بازار؛ گروه بین الملل: هدف دموکراسی چیست - رفاه یا زوال، صلح یا جنگ، اتحاد یا تفرقه، عدالت یا هژمونی؟ در این زمینه، واشنگتن نمونه ای بد به معنای واقعی آن است. «جو بایدن»، رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا، در آخرین سخنرانی خود بار دیگر لفاظی «حماسه قهرمانانه» را که در آن «دموکراسی در مقابل خودکامگی» است، تقویت کرد.
وی تاکید کرد که دموکراسی ها قوی تر شده اند و از مردم خواست در برابر چالش های جدی در سراسر جهان متحد باشند. با این حال این ژست نشان دهنده بحران در واشنگتن است زیرا «دموکراسی به سبک آمریکا» که مدت‌ها توسط ایالات متحده آمریکا به عنوان سلاحی برای تحریک درگیری‌ها استفاده می‌شود، به طور فزاینده‌ای زنگ خطر را در جهان ایجاد کرده است و پرچم ایدئولوژی دیگر نمی‌تواند رنگ واقعی هژمونی، قلدری و بالادستی را پنهان کند.
آنچه در روزهای گذشته در سوریه رخ داد نمونه ای بسیار گویا است. سوریه که سال ها جنگ و ناآرامی را تجربه کرده بود، دچار زلزله شدیدی شد و مردم به دلیل کمبود تجهیزات و لوازم مورد نیاز مجبور به حفاری با دستان خالی در ویرانه ها شدند.
تحریم‌های ایالات متحده برای افزایش آسیب، مانع از ارسال کمک‌های بشردوستانه مانند دارو به سوریه شده است. در مواجهه با درخواست‌های جامعه بین‌المللی برای لغو تحریم‌ها، واشنگتن ابتدا این درخواست بشردوستانه را با استفاده از لفاظی «دموکراسی در مقابل خودکامگی» رد کرد. بعداً به دلیل افزایش فشار افکار عمومی جهانی، با اکراه موافقت کرد که برخی تحریم ها علیه سوریه را کاهش دهد.
این تغییر رویکرد، ریاکاری دموکراسی آمریکا را ثابت می کند. در واقع، تحت عنوان «دموکراسی» بود که واشنگتن به شدت در امور داخلی سوریه مداخله کرد و منجر به جنگ مداوم و ویرانی اقتصادی در این کشور شد.
تا به امروز، ارتش آمریکا همچنان مناطقی را در سوریه که میادین اصلی نفت در آن واقع شده است، اشغال کرده و بیش از ۸۰ درصد از تولید نفت این کشور را غارت کرده و ذخایر مواد غذایی سوریه را قاچاق و سوزانده است. این مهم بازتاب واقعی «دموکراسی به سبک ایالات متحده» است.
واقعیت این است که هر جا واشنگتن «دموکراسی» را می‌فروشد، صلح وجود ندارد
اما سوریه تنها نمونه از اقدامات مداخله جویانه امریکا به بهانه ایجاد دموکراسی نیست. اینکه هر جا واشنگتن «دموکراسی» را می‌فروشد، صلح وجود ندارد، واقعیتی گریزناپذیر است.
دکترین مونرو هنوز آمریکای لاتین را آزار می دهد. جنگ ناشی از گسترش ناتو به سمت شرق هنوز در اروپا ادامه دارد. سال ها جنگ به بحران های انسانی بزرگ در خاورمیانه منجر شده است.
واشنگتن مسابقه تسلیحاتی و رویارویی بلوکی را به نام دموکراسی در آسیا و اقیانوسیه تحریک کرده است. این اقدامات نه تنها باعث نگرانی جامعه بین المللی، بلکه بازتاب در داخل ایالات متحده نیز شده است. مقاله ای در نیویورک تایمز در سال ۲۰۲۰ به صراحت اشاره کرد که در اوایل قرن بیست و یکم، اگر قدرتی به دنبال تسلط بر جهان بود، دیگران را مجبور می کرد و قوانین را زیر پا می گذاشت، ایالات متحده آمریکا بود.
این مقاله ادامه می دهد: امروزه ایالات متحده آمریکا در بیش از ۱۷۰ کشور نیرو مستقر می کند. ارتش این کشور تقریباً در ۴۰ درصد از کشورهای جهان علیه تروریسم عمل می کند. ده ها کشور هدف تحریم های ایالات متحده هستند.
اکنون «دفاع از دموکراسی» بیشتر به چنگال اصلی سیاست خارجی ایالات متحده تبدیل شده و باعث نابودی دمکراتیک شدن روابط بین‌الملل شده است
تحت دموکراسی به سبک ایالات متحده آمریکا بسیاری از مردم عادی از آوارگی و گرسنگی رنج می برند در حالی که نخبگان سیاسی در واشنگتن از مزایای آن بهره می برند. اکنون «دفاع از دموکراسی» بیشتر به چنگال اصلی سیاست خارجی ایالات متحده تبدیل شده و باعث نابودی دمکراتیک شدن روابط بین‌الملل شده است.
«دموکراسی به سبک ایالات متحده» به ماشین برشی تبدیل شده است که جهان کثرت گرا را به اجبار به سه طبقه تقسیم می کند. واشنگتن تلاش می کند تعریف «دموکراسی» را در انحصار خود درآورد و بر اساس نیازهای خود، کشورهای مختلف را جذب، منزوی یا به آنها حمله کند تا برتری ابدی خود را تضمین کند. مهم نیست که واشنگتن تا چه حد دموکراسی را در بوق و کرنا می کند، واقعیت ها خودشان گویای این موضوع هستند.
هسته هژمونی، قلدری و بالادستی، خودخواهی شدید و منفعت شخصی است که نقطه نهایی «دموکراسی به سبک آمریکایی» است
هسته هژمونی، قلدری و بالادستی، خودخواهی شدید و منفعت شخصی است که نقطه نهایی «دموکراسی به سبک آمریکایی» است. در فرهنگ واژگان واشنگتن، مترادف «دموکراسی»، «منافع آمریکایی» است. از این رو، این که آیا کشوری به حرف ایالات متحده آمریکا گوش می دهد، مجوز آن کشور به «باشگاه دموکراتیک» است. اما حتی شریکای دموکراتیک به سختی می توانند از قلدری ایالات متحده آمریکا رها شوند.
در دولت دونالد ترامپ، جنگ تجاری گسترده ای از سوی واشنگتن با کشورهای همسایه ایالات متحده آمریکا و اروپا آغاز شد. اکنون دولت بایدن در بسیاری از زمینه‌ها، از جمله صنعت تراشه، هیچ ادبی نسبت به اروپا، ژاپن و کره جنوبی نشان نمی‌دهد و بسیاری از اقدامات آن تقریباً معادل دزدی است. می توان دید که در «باشگاه دموکراسی» اصلاً دموکراسی وجود ندارد، زیرا هنوز هم از بوی تعفن هژمونی، قلدری و بالادستی پر است.
اما جهان مدتهاست که تمایلی به فریب هژمونی، قلدری و بالادستی نشان نداده و خواهان دموکراسی به سبک ایالات متحده آمریکا نیست و نمی خواهد قربانی منافع آمریکا شود. اکنون در واشنگتن نسبت به دموکراسی به سبک ایالات متحده احساس نگرانی و ناامیدی شدیدی وجود دارد.
از یک سو، نخبگان در واشنگتن آگاه هستند که اگر «دموکراسی به سبک ایالات متحده آمریکا» در معرض تهدید قرار گیرد، احتمال افول هژمونی ایالات متحده را به دنبال خواهد داشت. از سوی دیگر روند نابودی دموکراتیک شدن در روابط بین الملل توقف ناپذیر است.
این دلیل مهمی است که چرا بسیاری از نخبگان سیاسی در واشنگتن از نابودی دموکراسی ابراز تاسف می کنند. آینه تاریخ منصفانه ترین پاسخ را به این سوال خواهد داد که دموکراسی واقعی چیست؟
نظر شما