بازار؛ گروه بین الملل: موسسه کشورهای خلیج فارس در واشنگتن در مقاله ای با قلم «بادر السیف» نوشت: فعالیت شش دهه «نواف الاحمد جابر الصباح» موقعیت های مختلفی را در بر می گیرد: فرماندار، جانشین رئیس گارد ملی، وزیر کار، کشور و دفاع، ولیعهد و بالاخره امیر کشور کویت. وظایف وی در درجه اول متمرکز بر امور داخلی بود. امیر فقید با نگاه به درون، درک دقیقی از جامعه کویت و نیازهای آن پیدا کرد. سال‌های خدمت نواف آل احمد با رویکرد مصالحه‌آمیز تفسیر شد که در آخرین پست او از طریق اعمال سیاسی بی‌سابقه و بازنگری اداری مشهود بود.
ترجمه متن مقاله در ادامه می آید.
سلطنت سه ساله امیر نواف الاحمد الصباح (۲۰۲۰-۲۳) یکی از کوتاه ترین دوره های حکومتمداری کویت بود، اما میراث او ماندگار خواهد بود. وی مسن ترین حاکمی بود که در سپتامبر ۲۰۲۰ در سن ۸۳ سالگی قدرت را در کویت به دست گرفت. اولین کسی که ۱۴ ماه بعد در نوامبر ۲۰۲۱ برخی از وظایف اصلی قانون اساسی خود را به ولیعهد منتقل کرد و تنها حاکمی که پسرش را در دوران سلطنت خود به نخست وزیری منصوب کرد (ژوئیه ۲۰۲۲). ویژگی های شخصی وی را متمایز می کرد: کم کلام، کم حرف، آرام و متواضع. چنین ترکیبی در راس قدرت غیر معمول است، با این حال این ویژگی ها سبک رهبری متفاوتی را ایجاد کرد.
فعالیت شش دهه «نواف الاحمد جابر الصباح» موقعیت های مختلفی را در بر می گیرد: فرماندار، جانشین رئیس گارد ملی، وزیر کار، کشور و دفاع، ولیعهد و بالاخره امیر کشور کویت. وظایف وی در درجه اول متمرکز بر امور داخلی بود. امیر فقید با نگاه به درون، درک دقیقی از جامعه کویت و نیازهای آن پیدا کرد. سال‌های خدمت نواف آل احمد با رویکرد مصالحه‌آمیز تفسیر شد که در آخرین پست او از طریق اعمال سیاسی بی‌سابقه و بازنگری اداری مشهود بود.
رویکرد سیاسی و بازنگری اداری نواف الاحمد
امیر فقید کویت عناصر خاصی را در ذهن داشت: مخالفان، منتقدان تبعیدی و زندانی و اعضای خانواده حاکم. در سخنرانی ژوئن ۲۰۲۲، نواف الاحمد مخالفان آن زمان را در داخل هدف قرار داد و امتیازات غیرمنتظره ای را به دست آورد. وی با زبانی روشن، پایبندی استوار به قانون اساسی را تأیید کرد؛ عدم مداخله در انتخابات از جمله رئیس مجلس و کمیسیون های مختلف؛ تعهد به مردم و نشان دادن نقش امیر بر شاخه های مختلف. موضع کویت در برابر انتخابات کاملاً در تضاد با رویه‌های دهه‌های گذشته بود و به یکی از آزادترین انتخابات کویت منجر شد. نتایج تا کنون تأثیر مثبتی بر روابط دولت و پارلمان داشته است و دوره ای بی بدیل از آرامش و همکاری بین دو قوه را آغاز کرده است که در نقشه راه قانونی گسترده ۲۰۲۳-۲۴ و استیضاح آرام مشهود است.
در پرونده بازنشانی سیاسی وی، مجموعه ای از عفوهایی بود که بین سال های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۳ برای اتباع اعطا شد که به سال ها تبعید و حبس خودخواسته که عمدتاً ناشی از پرونده های سیاسی بود، پایان داد. طبق اصل ۷۵ قانون اساسی، فقط امیر صلاحیت عفو دارد. امیران قبلی از این حق استفاده می کردند اما مقیاس عفو و بازگرداندن شهروندی در دوره کوتاه سلطنت نواف آل احمد قابل توجه است که نشان دهنده قصد مشتاقانه برای باز کردن صفحه ای جدید و تحکیم روابط با شهروندان است. این رویکرد آشتی جویانه محبوبیت او را تقویت کرد. امیران آینده تمایل دارند با گفتمان «عصر جدید» همراهی کنند، اما نواف آل احمد مسلماً آن را به بهترین وجه به عمل تبدیل کرده است، به‌ویژه وقتی صحبت از وحدت ملی باشد و لقب بی‌نظیر «امیر عفو» را برای او به ارمغان آورد.
کویت از مدل جانشینی خاصی پیروی نمی کند و از میان فرزندان مبارک الصباح که از سال ۱۸۹۶ تا ۱۹۱۵ سلطنت کردند، بهترین را انتخاب می کردند. این امر منجر به رقابت شدید و جنگ های نیابتی در پارلمان، رسانه ها و در میان اعضای خانواده های حاکم مشتاق شده است که برای مناصب رهبری رقابت می کنند و بر ثبات و توسعه کشور تأثیر می گذارد. این رقابت چند تن از اعضای ارشد خانواده الصباح را در زمان حضور یا خارج از دفتر تحت تاثیر قرار داده است. اقدامات آشتی جویانه نواف الاحمد به ویژه بر پسران فهد الاحمد الصباح، برادرزاده های امیر فقید و فعلی تأثیر گذاشت.
اقدام مهم دیگر در دوران نواف الاحمد، بازسازی اداری بود که در دست اجرا است. هرگز برخی دستگاه ها و رهبری دولت به این شکل فراگیر در تاریخ مدرن کویت از بین نرفته بودند. هیچ دلیل روشنی برای این دگرگونی ارائه نشده است، اما هدف از شروع دوباره با کادری جدید بدون توشه یا رفتار مشکوک است. پاسخ قابل قبول دیگر بازسازی بخش عمومی برای رسیدن به مدیریت کارآمد است. برخی از مقامات باز منصوب شده‌اند، اما اکثر پست‌های رهبری در دو تا سه سال گذشته خالی بوده است. علیرغم تأثیر منفی خلاء اداری، این تحول به دگرگونی عجیب در حال شکل گیری اشاره دارد که پیامدهای آن هنوز دیده نشده است. یکی دیگر از شاخص هایی که بر مدیریت دولتی و یکپارچگی آن تأثیر می گذارد، تلاش مداوم ضد فساد است که در سال های آخر امیر قبلی صباح الاحمد الصباح آغاز شد. برخی از تحلیلگران جدیت و گستردگی این تلاش برای ریشه کن کردن فساد را زیر سوال می برند. با این حال در ماه نوامبر عالی‌ترین دادگاه کویت یکی از اعضای خانواده حاکم (وزیر کشور و دفاع سابق) را متهم کرد و به نخست‌وزیر سابق الصباح دستور داد وجوه سوء مدیریت شده را بازگرداند. هر دو تحول زیر نظر نواف آل احمد اتفاق افتاد.
میراث نواف الاحمد
عناصر تنظیم مجدد سیاسی نواف الاحمد دامنه وسیعی داشت: امتیاز دادن به قوه مقننه، عفو و تلاش برای آشتی خانواده حاکم. عناصر بازنگری اداری نیز چنین بود: خروج قابل توجه پرسنل، استقرار تدریجی پرسنل جدید و پیگیری چند پرونده فساد. این موارد پروژه های تمام شده ای نیستند، به خصوص با توجه به تازگی آنها. مسئولیت ادامه این پروژه ها بر عهده رهبری آینده خواهد بود.
نواف الاحمد را به دلیل رهبری تنظیم مجدد سیاسی و اداری به یاد خواهند آورد. دوران او یک دوره گذار بود، دورانی که با همزیستی ناآرام و نبرد قدیم و جدید مشخص شد. سرعت تغییر گاهی کند، سردرگم و بی میلی بوده است. با این حال تغییرات طی سه سال گذشته غیرقابل انکار بوده است. این دوره بخشی از دکترین جدید کویت است که توسط امیر فقید و همکارانش به صورت محلی ساخته و مهندسی شده است - قابلیت مانور ارگانیک همچنان زندگی مردم کویت را مشخص می کند.
برخی از اقدامات انجام شده (به ویژه مبارزه با فساد و عفو) ممکن است کاملاً بدیع نبوده باشند، اما مقیاس آنها در زمان امیر فقید متفاوت بود. تفاوت انباشته ای که او ایجاد کرده است را می توان با توجه به ظرافت و شخصیت کم حاشیه آن نادیده گرفت یا کم اهمیت جلوه داد، که به طور قابل توجهی منعکس کننده ویژگی های شخصی نواف آل احمد است. نقش او در سخنرانی‌هایی که به نام او ایراد می‌شد، عفوهای مکرر با امضای او و نام‌گذاری رده بعدی رهبری الصباح که از پسرانش شروع می‌شد، آشکار بود.
رهبری جدید و ادامه روند تجدید سیاسی و اداری در کویت
امیر جدید کویت یعنی «مشعل الاحمد الجابر الصباح»، تازه وارد صحنه نیست. اعمال اقتدار حاکم در چند سال گذشته همراه با چندین دهه تجربه کار با چهار حاکم قبلی او را در موقعیتی خوب قرار می دهد. در حالی که جانشینی او طبق قانون بود، همه نگاه ها به سمت ولیعهد بعدی معطوف خواهد شد.
امیر فعلی فرصتی طلایی جهت انجام تغییر نسلی که مدت‌ها انتظارش را می‌کشید، دارد که در سراسر کشورهای خلیج فارس تکمیل شده است. با توجه به حساسیت‌ها - و رقابت مرتبط - که با سیاست‌های جانشینی همراه است، این تغییر هرگز برای کشور کویت مهم نبوده است. مطمئن‌ترین راه برای متحد کردن خاندان حاکم این است که ادعاهای رقابتی را برای مقام دوم کاهش دهند و بهترین گزینه را برای این شغل انتخاب کنند. نظم بخشیدن به خانواده حاکم، ثبات را تضمین می کند و از هرگونه تلاش برای ویران کردن کویت جلوگیری می کند.
نواف الاحمد «اصلاح مسیر سیاسی کویت» را آغاز کرد. این فراخوان همچنان مورد توجه قرار می گیرد. چالش های کویت زیاد است. برآوردن نیازهای رو به رشد مردم در حالی که ترسیم مسیری امن برای کشوری کوچک در یک منطقه بی ثبات هرگز آسان نبوده است. این امر مستلزم وحدت هدف و ایجاد توسعه چند وجهی متوقف شده است که به شدت برای کویت لازم است تا در منطقه ای دائماً در حال تغییر باقی بماند و رشد کند.
نظر شما