بازار؛ گروه ایران: هر چند شرکت های دانش بنیان سعی بر این دارند با حرکت بر لبه فناوری مانع وابستگی کشور به واردات و خروج منابع ارزی شوند اما باز هم از گوشه و کنار شنیده می شود که واردات جای تولیدات داخلی را در بازار گرفته است و تولیدکنندگان هم بعد از مدتی تاب آوری در نهایت با خسارت های مالی بسیار ناچار به کناره گیری می شوند.
موضوعی که به گفته برخی از فعالان صنعت باعث شده تولیدکنندگان سموم کشاورزی دانش بنیان، بازاری در کشور نداشته باشند. در این رابطه پروین برادران، مدیرعامل یک شرکت دانش بنیان در حوزه زیست فن آوری کشاورزی در گفت و گو با بازار از وضعیت موجود انتقاد می کند و توضیحاتی را در خصوص رانت وارد کنندگان ارائه می دهد.
* به عنوان یک شرکت دانش بنیان، چه محصولی را برای صنعت کشاورزی تولید کرده اید و این محصول چه چالشی را از این صنعت مرتفع کرده است؟
آمینو اسید و پروتئین هیدرولیز محصولی است که ۹۰ درصد از تامین آن از طریق واردات انجام می شود. بنابراین طراحی و تولید آن را به صورت تحقیقات بنیادی انجام دادیم و وارد مرحله توسعه ای و کاربردی شدیم. اکنون نیز می توانیم با قدرت ادعا کنیم که ایران به فناوری پیشرفته آمینو اسیدهای چرب گرد غنی شده با خصلت های مختلف تغذیه ای، زیست مهار گری، ضد تنش مجهز شده است.
البته مزایای تولیدات دانش بنیان شرکت به همین جا محدود نمی شود و آمینو اسیدهای تولیدی از ویژگی های خاص تری برخوردار هستند و می توانند با ترکیب های مسی هم مخلوط شوند و به عنوان درمانگر از آن ها استفاده کرد. بنابراین با این محصول می توان از درصد مصرف سموم کشاورزی تا حد قابل توجهی کاست و مواد غذایی سالم تری و ارگانیک تری را تولید کرد.
این محصول تا پیش از داخلی سازی و تا سال ۹۷ از طریق واردات تامین می شد. بنابراین از سال ۹۷ پروتئین هیدرولیز را به عنوان جذب کننده مگس مدیترانه ای که به طاعون کشاورزی معروف است و به بیش از ۵۰ نوع گیاه حمله می کند برای سازمان حفظ نباتات کشور تولید و ایران را از وابستگی ۱۰۰ درصدی به آن بی نیاز کردیم.
از سال ۹۸ ممنوعیت واردات برای پروتئین هیدرولیز اعمال شد و از یک سال بعد ایران به عنوان یک کشور دارای فناوری تولید پروتئین ها برای جلب کنندگی مگس مدیترانه ای از جمله مگس آفریقایی، مگس سرکه که آسیب و خسارت بسیاری به محصولات کشاورزی ایران می زد معرفی شد
* تاکنون حمایتی هم برای تولیدات تان شده اید؟
از سال ۹۸ ممنوعیت واردات برای پروتئین هیدرولیز اعمال شد و از یک سال بعد ایران به عنوان یک کشور دارای فناوری تولید پروتئین ها برای جلب کنندگی مگس مدیترانه ای از جمله مگس آفریقایی، مگس سرکه که آسیب و خسارت بسیاری به محصولات کشاورزی ایران می زد معرفی شد. خوشبختانه به قدری در این زمینه موفق شده ایم که توان صادرات محصولات را هم داریم.
* این حمایت تا کجا ادامه یافت و چه زمانی و به چه دلیلی متولیان مجموعه شما را از حمایت خود محروم کردند؟
همانطور که اشاره کردم تولید پروتئین هیدرولیز به درخواست سازمان حفظ نباتات کشور انجام شده بود و محصولات به ۳۱ استان کشور ارسال می شد و اکثر استان ها هم از این اتفاق استقبال خوبی کردند اما از یک زمانی به بعد دوباره مسیر واردات برای وارد کنندگان باز شد.
بنابراین آن ها با هر روشی که می توانستند محصولات وارداتی را حتی با قیمت گزاف تر و کیفیتی پایین تر وارد بازار کردند و نگذاشتند تولیدکنندگان داخلی به فعالیت خود ادامه دهند.
همین اتفاق برای آمینو اسیدها هم تکرار شده؛ یعنی به رغم اینکه کشور صاحب فناوری های پیشرفته و دانش بنیان در این حوزه هست می تواند نیاز داخلی را به آمینو اسیدها مرتفع سازد اما وارد کنندگان با رانتی که در میان مدیران دولتی و خصولتی در اختیار دارند بازار را قبضه کرده اند.
با شبکه ای که وارد کنندگان در کل کشور ساخته اند و به واسطه آن می توانند در تمامی جلسات و نشست ها شرکت و محصولات شان را معرفی کنند عرصه فعالیت را برای تولیدکنندگان داخلی تنگ کرده اند. آن ها در تمامی نشست ها و جلسه های دانشگاهی و نظام مهندسی شرکت می کنند و محصولات شان را به سادگی به قیمت گزاف تر می فروشند
* اشاره کردید که کیفیت محصولات وارداتی پایین تر و قیمت آن ها گران تر است؛ با این حساب چرا باز هم مشتریان این بازار محصولات آن را به تولیدات داخلی ترجیح می دهند؟
با شبکه ای که وارد کنندگان در کل کشور ساخته اند و به واسطه آن می توانند در تمامی جلسات و نشست ها شرکت و محصولات شان را معرفی کنند عرصه فعالیت را برای تولیدکنندگان داخلی تنگ کرده اند. آن ها در تمامی نشست ها و جلسه های دانشگاهی و نظام مهندسی شرکت می کنند و محصولات شان را به سادگی به قیمت گزاف تر می فروشند.
با این تفاسیر شرکت های دانش بنیان فعال در زمینه کشاورزی به راحتی نمی توانند در مقابل وارد کنندگان گام بردارند و ادامه این اتفاقات باعث کنار رفتن شان می شود.
باور کنید شرکت های دانش بنیان داخلی آن قدر قوی هستند که می توانند در دنیا خودشان را مطرح کنند بنابراین درگیری ما فقط این نیست که بگوییم فقط در ایران می خواهیم فعالیت کنیم؛ چرا که صاحب دانش فنی این نوع از فناوری ها هستیم و در حوزه آمینو اسید و پروتئین هیدرولیز روی لبه فناوری حرکت می کنیم. بنابراین در حوزه های تک و فناوری پیشرفته فعالیت داریم و اما بخشی از نگرانی که داریم مرتبط با صنعت کشاورزی است؛ چرا که محصولات وارداتی علاوه بر گران و بی کیفیت بودن فقط ۵۰ درصد از آن به دلیل فرمول شیمیایی که دارند جذب گیاه می شود؛ یعنی ۵۰ درصد از هزینه ای که کشاورز می پردازد هدر می رود.
* با این تفاسیر تولیدات داخلی علاوه بر مزیت قیمت متعادل تر و کیفیت بالاتر از مزایای دیگری هم برخوردار است و می تواند در هزینه های کشاورز نیز صرفه جویی کند؟
بله، محصول تولید داخلی از چند قابلیت برخوردار است و می تواند هم در حوزه درمان، هم تنش ها، تغذیه ها و دور کنندگی آفات به کشاورز کمک کند. بنابراین این موضوع می تواند هزینه کشاورزی را به شدت کاهش و سود اقتصادی تجاری این صنعت را افزایش دهد.
به طور کلی امید داریم با حمایت از شرکت های دانش بنیان در آینده وابستگی به واردات برطرف شود و کشاورزی اقتصادی به جریان بیفتد و از این حالت سنتی خارج شویم.
نظر شما