رضا باقری، بازار: اقتصاد ورزشی مقوله‌ای مهم و تأثیرگذار در توسعه اقتصادی است. استان سمنان به واسطه اقلیم جغرافیایی خود مستعد سرمایه گذاری اقتصاد مبتنی بر ورزش و گردشگری است اما از این ظرفیت استفاده چندانی نشده است.
دو فاکتور در استان سمنان وجود دارد که در کمتر استانی می‌توان آن را دید و یا بهتر بگوییم در هیچ استانی نمی‌توان آن را جویا بود که نخستین آنها وسعت و پهناوری این استان به مثابه ششمین استان پهناور کشور و دوم همزمانی وجود چهار منطقه کویری، جنگل، کوهستان و دشت است.
مزیت‌های استان سمنان
در هیچ جای کشور نمی‌توانید با پرواز یک پاراگلایدر به مدت ۲۰ دقیقه از روی قله برفی به میان ریگزارهای روان برهوت کویر پای بگذارید اما استان سمنان در منطقه شاهرود چنین امکانی را به شما می‌دهد فاصله ۴۰ دقیقه‌ای رانندگی بین جایی که اسکی‌بازان در حرکت هستند تا کویر برهوتی که حتی یک بوته خار در آن رشد نمی‌کند و مسیر بین این دو ناحیه شامل جنگل، رودخانه، کوهستان و بیابان و دشت سبب شده تا مزیت‌های گردشگری و ورزشی فراوانی در این استان وجود داشته باشد.
اقتصاد ورزشی مقوله‌ای مهم و تأثیرگذار در توسعه اقتصادی است
ما به دلایل مختلف از جمله عدم کارآمدی مدیران برنامه ریز و اقتصادی، عدم درک درست از توسعه اقتصادی توسط دولتمردان، فقدان برنامه ریزی مبتنی بر مزیت‌های اقتصاد ورزشی و گردشگری و … نتوانسته‌ایم از مزیت خوب اقلیم استان سمنان بهره مند شویم اما دو دلیل در این ناکامی بیش از دیگران اهمیت دارد نخست فقدان برنامه‌ریزی برای احصا و سپس معرفی داشته‌های قابل سرمایه گذاری استان سمنان به دیگر نقاط کشور و دنیا است.
و دومین عامل هم فقدان پیوست برنامه‌ای برای اقدامات در حوزه گردشگری، ورزشی، روستاگردی و کوهنوردی و آفرود و … است در واقع ما اگر شاهد برگزاری دوی صحرایی، مسابقات آفرود و… در استان سمنان بودیم، باید بپذیریم که مبتنی بر دستورالعمل اداری و برای رفع تکلیف روتین بوده و ساده‌انگارانه است که فکر کنیم یک برنامه‌ریزی عمیق اقتصادی با در نظر گرفتن مزیت‌های قابل سرمایه گذاری پشت آن قرار داشته است.
نیاز برنامه ریزی
تا زمانی که ما برنامه ریزی مبتنی بر پیوست‌های مرتبط با داشته‌ها و نیازهایمان را در بخش اقتصاد ورزشی و گردشگری نداشته باشیم موفق نخواهیم شد که نخستین گام آن هم این است که ما از خودمان بپرسیم اصلاً شهرهای استان سمنان چه چیزی برای عرضه به استان سمنان و کشور و حتی دنیا دارند.
برای مثال در زمینه ورزش‌های پروازی در مهدی شهر و شاهرود و دامغان ظرفیت‌های خوبی وجود دارد اما پرندگان به خصوص در شاهرود که تعداد قابل توجهی نیز دارند، هر هفته می‌بایست فاصله ۷۰ کیلومتری را رامیان آزادشهر را طی کنند و بازگردند چرا که سایت پروازی در شاهرود وجود ندارد.
ما به دلایل مختلف از جمله عدم کارآمدی مدیران برنامه ریز و اقتصادی، عدم درک درست از توسعه اقتصادی توسط دولتمردان، فقدان برنامه ریزی مبتنی بر مزیت‌های اقتصاد ورزشی و گردشگری و … نتوانسته‌ایم از مزیت خوب اقلیم استان سمنان بهره مند شویم
امروز ظرفیت عظیم اسکی روی آب، قایق رانی کانو و کایاک و … در سد شاهچراغی دامغان وجود دارد اما چرا به بخش خصوصی واگذار نمی‌شود؟ امروز ظرفیت قنات‌های خشک شده و معادن رها شده بسیاری در میامی برای غارنوردی و سنگ نوری و کوهنوردی و پیمایش‌های طبیعی وجود دارد امروز ظرفیت بی ارجمند برای برگزاری دوی صحرایی، ماراتون و آفرود ویژه است اما چرا برنامه‌ریزی نمی‌شود؟
نیاز به پیوست اقتصادی
دلیلش این است که در قاموس مدیریت استان سمنان برنامه‌ریزی که پیوست اقتصادی داشته باشد صرفاً در کارخانه و معدن و زمین کشاورزی دیده می‌شود و هنوز به این بلوغ اقتصادی نرسیده ایم که در بی ارجمند می‌توان از گردشگری ورزشی هم پول درآورد چرا که نمی‌دانیم اصلاً بی ارجمند می‌تواند چه نیازی از گردشگری ورزشی کشور را پاسخ دهد.
امروز که خشکسالی باعث نابودی کشاورزی استان سمنان شده امروز که صنعت با مشکلات عدیده روبرو است چرا از ظرفیت‌های مغفول استفاده نمی‌شود؟ چرا پیوست‌های صنعتی و تولیدی برای این موضوع اندیشیده نمی‌شود و چرا واحدهای صنعتی برای تولید لوازم ورزشی و گردشگری ترغیب نمی‌شوند مگر گردشگری و ورزش یکی از ویژگی‌های اقتصادی استان سمنان محسوب نمی‌شود؟
تمام این مسائل به درک مدیریتی باز می‌گردد که ابتدا استان را بشناسد و سپس بداند که هر بخش از آنچه نیازی را از کشور برطرف می‌سازد و چطور می‌توان از ریگ ریگ کویر و سنگ سنگ کوهستان‌های استان پول در آورد و اشتغال ایجاد کرد.
نظر شما