فاطمه محمدی پور؛ بازار: سایت تحلیلی نشنال اینترست اخیرا مقاله ای با قلم «دانیل آر دی دپریس» در مورد بی نتیجه بودن تحریم های اقتصادی امریکا علیه کره شمالی منتشر نموده است. ترجمه متن مقاله در ادامه آمده است.
مقامات آمریکا باید سر خود را از زیر برف بیرون آورده و واقعیت ها را بپذیرند – واقعیت هایی که مانند روز روشن هستند. کره شمالی یک قدرت تسلیحات هسته ای است خواه آمریکا بپذیرد یا نه. هنوز هم واشنگتن معتقد است می تواند کره شمالی را وادار به پذیرش خواسته خود کند اما باید گفت استراتژی های امریکا پوسیده شده و دیگر کارایی ندارند.
برای نخستین بار در طی سه سال گذشته، اقتصاد کره شمالی رشد مثبتی را به ثبت رسانده است. رشد اقتصادی این کشور در سال ۲۰۱۹ حدود ۴% بوده که این مقدار برای کشوری که تحت تحریم های شدید اقتصادی و سیاسی ایالات متحده آمریکا و سازمان ملل متحد قرار دارد بسیار چشمگیر است.
باید گفت کره شمالی تحت شدیدترین مجازات اقتصادی در کره زمین قرار دارد – جایی که واردات به آن و صادرات از آن محدود بوده و نقل و انتقالات نقدی انباشته ممنوع می باشد. از نظر ایالات متحده آمریکا، اقتصاد کره شمالی اهمیت چندانی ندارد. هدف نهایی واشنگتن شکست پیونگ یانگ از لحاظ اقتصادی نیست بلکه افزایش فشار بر رهبر کره شمالی «کیم جونگ اون» و کنار گذاشتن برنامه هسته ای و ساخت موشک های بالستیک است. کیم جونگ اون با غرور صاحب یک کرسی در میز مذاکره بوده و حاضر نیست برنامه بازدارنده سلاح های هسته ای خود را جهت دریافت کمک های اقتصادی کنار بگذارد. هدف اصلی کمپین فشار حداکثری دولت ترامپ بر کره شمالی تحقق امری است که دولت ایالات متحده نتوانسته انجام دهد: کره شمالی را از بین برده و شبه جزیره کره را به منطقه ای عاری از سلاح هسته ای تبدیل کند.
مقامات آمریکا باید سر خود را از زیر برف بیرون آورده و واقعیت ها را بپذیرند – واقعیت هایی که مانند روز روشن هستند
رئیس جمهور دونالد ترامپ ممکن است یک موجود سیاسی کاملاً متفاوت از پیشینیان خود باشد، اما سیاست کره شمالی دولت وی مشابه دولت های قبلی بوده است. به استثنای دیدار چهره به چهره دونالد ترامپ با کیم جونگ اون، ترامپ با همان طرح روسای جمهور سابق عمل نموده و به همان ابزاری که روسای جمهور جورج دبلیو بوش و باراک اوباما در دهه گذشته از آنها استفاده کرده اند، اعتماد کرده است.
واقعیت این است که تحریم های سنگین بر اقتصاد کره شمالی برای فشار آوردن به رژیم کیم برای مذاکرات جدی، بی اثر بوده است. اگر کره شمالی واقعاً به روابط پربارتری با ایالات متحده امیدوار بود، سپس شروع به پیروی از قطعنامه های شورای امنیت آمریکا می کرد و کلیدهای پادشاهی هسته ای خود را تحویل می داد. واشنگتن بارها و بارها به این نتیجه رسیده که این فرمول به سختی می تواند موفق شود.
درست است که کره شمالی مانند همه کشورها خواهان رفاه است، اما رهبران آن مایل نیستند امنیت خود را برای به دست آوردن آن بفروشند. دلیل این امر کاملاً منطقی است
درست است که کره شمالی مانند همه کشورها خواهان رفاه است، اما رهبران آن مایل نیستند امنیت خود را برای به دست آوردن آن بفروشند. دلیل این امر کاملاً منطقی است، حتی اگر مقامات ایالات متحده مایل به پذیرش آن نباشند: هیچ امتیازی وجود ندارد که واشنگتن بتواند به حکومت کیم ارائه دهد در ازاء برنامه هسته ای آن. به دست آوردن تضمین نهایی امنیتی که کره شمالی می تواند در ازای سرمایه گذاری، کمک و سایر مشوق های اقتصادی از آن برخوردار باشد، بسیار جای سوال دارد. ایالات متحده آمریکا واقعاً خواستار این است که کره شمالی بیمه زندگی خود را برای سیاست جایگزینی که محتوای آن بعداً اعلام می شود، لغو کنند. هیچ فرد عاقل چنین معامله ای را نمی پذیرد.
پیونگ یانگ زیر فشار اقتصادی قرار دارد اما تلاش می کند محدودیت بر صادرات و واردات خود را از بین ببرد. برای مثال از طریق حمل و نقل کشتی به کشتی با بارهای چینی و قاچاق در مرز کره شمالی و چین مبادلات خود را انجام داده و از سهل انگاری کشورهای عضو سازمان ملل در آفریقا و خاورمیانه و فروش حقوق ماهیگیری به ماهیگیران چینی استفاده می کند. (طبق گزارش ها پیونگ یانگ در سال ۲۰۱۸ با اجازه دادن ماهیگیری خارجی به خارج از ساحل خود ۱۲۰ میلیون دلار درآمد داشته است). بنابراین حکومت کیم به درآمد خود می افزاید و سوخت مورد نیاز خود را برای زنده ماندن وارد می کند. قانون گذاران، سیاستگذاران و جامعه تحلیلگر همه این موارد را ارزیابی کرده و نتیجه می گیرند که تحریم های ایالات متحده و شورای امنیت عملی نیستند.
همانطور که گفته شد، مقامات آمریکا باید سر خود را از زیر برف بیرون آورده و واقعیت ها را بپذیرند – واقعیت هایی که مانند روز روشن هستند. کره شمالی یک قدرت تسلیحات هسته ای است خواه آمریکا بپذیرد یا نه. هنوز هم واشنگتن معتقد است می تواند کره شمالی را وادار به پذیرش خواسته خود کند اما باید گفت استراتژی های امریکا پوسیده شده و دیگر کارایی ندارند.
نظر شما