به گزارش بازار، استیون کوک؛ پژوهشگر ارشد مطالعات خاورمیانه و آفریقا در شورای روابط خارجی، ستون‌نویس فارین پالسی| این احتمال وجود دارد که طی شش تا هشت ماه آینده بین حزب الله و اسرائیل جنگی رخ دهد. مهم است که در این مورد تا حد امکان شفاف باشیم، زیرا تقریبا هر مقاله‌ای که تا به امروز در مورد این موضوع نوشته شده اعلام کرده که حزب الله و اسرائیل خواهان جنگ نیستند. این تحلیل آینده را بر اساس شرایط کنونی استنباط می‌کند؛ این در حالیست که تحولات در خاورمیانه بسیار پویا است. عاقلانه است که تحلیلگران و مقام‌های دولتی مفروضات خود را مورد بازنگری قرار دهند و انتظارات خود را به روز سازند.
درست است که تا به امروز اسرائیل و حزب الله درگیری‌های خود را زیر آستانه جنگ همه جانبه نگه داشته اند و پاسخ‌های تند مقطعی را به آغاز جنگ همه جانبه ترجیح داده اند. با این وجود، این خویشتن داری آشکار به این معنا نیست که حزب الله و اسرائیل خواهان جنگ نیستند. در عوض، رهبری حزب الله و فرماندهی نیروهای دفاعی اسرائیل با مجموعه‌ای از محدودیت‌ها مواجه هستند که تاکنون ترمزی در مسیر درگیری بوده است.
هیچ کس نباید روی این عوامل حساب کند: محاسبات استراتژیک رهبران ایران، عزم دولت بایدن برای اجتناب از بروز درگیری منطقه ای، نتیجه جنگ غزه به ویژه وضعیت حماس و سیاست ایالات متحده برای محدود کردن درگیری برای مدتی طولانی تر. در واقع، این محدودیت‌ها در حال از بین رفتن هستند.
این ادعا که حزب الله لبنان خواهان جنگ نیست به این ادعا بستگی دارد که ایران از درگیری میان گروه نیابتی و اسرائیل نگران است. منطقی که پشتوانه این دو استدلال است: حزب الله لبنان در سالیان اخیر به یک نیروی اعزامی برای ایران تبدیل شده و نقش مهمی در حمایت از حکومت اسد در سوریه ایفا کرده است. هم چنین، حزب الله لبنان با شبه نظامیان شیعه عراقی مورد حمایت ایران کار کرده و نیروهای انصارالله در یمن را آموزش می‌دهد.
با این وجود، حزب الله لبنان پیش از آن که یکی از بازوهای ایران باشد پیش از هر چیز یکی از اجزای حیاتی بازدارندگی ایران بود و به عنوان جزء حیاتی بازدارندگی ایران باقی می‌ماند. اگر اسرائیل یا ایالات متحده به تاسیسات هسته‌ای ایران حمله کنند، زرادخانه حزب الله ضربه مهلکی به مراکز جمعیتی اسرائیل وارد می‌سازد. در نتیجه، انگیزه میل به بقا اقتضا می‌کند که رهبران ایران نخواهند توانایی بازدارندگی خود را که روی حزب الله سرمایه گذاری کرده‌اند از دست بدهند.
همان طور که "حسن نصرالله" رهبر حزب الله لبنان در سخنرانی اوایل ژانویه با یادآوری زندگی و کار سرلشکر قاسم سلیمانی فرمانده پیشین نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به صراحت بیان کرده بود که ایران زمان، انرژی و منابع زیادی را برای توسعه محور مقاومت صرف کرده اند. حزب الله لبنان نه تنها بخش مهمی از آن محور است بلکه حماس نیز بخش مهمی از آن است. علیرغم احتمال توقف درگیری‌ها در هفته‌های آینده، اسرائیلی‌ها مصمم هستند که رهبری حماس را بازداشت کرده یا به قتل رسانده و آن گروه را ناتوان سازند. اگر ارتش اسرائیل تهدید کند که این اهداف را به واقعیت تبدیل خواهد کرد ایران احتمالا به جای پذیرش شکست حماس هرگونه محدودیتی را که نیروهای نصرالله تحت آن عمل کرده اند از بین خواهند برد. به نظر می‌رسد آن روز نزدیک است.
اگر ایران حزب الله را مهار کرده امریکا در مورد اسرائیل همین کار را انجام داده است. دولت بایدن در طول جنگ غزه در مورد دو موضوع ثابت قدم بوده است: نخست آن که حماس باید متحمل شکست شود دوم آن که باید از بروز جنگ بین اسرائیل و حزب‌الله اجتناب شود. گزارش شده که "لوید آستین" وزیر دفاع ایالات متحده در نوامبر گذشته در گفتگوی صریح نگرانی‌های تیم بایدن را به "یوآو گالانت" وزیر دفاع اسرائیل منتقل کرده است. جو بایدن رئیس جمهور آمریکا نیز به بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل گفته که جنگ را به لبنان گسترش ندهد.
مقام‌های امریکایی به وضوح معتقد هستند که جنگ بین حزب الله و اسرائیل به سرعت به یک درگیری منطقه‌ای تبدیل می‌شود که در آن ایالات متحده می‌تواند به یک نیروی جنگی علیه ایران تبدیل شود. نگرانی‌های دولت بایدن منطقی هستند، اما توانایی رئیس جمهور ایالات متحده برای تاثیرگذاری بر اسرائیلی‌ها در نحوه برخورد آنان با مرز شمالی شان رو به کاهش است. این بدان خاطر است که دولت اسرائیل تصمیم گرفت به عنوان یک اقدام احتیاطی در صورت تشدید تنش حدود ۸۰۰۰۰ اسرائیلی را از شهرهای شمال تخلیه کند. از دیدگاه اسرائیل آن بخش از کشورشان غیر قابل سکونت می‌باشد و حاکمیت اسرائیل در آنجا نامشخص است.
با این وجود، از آنجایی که اسرائیلی‌ها دست خود را در غزه پر کرده اند با اکراه با تلاش‌های دیپلماتیک آمریکا و فرانسه روبرو شده‌اند. با این وجود، نه واشنگتن و نه پاریس طرحی ارائه نکرده اند که اسرائیلی‌ها یا حزب الله لبنان را راضی کند. اسرائیلی‌ها بر اساس قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد (۲۰۰۶) از حزب الله می‌خواهند تا به رودخانه لبنانی که ۲۸ کیلومتر از مرز اسرائیل فاصله دارد عقب نشینی کند خواسته‌ای که حزب الله آن را رد می‌کند. حزب الله به نوبه خود از اسرائیل می‌خواهد تعداد نیروهایش را در مرز کاهش دهد کاری که اسرائیلی‌ها به ویژه پس از حوادث ۷ اکتبر ۲۰۲۳ قرار نیست انجام دهند. با گذشت زمان دیپلماسی بی ثمر بوده است و اگر اسرائیلی‌ها ادعای پیروزی در غزه را داشته باشند توجه خود را به رفع مشکل امنیتی شان در شمال معطوف خواهند کرد. این یک مسئله وجودی برای اسرائیلی‌ها است، زیرا علیرغم میل کاخ سفید احتمالا در بهار یا تابستان امسال جنگ در لبنان رخ خواهد داد.
آخرین محدودیت در برابر اسرائیل ناکارآمدی کنگره ایالات متحده است. اگرچه عموماً این طور نیست، اما نوع جنگی که اسرائیل اکنون درگیر آن است آن رژیم را به شدت به ایالات متحده وابسته ساخته است.
جنگ آن رژیم در پاسخ به حمله ۷ اکتبر حماس انحراف بزرگی از دکترین استاندارد ارتش اسرائیل بوده که خواستار جنگ‌های کوتاه و ویرانگر در قلمرو دشمن است.
در واقع، در حالی که درگیری در غزه از پنجمین ماه خود می‌گذرد اسرائیلی‌ها باید ذخایر تسلیحاتی شان را دوباره پر کنند. وقتی نوبت به مقابله با حزب الله می‌رسد ارتش اسرائیل به سلاح‌های هدایت شونده بیش تری نیاز دارد که برای خنثی کردن تاسیسات پرتاب حزب الله و سایر مکان‌های حساس حیاتی است. اسرائیلی‌ها نمی‌توانند این تسلیحات را بدون بسته کمکی تکمیلی که اکنون در کنگره در تعلیق باقی مانده به دست آورند بدان معنا که عملیات نظامی بزرگی که گالانت برای دور کردن حزب الله از مرز اسرائیل در نظر دارد انجام نمی‌شود. "ران درمر" وزیر امور استراتژیک اسرائیل اخیرا به این موضوع اعتراف کرده است. او در توضیح نیاز به کمک امنیتی ایالات متحده گفته است: "زیرا این بسیار مهم است، زیرا ما در حال برنامه ریزی خود هستیم. به یاد داشته باشید که ما فقط با یک جبهه سروکار نداریم. ما نه تنها با حماس در جنوب بلکه با حزب الله در شمال سروکار داریم".
با این وجود، در برخی موارد پیش آمده که کنگره بر سر تصمیم خود به اجماع رسیده و لایحه بودجه را تصویب کرده است. اسرائیل هم چنان محبوبیت خود را در کنگره حفظ می‌کند و شمارش آرا نشان می‌دهد که کمک‌های امنیتی به این کشور در شرایطی که همه چیز برابر باشد باید یک طرح قانونی باشد. با این وجود، مانند همه چیز در کنگره این روزها حتی ابتکار عمل و قوانینی که به طور گسترده‌ای محبوب هستند در گیرودار قطبی شدن، سیاست قدرت کنگره گرفتار می‌شوند.
نظر شما