بازار؛ گروه بین الملل: «انیر چاودوری» مشاور سیاست a2i، برنامه تحول دیجیتالی شاخص دولت بنگلادش، در طی مقاله ای نوشت: باید شکاف دیجیتال اولویت اصلی برای سازمان ملل باشد زیرا این نهاد برای ارتقای همکاری، حفظ صلح و امنیت جهانی و افزایش رفاه جمعیت جهانی وجود دارد.
ترجمه متن مقاله در ادامه می آید.
در بسیاری از نقاط جهان ما شاهد ظهور هوش مصنوعی، محاسبات ابری و اینترنت اشیاء هستیم که بسیاری آن را «انقلاب صنعتی چهارم» می‌نامند. ما شاهد شکل‌گیری صنایع کاملاً جدید با نرخ‌های اغلب نگران‌کننده هستیم، در حالی که دولت‌ها در سراسر جهان در تلاش برای حفظ سرعت رشد خود هستند. با این حال خطر این است که با ادامه رشد تصاعدی صنایع دیجیتال، ترکیبی از «داراها و نداشته های» دیجیتال می تواند روز به روز گسترده تر شود.
اکنون زمان آن است که انقلاب صنعتی چهارم را عادلانه و منصفانه مدیریت کنیم. به همین دلیل است که ما به یک قطعنامه جهانی در مورد فراگیری فناوری دیجیتال نیاز داریم. البته در طی بیماری کووید ۱۹ برای اولین بار شاهد آنلاین بودن تعداد بسیار زیادی از مردم در سراسر جهان بودیم - حدود ۴۶۶ میلیون نفر برای اولین بار در سراسر جهان آنلاین شدند.
این امراکنون دلیلی برای خوشحالیست اما تصویر عمیق تر و ظریف تر از شکاف دیجیتال جهانی در حال گسترش را پنهان می کند. در واقع ۲.۷ میلیارد نفر که یک سوم جمعیت جهان را تشکیل می دهند، به اینترنت دسترسی ندارند و ۵۳ درصد از جهان به پهنای باند پرسرعت دسترسی ندارند. ضریب نفوذ اینترنت در اروپا با ۸۹ درصد در بالاترین حد خود قرار دارد، اما در آفریقا همچنان ۴۰ درصد است.
این تقسیم نه تنها بر اساس منطقه، بلکه بر اساس جنسیت نیز قابل توجه است. تا سال ۲۰۲۲، ۲۶۴ میلیون زن کمتر از مردان به اینترنت دسترسی داشتند، زنان ۷ درصد کمتر از مردان تلفن همراه داشتند و ۱۶ درصد کمتر از مردان از آن استفاده می کردند.
با این حال چالش‌های ارائه دیجیتال به زمینه خاص بستگی دارد. «لوراتو موتسومی» از بوتسوانا در سخنرانی خود در سازمان ملل خاطرنشان کرد که در سال ۲۰۲۲، تنها ۳۶ درصد از جمعیت کشورهای در حال توسعه به اینترنت دسترسی داشتند که این رقم بسیار پایینتر از میانگین جهانی ۶۶ درصد است. او همچنین تاکید کرد که چگونه هزینه دسترسی به اینترنت برای کشورهای محصور در خشکی بسیار بالاتر است و آنها را در وابستگی اغلب ناسالم به کشورهای همسایه با دسترسی به کابل های اینترنت زیر آب قفل می کند.
در حالی که کشورهای توسعه یافته شبکه های نسل قدیمی را به منظور پشتیبانی از جی ۵ حذف می کنند، کشورهای کم درآمد باید با شبکه های جی ۲ و جی ۳ کار کنند
در حالی که کشورهای توسعه یافته شبکه های نسل قدیمی را به منظور پشتیبانی از جی ۵ حذف می کنند، کشورهای کم درآمد باید با شبکه های جی ۲ و جی ۳ کار کنند. این مهم در درجه اول به دلیل موانع استقرار جی ۵ از جمله هزینه های بالای زیرساخت، مقرون به صرفه نبودن دستگاه، برق غیرقابل اعتماد و محدودیت های نظارتی و پذیرش است.
در مناطقی مانند جامائیکا زیرساخت تقویت‌شده فناوری اطلاعات و ارتباطات می‌تواند به ساکنانی که خانواده های آنها بر اثر بیماری‌های غیرواگیر فوت کرده‌اند - زنان و دختران اکثریت را تشکیل می‌دهند - کمک کند. به طور مشابه، هزینه‌های بیشتر برای سیستم‌های هشدار زودهنگام پیشرفته نیز می‌تواند برای ایجاد انعطاف‌پذیری آب و هوا و نجات جان افراد مفید باشد.
در حال حاضر اهداف توسعه پایدار فعلی سازمان ملل، دسترسی دیجیتال را در بر می گیرد اما تمرکز بر دسترسی کافی نیست. اکنون باید بر کیفیت و دسترسی فراگیر تمرکز کنیم. این نوع دسترسی است که به فقرا، افراد دارای معلولیت و جوامع حاشیه‌نشین اجازه می‌دهد تا کسب‌وکار ایجاد کنند، به اطلاعات مراقبت‌های بهداشتی دسترسی داشته باشند، مالیات ثبت کنند و هشدارهای اولیه بلایای طبیعی و آب و هوا را دریافت کنند.
برای ایجاد نوآوری‌ها، زیرساخت‌ها و انعطاف‌پذیری فراگیر در جهان نوظهور به یک رویکرد جهانی و فرادولتی نیاز داریم
به همین دلیل است که برای ایجاد نوآوری‌ها، زیرساخت‌ها و انعطاف‌پذیری فراگیر در جهان نوظهور به یک رویکرد جهانی و فرادولتی نیاز داریم. برخی از رویکردها قبلاً نویدبخش بوده است. برای مثال استراتژی تحول دیجیتال اتحادیه آفریقا با تمرکز بر اهداف سیاسی جهت حمایت از اکوسیستم دیجیتال، نیروی محرکهای برای پیشرفت در این قاره بوده است.
همانطور که به سوی انقلاب صنعتی جدید قدم بر می داریم باید مطمئن شویم میوه های عصر اینترنت را می چینیم و در عین حال آنها را به طور مساوی در سراسر جهان توزیع می کنیم. با مدیریت صحیح، انقلاب صنعتی چهارم می‌تواند یکی از بزرگترین محرکهای تحرک اجتماعی باشد که تاکنون شاهد آن بوده‌ایم.
با این حال اگر این انقلاب به خوبی مدیریت نشود، می تواند نابرابری های موجود را در بین خطوط موقعیت، جنسیت، درآمد و قرار گرفتن در معرض آب و هوا تشدید کند. تصویب قطعنامه ای در سازمان ملل در این زمینه می تواند سطح همکاری بین المللی مورد نیاز را ایجاد کند.
این قطعنامه جامعه بین‌المللی را ملزم می‌کند تا از طریق سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های دیجیتال و طراحی خدمات عمومی دیجیتالی فراگیر، اتصال مقرون‌به‌صرفه و با کیفیت بالا را ارتقا دهد. علاوه بر این، ما باید روش‌های مربوط را برای تقویت سواد دیجیتال ترویج کنیم تا جوامع را برای استفاده ایمن و قابل اعتماد از اینترنت توانمند کنیم.
در نهایت، جامعه جهانی باید اطمینان حاصل کند که ما محیطی ایجاد می کنیم که نوآوری و کارآفرینی دیجیتال را تقویت می کند تا به کشورهای کم درآمد اجازه دهیم پیشرفت اقتصادی و اجتماعی را پیش ببرند. مهمتر از همه، این کار را نمی توان در خطوط ژئوپلیتیک انجام داد.
ما برای مقابله با شکاف سواد دیجیتالی به یک رویکرد یکپارچه و چندجانبه نیاز داریم. سازمان ملل متحد برای ارتقای همکاری، حفظ صلح و امنیت جهانی و افزایش رفاه جمعیت جهانی وجود دارد. دقیقاً به همین دلیل است که موضوع شکاف دیجیتال اولویت اصلی است.
نظر شما