سیاست های فدرال رزرو و تضعیف بخش خصوصی در اقتصاد هژمون رو به زوال

بازار؛ گروه بین الملل: در پایان سال ۲۰۲۲، حجم روزانه بازپرداخت‌های معکوس یک شبه بین فدرال رزرو ایالات متحده آمریکا و فعالان بازار پول واجد شرایط بخش خصوصی - عمدتاً صندوق‌های بازار پول - به رکورد جدید ۲.۵۵ تریلیون دلار رسید.

ردپای عظیم فدرال رزرو در معاملات مالی کوتاه مدت خصوصی، هم در دوره تسهیل کمی (QE) قبلی و هم در مرحله انقباض پولی و کمی (QT) فعلی، نشان دهنده ترجیح موسسات مالی و سایر شرکت ها برای مقابله با فدرال رزرو به جای انجام تجارت با آن است. این یک تحول ناسالم با پیامدهای منفی تا حد زیادی برای سیستم مالی و اقتصاد ایالات متحده در آینده است.

بازپرداخت یک شبه و تسهیلات بازپرداخت معکوس فدرال رزرو (ON RP/RRP) به صندوق های سرمایه گذاری خارجی اجازه می دهد با استفاده از اوراق بهادار دولتی به عنوان وثیقه و موافقت با خرید یا فروش مجدد آن اوراق بهادار با نرخ های توافق شده، به صورت یک شبه از فدرال رزرو وام بگیرند یا به آن وام دهند.

تسهیلات باز پرداخت معکوس فدرال رزرو پس از برخورداری از افزایش حجم تراکنش های روزانه از اواسط سال ۲۰۲۱، رکوردی را جذب کرده است. از ژوئن ۲۰۲۲ به طور مداوم به بالای ۲ تریلیون دلار رسیده که به طور قابل توجهی در پایان دوره های گزارش سه ماهه افزایش یافته است.

این اتفاق علی‌رغم انتظارات قبلی مقامات فدرال رزرو مبنی بر کاهش چنین حجمی با شروع سیاست‌های پولی فدرال رزرو برای مبارزه با تورم رخ داد. این پدیده ناشی از روشی است که فدرال رزرو از تسهیلات بازپرداخت معکوس خود استفاده می کند، که در حال حاضر ۴.۳ درصد به شرکت کنندگان واجد شرایط به عنوان طبقه نرم پرداخت می کند و ۴.۴ درصد بهره به ذخایر بانکی در فدرال رزرو به عنوان سقف، برای هدایت نرخ موثر وجوه فدرال رزرو پرداخت می کند.

نرخ موثر وجوه فدرال رزرو در حال حاضر حدود ۴.۳۳ درصد - در محدوده هدف ۴.۲۵ درصد تا ۴.۵ درصد معامله می شود. دو دلیل مرتبط برای افزایش اخیر فعالیت مخازن بازپرداخت معکوس فدرال رزرو وجود دارد.

اولا، تغییرات اخیر سیاست های نظارتی باعث افزایش استفاده از تسهیلات بازپرداخت معکوس فدرال رزرو شده است. نسبت نقدینگی تکمیلی (SLR) که میزان نقدینگی مورد نیاز بانک‌های تجاری را نسبت به ترازنامه‌های خود تنظیم می‌کند، در سال ۲۰۲۰ در طی مراحل حاد همه‌گیری کووید-۱۹ کاهش یافت.

این تصمیم به بانک ها انعطاف بیشتری در اخذ سپرده و نگهداری ذخایر و اوراق بهادار خزانه داری ایالات متحده داد. سپس نقدینگی تکمیلی در مارس ۲۰۲۱ بازسازی شد و باعث شد بانک ها تمایل خود را برای پذیرش سپرده ها و دارایی های اوراق بهادار و ذخایر خزانه داری ایالات متحده در فدرال رزرو از دست بدهند.

بی میلی آنها پول مشتری را به سمت صندوق های سرمایه گذاری MMF سوق داد. در واقع، به نظر می رسد تصمیم نقدینگی تکمیلی که برای کاهش ریسک در سیستم بانکی طراحی شده است، پول را به سمت مؤسسات غیربانکی، عمدتاً صندوق های سرمایه گذاری سوق داده است.

علاوه بر این، فدرال رزرو ممکن است با تسهیل استانداردهای واجد شرایط بودن تسهیلات، افزایش محدودیت های روزانه طرف مقابل و افزایش نرخ های پیشنهاد، حرکت به سمت بازپرداخت یک شبه را تسهیل کرده باشد.

ثانیاً، از آنجایی که بازپرداخت یک شبه بر اساس ریسک تعدیل شده در طول دوره عدم قطعیت سیاست جذاب‌تر شده است، صندوق‌های سرمایه‌گذاری خارجی جایگزین‌های کمی برای سرمایه‌گذاری جریان پول پیدا کرده‌اند.

این امر منجر به افزایش دارایی‌های تحت مدیریت آنها از حدود ۳ تریلیون دلار در سال‌های ۲۰۱۲-۲۰۱۹ به حدود ۵ تریلیون دلار از اوایل سال ۲۰۲۰ پس از شروع همه‌گیری کووید-۱۹ شد.

اهمیت فدرال رزرو در میانجیگری عرضه و تقاضای وجوه کوتاه مدت پیامدهای متعددی برای نظام مالی و اقتصاد ایالات متحده دارد. از جنبه مثبت، برخورد روزانه فدرال رزرو با صندوق های سرمایه گذاری و سایر شرکت کنندگان واجد شرایط این امکان را فراهم کرده است که فدرال رزرو از تغییرات تقاضای صندوق های سرمایه گذاری برای پول نقد یا اوراق بهادار دولتی آگاه باشد و به طور مداوم برای پاسخگویی به آن تنظیم شود

همانطور که در بالا ذکر شد، بانک ها اشتهای خود را برای گرفتن سپرده و سایر استقراض های کوتاه مدت مهار کرده اند. علاوه بر این در مدت مشابه، با تمدید سررسید استقراض ایالات متحده به منظور بهره مندی از نرخ های بهره پایین، مبلغ باقی مانده اسناد خزانه داری ایالات متحده ۱.۵ تریلیون دلار کاهش یافته است.

اهمیت فدرال رزرو در میانجیگری عرضه و تقاضای وجوه کوتاه مدت پیامدهای متعددی برای نظام مالی و اقتصاد ایالات متحده دارد. از جنبه مثبت، برخورد روزانه فدرال رزرو با صندوق های سرمایه گذاری و سایر شرکت کنندگان واجد شرایط این امکان را فراهم کرده است که فدرال رزرو از تغییرات تقاضای صندوق های سرمایه گذاری برای پول نقد یا اوراق بهادار دولتی آگاه باشد و به طور مداوم برای پاسخگویی به آن تنظیم شود.

بنابراین فدرال رزرو از نیاز به مداخلات فوق العاده و اضطراری برای آرام کردن آشفتگی بازار اجتناب می کند. با این حال، این مهم هزینه زیادی دارد: نقش نفوذی فدرال رزرو در فعالیت های بازار پول.

اخیرا بخش خصوصی و صندوق های سرمایه گذاری و سایر بازیگران تشویق شده اند که به تسهیلات فدرال رزرو تکیه کنند. فدرال رزرو عملاً از ریسک صفر برخوردار است و از اوراق بهادار دولتی با کیفیت بالا به عنوان وثیقه با نرخ سود استفاده می کند.

روشی که فدرال رزرو بر اساس آن تصمیمات سیاست پولی خود را اجرا می کند، صندوق های سرمایه گذاری پولی را تشویق می کند تا با هزینه سایر نهادهای خصوصی با فدرال رزرو معامله کنند

اگر این روند ادامه یابد، نقش بازارهای خصوصی برای وجوه کوتاه مدت به حاشیه برده خواهد شد و سودمندی سیگنال های قیمت بازار که از طریق عرضه و تقاضای مستقل برای وجوه در میان نهادهای خصوصی به وجود می آید، تضعیف می شود. به طور کلی، این امر می تواند تخصیص بهینه وجوه کوتاه مدت در اقتصاد ایالات متحده را مختل کند و در طول زمان کارایی آن را مختل کند.

روشی که فدرال رزرو بر اساس آن تصمیمات سیاست پولی خود را اجرا می کند، صندوق های سرمایه گذاری پولی را تشویق می کند تا با هزینه سایر نهادهای خصوصی با فدرال رزرو معامله کنند.

با هدایت نرخ موثر وجوه فدرال رزرو در محدوده هدف و اعمال سایر مقررات احتیاطی، به ویژه نسبت نقدینگی تکمیلی برای بانک‌ها، اقتصاد ایالات متحده را بر آن داشته است که برای فعالیت‌های عادی خود به‌عنوان یک سازنده بازار پول در اولین اقدام، به فدرال رزرو متکی باشد: یک وام دهنده سنتی آخرین راه حل در طول بحران های مالی. این پیشرفت می تواند در طول زمان، کارایی و استحکام اقتصاد بازاری را که ایالات متحده ادعا می کند تضعیف کند.