دریا قدرتی پور؛ خبرگزاری بازار- سرمای نداری از سال گذشته بر تن کارگرهای ساختمانی نشسته و اکنون که در آستانه روز کارگر هستیم به اوج رسیده است؛ سرمای خشنی که اقتصاد زندگی کارگران را منجمد کرده تا سفره هایشان بیش از گذشته آب برود و در این بازی کارگران کیش و مات بشوند.
نه یارانه ها و نه حتی بسته های معیشتی و حمایتی نمی تواند دست کارگرانی را که این روزها با نداری می جنگند بگیرد؛ آنها اکنون دچار مرگ تدریجی اقتصادی شده اند که ممکن است زندگیشان را به یغما ببرد.
یک هفته کار هست، یک هفته بیکاری. یک فصل کار هست یک فصل نداری؛ کارگر فصلی وضعیتش همین است، ایستادن سر چهارراه و چشم انتظاردوختن.
کرونا و زندگی سخت کارگران فصلی در روزهای قرنطینه
حکایت «باقر» و بسیاری از کارگرانی که با عنوان کارگر فصلی یا ساختمانی روزگار می گذرانند، در روزهای قرنطینه سخت تر هم شده است؛ با اینکه قرنطینه تمام شده و بخشی از ساختمان سازی ها دوباره جان گرفته اند، اما هنوز برای او و بسیاری دیگر از کارگران که نه بیمه دارند و نه می توانند از بیمه های حمایتی استفاده کنند کار شروع نشده است.
حالا با این اوضاع کرونا وضعیت هم بدتر شده است، نه حقوق مکفی داریم و نه حمایتی را شاهد هستیم؛ من سه سر عائله دارم اما برخی کارگران بیشتر از من بچه دارند
از صورت باقر فقط دو تا چشم پیداست چفیه بقیه اعضای صورتش را کاملا پوشانده، خودش از کارش راضی نیست و در این ارتباط به خبرنگار بازار می گوید: کار ما فصلی است و سه ماه کامل خواب دارد.
وی می افزاید: حالا با این اوضاع کرونا وضعیت هم بدتر شده است، نه حقوق مکفی داریم و نه حمایتی را شاهد هستیم؛ من سه سر عائله دارم اما برخی کارگران بیشتر از من بچه دارند.
سفره هایی که هر روز کوچک تر می شود و نگرانی از خانه به دوشی!
آهی می کشد و ادامه می دهد: تکلیف بدهی ها و اجاره خانه هایمان هم که مشخص است؛ هر روز سفره هایمان کوچک تر می شود و نگران این هستیم که خانه به دوش شویم.
روزی بین ۳۰ تا ۴۰ هزار تومان دستمزد روزانه او و همکارانش است، دستمزدی که حالا معلوم نیست در این شرایط دستشان را بگیرد یا نه؛ شیوع ویروس کرونا و تعطیل بودن کارگاه‌های ساختمانی، شرایط سختی برای خانواده های بسیاری از کارگران به وجود آورده است و این روزها کارگران ساختمانی ساکنان همیشگی میدان ها شده اند؛ افرادی که اکنون نماینده هزاران کارگر ساختمانی و فصلی هستند که طی ماه های گذشته، کرونا زندگیشان را زیر و زبر کرده است و سایه سنگینش را بر روی زندگی چهار میلیون کارگر غیررسمی انداخته است.
متاسفانه شاهد روزهای تلخی در جامعه کارگری هستیم و بسیاری از کارگران در این شرایط از کار بیکار شده اند و عده ای هم در وضعیت معیشتی نامناسبی قرار دارند که بسته های حمایتی دولت هم نتوانسته باری از روی دوششان بردارد
در این ارتباط دبیر اجرایی خانه کارگر اصفهان با اظهار تاسف از این شرایط به خبرنگار بازار گفت: متاسفانه شاهد روزهای تلخی در جامعه کارگری هستیم و بسیاری از کارگران در این شرایط از کار بیکار شده اند و عده ای هم در وضعیت معیشتی نامناسبی قرار دارند که بسته های حمایتی دولت هم نتوانسته باری از روی دوششان بردارد.
مسعود برشان افزود: البته بماند که مشکل کارگران فصلی تنها مختص این شرایط نیست بلکه چند وجهی است و دارای تبعات اقتصادی و آسیب هایی در سطح جامعه است که صدمات فراوانی را به این قشر و بازار کار و اشتغال کشور وارد می کند و باید چاره اندیشی جدی در این ارتباط انجام شود.
موضوع مهمی که در لایحه اصلاح قانون کار به آن پرداخته نشده این است که در گذشته کارگران فصلی در فصل خودش می توانستند در بخش های دیگر و در کارگاه های مربوط به خودشان استخدام شوند، اما به دلیل رکودی که بر صنایع حاکم شده و به خاطر منفی بودن عرضه و تقاضا این تعادل از بین رفته و به همین دلیل برخی کارفرمایان از این آب گل آلود استفاده می کنند.
کارگرانی که در هیچ کجای قانونهای حمایتی جا ندارند
همین چند وقت پیش بود که سخنگوی دولت از کارگرانی نام برد که در هیچ کجای قانونهای حمایتی جایگاه خاصی ندارند و آمارهای غیر رسمیشان هم چندان مشخص نیست، آنها نه بیمه بیکاری عایدشان می شود نه از حداقل ها برخوردارند؛ تعطیلی و نیمه تعطیل شدن فعالیت های ساختمانی هم در این شرایط قوز بالا قوز شده است و تبعات خود را به تدریج نشان می دهد و به گفته رییس انجمن صنفی کارگران ساختمانی، دولت هم از آنها غفلت کرده است.
حالا شاید نگرانی عمده این کارگران در روزهایی که با نام کارگر مزین شده، درد بی خانمان شدن است و چه بسا پس برنیامدن از پرداخت اجاره هایی که هر روز رقمشان بالاتر می رود
یک استاد اقتصاد دانشگاه در این ارتباط معتقد است که موضوع مهمی که در لایحه اصلاح قانون کار به آن پرداخته نشده این است که در گذشته کارگران فصلی در فصل خودش می توانستند در بخش های دیگر و در کارگاه های مربوط به خودشان استخدام شوند، اما به دلیل رکودی که بر صنایع حاکم شده و به خاطر منفی بودن عرضه و تقاضا این تعادل از بین رفته و به همین دلیل برخی کارفرمایان از این آب گل آلود استفاده می کنند.
مسعود بابایی اضافه کرد: حالا شاید نگرانی عمده این کارگران در روزهایی که با نام کارگر مزین شده، درد بی خانمان شدن است و چه بسا پس برنیامدن از پرداخت اجاره هایی که هر روز رقمشان بالاتر می رود.
امنیت شغلی؛ درد دیروز و غصه امروز کارگران
امنیت شغلی کارگران حرف امروز و دیروز نیست. این مساله نفس زندگی بسیاری از کارگران را حتی پیش از کرونا به شماره انداخته بود و حالا با وجود اینکه در قانون کار، قرارداد دائم و موقت لحاظ شده است، اما به جرات می توان گفت ۹۹ درصد از قراردادهای کارگران به شکل موقت است.
قراردادهایی که اکنون با وجود ویروس مرگبار چندان نه به کار کارفرما می آید و نه به درد دل کارگر می رسد، کرونا آمده تا زندگی کارگران را در روز کارگر درهم بپیچد و حداقل دستمزد کارگران را هم از کفشان دربیاورد و روزهای ناگواری را هم از لحاظ اشتغال و هم بیکاری در کشور و به خصوص در شهری مثل اصفهان که میانگین بیکاری اش بالاتر از میانگین کشوری است به وجود بیاورد.
نظر شما