران دارد. شبه‌نظامیان وابسته به او، طی جنگ داخلی لبنان و در حالی‌که هم‌پیمان رژیم صهیونی بودند، ۴ دیپلمات ایرانی را ربودند.
۲. جریان جعجع که زمانی دنباله‌رو و عامل مستقیم رژیم صهیونی در ایجاد درگیری داخلی و تسهیل حضور نظامی صهیونیست‌ها در لبنان بوده است، فاقد هرگونه وجاهت برای ادعا درخصوص حفاظت از سیاست داخلی لبنان در برابر مداخله خارجی است.
۳. فوری‌ترین درخواست ایران، به عنوان دولتی که دیپلمات‌هایش توسط حزب قوات اللبنانیه آسیب دیده‌اند، خلع سلاح آن است. سلاح آن‌ها نه‌تنها برای دفاع از کشور به کار نرفته، بلکه در خدمت اشغال و برنامه‌های خارجی بوده است. این سلاح با سلاح گروه‌های مقاومت متفاوت است و باید تشکیلات نظامی آن منحل، سلاح‌های سنگین آن مصادره و اعضای نظامی‌اش تحت مراقبت قرار گیرند. سلاح قوات از نظر قوانین بین‌المللی و داخلی فاقد مشروعیت است.
۴. هدف دولت‌های خارجی از سفارش‌های اخیرشان به مزدوران لبنانی در دولت، تبدیل آن‌ها به دارایی برای معاملات آتی است. آن‌ها قصد دارند کسانی مانند وزیر خارجه لبنان با اظهارات ضدایرانی وزنی بیابند تا در معاملات با محور مقاومت، به‌جای منافع، این افراد بی‌خاصیت برای تسویه پرداخت‌ها مورد استفاده قرار گیرند.
۵. قوات اللبنانیه و دیگران به خودی خود فاقد اهمیت برای هشدار هستند، اما اخباری مبنی بر احتمال اسلحه کشیدنشان علیه مقاومت و ایجاد جنگ داخلی در لبنان وجود دارد.
دولت لبنان
جوزف عون، رئیس‌جمهور و نواف سلام، نخست‌وزیر لبنان، باید در راستای منافع ملی، قواعد سیاسی و مسئولیت‌های بین‌المللی، مسائلی را رعایت کنند.
۱. دولت لبنان باید طبق اصولی روابطش را تنظیم کند. رژیم صهیونی و حکومت جولانی خواهان خدشه به تمامیت ارضی آن هستند و سعودی نیز در پی قیّم‌مآبی بر سر این کشور است. در مقابل، ایران از نظر ساختاری برای متوقف کردن توسعه‌طلبی رژیم صهیونی، جلوگیری از رشد تروریست‌های همراه با جولانی و نفوذ زیان‌بار سعودی، بهترین گزینه برای تعمیق روابط با بیروت است.
۲. دولت لبنان باید مراقب باشد از دولت تحت نفوذ قدرت‌های خارجی مانند سعودی، فرانسه و آمریکا، به عامل نیابتی آن‌ها در منطقه تبدیل نشود. حمله وزیر خارجه این کشور به ایران، حرکتی در راستای اقدامات نیابتی است. اگر تحت نفوذ بودن دولت لبنان قابل تحمل باشد، تبدیل شدنش به ابزار نیابتی بیگانگان قابل تحمل نیست.
نظر شما