بازار؛ گروه اصناف و بازرگانی: بخش خصوصی این روزها تحت انواع فشــارهای اقتصادی قــرار دارد. تحریم های بین المللی کســب وکار فعالان اقتصادی را نشــانه رفته و مصائب آن بیش از آنکه دامان سیاســتمداران را بگیرد، فعالیت های بخش خصوصی را با چالش همراه ساخته است. دلار رکورد تاریخی خود را شکسته و چشم انداز روشنی هم برای مذاکرات برجام وجود ندارد. با این وجود فاطمه مقیمی عضو هیات رییسه اتاق بازرگانی تهران معتقد است که هیچ عزمی برای حل مشکلات اقتصاد و درس گرفتن از اشتباهات گذشته در میان دولتمردان مشاهده نمی شود.
او با اشاره به افزایش قیمت دلار در چند ماه گذشته می گوید: قیمت محصولات هر روز در حال تغییر کردن بوده و این مساله قدرت برنامه ریزی و البته رقابت با سایر کشورها را از ما گرفته است. انبارهای بسیاری از تولید کنندگان خالی شده و خود آنها هم نمی دانند که با این وضعیت چند وقت دیگر قادر به ادامه فعالیت هستند.
این فعال اقتصادی در بخش دیگری از گفتگوی خود با انتقاد از تعطیلی های مکرر در اقتصاد ایران، افزود: مشکلات ناشی از سیاست گذاری های اشتباه، حکمرانی نامطلوب و تحریم ها منجر به حذف ایران از بازارهای جهانی شده است.
متن کامل گفتگوی بازار با فاطمه مقیمی عضو هیات رییسه اتاق بازرگانی تهران را در ادامه می خوانید:
*مهم ترین دغدغه بخش خصوصی در شرایط فعلی چیست و فکر می کنید که در کوتاه مدت و میان مدت دولت چه اقداماتی برای حل این مشکلات می تواند داشته باشد؟
امروز فعالین اقتصادی و بخش خصوصی با چالش های متعددی مواجه هستند که بخشی از آن حاصل تحریم های خارجی و بخش دیگری از آن نتیجه تحریم های داخلی است. به عنوان مثال نرخ تورم در کشور در شرایط بسیار نگران کننده ای قرار دارد. به همین دلیل قیمت تمام شده تولیدات ما هر روز در حال بیشتر شدن است. کار به جایی رسیده که قیمت محصولات هر روز در حال تغییر کردن است و این مساله قدرت رقابت در بازارهای جهانی را از ما گرفته است.
اما دیگر دغدغه یا شاید بهتر است بگوییم مهم ترین دغدغه بخش خصوصی بی ثباتی نرخ ارز بوده که امکان برنامه ریزی در بخش صادرات و واردات را از بخش خصوصی گرفته است. جدای از این قوانین و مقررات خلق الساعه شرایط کار را برای فعالان اقتصادی حسابی سخت کرده است.
تولیدکنندگان ما مدام در حال تنش با مسائل و چالش هایی هستند که مدیریت هیچ کدام از آنها در حیطه اختیارات آنها نیست
اما دیگر چالش بخش خصوصی تعطیلی های بیش از اندازه در کشور ماست. شاهد هستیم که هر روز به یک بهانه اقتصاد را تعطیل می کنند. یک روز به بهانه آلودگی هوا کشور تعطیل می شود، روز دیگر نبود برق و گاز واحدهای تولیدی و خدماتی را تعطیل می کند. یک روز ماده اولیه تولید نیست، روز دیگر روز تخصیص ارز صورت نمی گیرد. از دردسرهای ترخصیص کالا از گمرکات هم نگویم.
هر کدام از این مشکلات که به تنهایی می تواند یک اقتصاد را فلج کند، همگی در اقتصاد ایران جمع شده اند. تولید کننده نیاز به فکر و خیال آسوده دارد تا بتواند در زمینه تولید صادراتی و تولید با ارزش افزوده بالا متمرکز شود. اما تولیدکنندگان ما مدام در حال در تنش با مسائل و چالش هایی هستند که مدیریت هیچ کدام از آنها در حیطه اختیارات آنها نیست. همه این ها به حذف شدت ایران از بازارهای جهانی دامن زده است.
البته فعالین بخش خصوصی بارها و بارها نسبت به مشکلات اقتصادی کشور و راه حل های آن هشدارهایی دادند. اما مساله اینجاست که هیچ واکنشی از سوی تصمیم گیران و مسئولین دولتی دریافت نمی کنیم و رفتارها و سیاست گذاری های اشتباه همچنان ادامه دارد، غافل از اینکه ممکن است روزی فرا برسد که فرصتی برای جبران باقی نمانده باشد. البته همین حالا هم زمان زیادی را از دست دادیم. متاسفانه باید اشاره کنم که اقتصاد دولتی سال های طلایی را که می توانست فرصتی برای جهش اقتصادی و توسعه کشورمان همچون ترکیه، کره جنوبی، ژاپن، مالزی و اندونزی باشــد، از ما گرفت.
*سهم تحریم ها در سخت تر شدن کار و فعالیت برای فعالین بخش خصوصی چقدر است؟
تحریم ها هزینه های تجارت ما را چند برابر کرده است. کارهایی که برای سایر کشورها به سادگی در حال انجام است، فعال اقتصادی ما به سختی انجام می دهد و زمان زیادی را صرف آن می کند. دست آخر هم هزینه بیشتری پرداخت می کند. اما مشکل دیگر ناشی از تحریم ها فرسودگی تجهیزات و ماشین آلات است. در دنیایی که توسعه فناوری و تکنولوژی حرف اول را می زند و رقابت شدیدی بین کشورها برای دستیابی به تجهیزات روز شکل گرفته نه تنها با غافله حرکت نکردیم بلکه دچار یک عقب ماندگی تاریخی هستیم. حتی ترمیم همه آنچه که از دست دادیم هم به شدت زمان بر خواهد بود.
البته این اثر مستقیم تحریم هاست. چرا که بخشی از مشکلاتی که امروز در اقتصاد ما مشاهده می شود به طور غیر مستقیم حاصل همین تحریم هاست. به عنوان مثال بخش انرژی کشور به شدت از کمبود سرمایه گذاری خارجی رنج می برد اما در طول سال های گذشته به واسطه تحریم ها عملا دیگر خبری از ورود سرمایه به داخل کشور نیستیم. خیلی دردناک است در کشوری که دومین دارنده ذخایر گازی است که به دلیل نبود انرژی بسیاری از واحدهای تولیدی در حال تعطیل شدن بوده و بسیاری هم ناچار به تولید با نیمی از ظرفیت خود هستند. در مقابل در کشوری همچون قطر که وسعت آن به اندازه استان بوشهر ما هم نیست، توانسته با اتکا با همین ذخایر گازی به چنین جایگاهی در اقتصاد جهانی برسد. البته این گفته ها به معنی این نیست که دولت ها سهمی در شرایط پیش آمده نداشته اند. به هر حال دولت ها باید زیر ساخت های لازم را برای توسعه و رشد اقتصادی فراهم کنند. اما ما در ایران به دنبال ایجاد بستری برای هدر رفت انرژی و مصرف بیشتر هستیم.
بسیاری از انبار های مواد اولیه خالی شده و تولیدکنندگان دیگر چیزی به عنوان پشتوانه ندارند. خود فعال اقتصادی هم نمی داند که با این شرایط چند وقت دیگر قادر به ادامه فعالیت است
*نرخ تورم بالا تا چه اندازه تولید کشور را تحت تاثیر قرار داده است؟
در چند وقت اخیر بسیاری از تولید کنندگان از توشه بار یا همان ذخایر کالایی خود استفاده کرده و اینگونه توانسته اند تولیدشان را حفظ و خود را سرپا نگه دارند. اما امروز دیگر این انبار ها خالی شده و تولیدکنندگان دیگر چیزی به عنوان پشتوانه ندارند. خود فعال اقتصادی خود هم نمی داند که با این شرایط چند وقت دیگر قادر به ادامه فعالیت است.
نظر شما