حال ناخوش صادرات ملزومات تزریقی

به گزارش بازار، خدایار عینی دبیر کل سندیکای تولیدکنندگان سرنگ و سرسوزن ایران گفت: از دهه ۶۰ یعنی همزمان با دوران دفاع مقدس، با کمبودهایی که در حوزه ملزومات تزریق داشتیم تمرکز ویژه‌ای هم توسط دولت و هم بخش خصوصی بر تولیداین کالاها صورت گرفت.

وی افزود: در ابتدای دهه ۸۰ ما در حوزه ملزومات تزریق به خودکفایی رسیدیم و تاکنون توانسته ایم تمام نیاز کشور را تامین کنیم؛ در حال حاضر ۲۵ کارخانه تولیدکننده ملزومات تزریقی شامل سرنگ، سر سوزن، بسته سرم، آنژیوکت و بسیاری اقلام دیگر را تولید می کنند، این امر در حالی است که علاوه بر تامین نیاز داخل، ما توانایی تامین نیاز کشورهای همسایه را به میزان ۴۰۰ میلیون نفر را دارا هستیم.

دبیرکل سندیکای تولیدکنندگان سرنگ و سرسوزن ادامه داد: در دهه ۸۰ که ما به خودکفایی رسیدیم و تقریبا ۱۰ سال طول کشید تا نیاز کافی تولید داخل را به گوش مسئولین برسانیم؛ در ابتدای دهه ۹۰ با مصوبه هیئت وزیران، واردات این نوع کالاها ممنوع شد و تمرکز ویژه‌ای هم برای صادرات به کشورهای خارجی شکل گرفت، اما به دلیل روابط و مسائل سیاسی، موضوع صادرات منتفی شد.

عینی افزود: در حال حاضر تاجران عراقی که از کشورهای دوست و همسایه ایران است نمی‌تواند برای خرید کالاهای ایرانی، ارز دولتی دریافت کند، زیرا در عراق هم ارز دولتی با ارز آزاد ۱۵ درصد اختلاف قیمت دارد و اگر به عبارتی کالایی از ایران بخرد باید ۱۵ درصد گرانتر خریداری نماید، دیگر کشورها مثل آذربایجان هم مشکلات خاص خود را دارند و همین دلایل منجر به قطع صادرات شد.

دبیرکل سندیکای تولیدکنندگان سرنگ و سرسوزن گفت: در دوره ای، صادرات ایران تنها در محصول سرنگ به اندازه کل صادرات تجهیزات پزشکی از لحاظ ریالی بود و به کشورهای ازبکستان، تاجیکستان، افغانستان و آذربایجان صادرات داشتیم؛ البته در دوران کرونا صادرات ما فعال‌تر شد، اما در حال حاضر به صفر میل کرده ایم.

وی افزود: تولیدی که در آن صادرات کالا دیده نشود، توسعه ماندگار نخواهد بود و تولید با شکست مواجه خواهد شد طوری که تجربه آن را در نساجی داشتیم.

عینی با گفت: تنها مشکل امروز ما این است که مسائل صادرات ما حل نمی‌شود، زیرا در تولید محصولات مشکلی نداریم و از زمانی که واردات این محصولات ممنوع شده است دچار هیچ کمبودی نشده ایم حتی در دوران کرونا که با خیلی از محدودیت‌ها روبرو بودیم، اما در این حوزه کمبودی نداشتیم.

دبیرکل سندیکای تولیدکنندگان سرنگ و سرسوزن گفت: دوران کرونا در دنیا و حتی کشورهای اروپایی با مشکل کمبود ملزومات تزریقی برای واکسن‌ها روبرو بودند، در ایران هیچ کمبودی وجود نداشت و به خوبی تمام این کالاها بواسطه تولیدکنندگان داخلی تامین شد.

وی افزود: حدود ۶، ۷ سال پیش، بسیاری از کارخانه‌های ما استاندارد اروپا یا CE، گواهی ایزو ۱۳۴۸۵، گواهی استاندارد ایران و همچنین پروانه وزارت بهداشت را برای تولید محصولات داشتند، اما از زمانی که ۵ کارخانه داخلی ما که نوتیفی بادی (Notify Body) داشتند و می‌توانستند به محصولات ما CE بدهند، ارزیاب برای تولید محصولات ارسال می‌کردند، تحریم شدند.

(CE به معنای انطباق آن محصولات با الزامات اروپا از نظر حداقل ایمنی، بهداشت و محیط زیست است و گواهی ایزو ۱۳۴۸۵ هم مبنایی عملی برای تولیدکنندگان برای رسیدگی به مقررات و مسئولیت‌ها و همچنین نشان دادن تعهد خود به ایمنی و کیفیت فراهم می‌کند. NB نهادی در اروپا است که قادر به صدور گواهینامه CE در یک یا چند مورد می‌باشد و تائید صلاحیت صدور در آن زمینه خاص را از مراجع بالاتر اتحادیه اروپا برای یک دوره زمانی مشخص دریافت می‌کند)

وی ادامه داد: بعد از ممنوع کردن نوتیفی بادی کارخانه‌های داخلی، کارخانه‌های تولیدی باید نوتیفی بادی محصولات را از کشورهای اروپایی اخذ کنند و این امر هزینه‌های سنگینی را در بر دارد یعنی ارزیاب آن‌ها باید به کارخانه بیاید و تمام آزمایش‌های مواد، محصول تمام شده، سمیت و حساسیت، همگی باید در کشورهای اروپایی صورت گیرد و به خاطر هزینه‌های سرسام آور نتوانسته ایم گواهی CE را تمدید کنیم.