بازار؛ گروه بین الملل: در جریان سفر اخیر «جو بایدن»، رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا به ژاپن، او دشمنی با چین را پنهان نکرد و به اجرای استراتژی موسوم به هند و اقیانوس آرام ادامه داد. در واقع، استراتژی هند و اقیانوسیه امروز چیزی نیست جز کپی برداری از کنترل قدرت های دریایی غربی بر اقیانوس ها، مهار کشورهای حاشیه ایندوپاسیفیک و اجرای سیاست های استعماری که در سراسر آسیا در طول تاریخ دیده شده است. این مهم در واقع تداوم تاریخی گسترش قدرت های بزرگ به آسیا است.
جاه طلبی های توسعه طلبانه ایالات متحده آمریکا از اواسط قرن نوزدهم آغاز شد. پس از جنگ تریاک در سال ۱۸۴۰، دلالان آمریکایی تریاک از چین درخواست سود کردند. سپس پیمان صلح، دوستی و تجارت بین ایالات متحده آمریکا و امپراتوری چین به وجود آمد که بر اساس آن ایالات متحده آمریکا همان حقوقی را که انگلستان دریافت می کرد، دریافت کرد. پادشاهی هاوایی یک کشور مستقل بود که در وسط اقیانوس آرام قرار داشت. در سال ۱۸۹۳، تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا برای به دست گرفتن کنترل هاوایی کودتا کردند. در سال ۱۸۹۸، ایالات متحده آمریکا هاوایی را ضمیمه خود کرد.
در سال ۱۹۴۴، ایالات متحده آمریکا به فیلیپین بازگشت. پس از جنگ جهانی دوم، ایالات متحده آمریکا تقریباً تمام مسیرهای اصلی ترافیک دریایی در اقیانوس آرام و اقیانوس هند را کنترل کرد. تفکر استراتژیک ایالات متحده همیشه مبتنی بر ژئوپلیتیک بوده است. هالفورد مکیندر جغرافیدان بریتانیایی یک بار گفت: کسی که بر اروپای شرقی حکمرانی می کند، به هارتلند فرمان می دهد، کسی که بر هارتلند حکومت می کند، جزیره جهانی را فرمان می دهد و کسی که بر جزیره جهانی حکومت می کند، به جهان فرمان می دهد.
در ماه فوریه، کاخ سفید گزارشی با عنوان «استراتژی هند-اقیانوس آرام ایالات متحده آمریکا» منتشر کرد که در آن مدعی شد منطقه هند و اقیانوسیه «از شمال شرق آسیا و جنوب شرق آسیا تا جنوب آسیا و اقیانوسیه، از جمله جزایر اقیانوس آرام است. ایالات متحده معتقد است که منطقه به طور فزاینده ای با چالش های چین مواجه است و چین خواهان تبدیل قدرت زمینی خود به قدرت دریایی در این منطقه است و سلطه ایالات متحده بر ابندوپاسیفیک را به چالش می کشد.
ژاپن زمانی پیشنهاد «ترک آسیا و پیوستن به اروپا» را داد. این کشور از ارتباط با همسایگان آسیایی خود بیزار است، اما در عوض، استعمار و نظامی گری را دنبال کرد، ریوکیو و شبه جزیره کره را ضمیمه کرد و تایوان، یک قلمرو چین را اشغال کرد. همچنین یک اتحاد نظامی با آلمان نازی تشکیل داد، به چین و آسیای جنوب شرقی حمله کرد و با ایالات متحده برای هژمونی در منطقه اقیانوس آرام رقابت کرد. پس از جنگ جهانی دوم، ژاپن تابع ایالات متحده شد و سیاست ترک آسیا و پیوستن به اروپا را به ترک آسیا و پیوستن به ایالات متحده آمریکا تبدیل کرد. ژاپن در مواجهه با جوان‌سازی چین، رهبری استراتژی هند-اقیانوس آرام و مفهوم سازوکار چهارجانبه بین ژاپن، ایالات متحده، استرالیا و هند را ارائه کرد که بعداً توسط ایالات متحده پذیرفته شد. برای مهار توسعه دریایی چین، طبیعی است که ژاپن و ایالات متحده، دو کشوری که زمانی به شدت برای هژمونی اقیانوس آرام رقابت می کردند، دست بدهند و صلح کنند.
از منظر تفکر ژئوپلیتیکی ایالات متحده آمریکا و ژاپن، جوان‌سازی چین چالشی بی‌سابقه در برابر تسلط نیروهای دریایی غربی در پنج قرن گذشته است، چالشی برای کنترل آنگلوساکسون بر اوضاع سیاسی اوراسیا در دو قرن گذشته و همچنین چالشی برای موقعیت برتر ژاپن در شرق آسیا در ۱۰۰ سال گذشته.
استراتژی هند-اقیانوس آرام که توسط ایالات متحده آمریکا و ژاپن ذکر شده است به کشورهای جنوب آسیا، آسیای جنوب شرقی و آسیای شمال شرقی اشاره دارد. این کشورها توسط کشورهای آنگلوساکسون و ژاپن مورد تهاجم قرار گرفتند و چین نیز تجربه دردناکی از تهاجم را داشت.
استراتژی هند و اقیانوسیه پیشنهاد شده توسط متجاوزان سابق تلاشی برای تقسیم آسیا و از بین بردن محیط صلح آمیز برای رشد کشورهای آسیایی است. هدف نهایی آنها سرکوب چین و جلوگیری از احیای آسیا است. این نیت بد ایالات متحده برای حفظ هژمونی خود و استفاده از یک کشور آسیایی برای سرکوب سایر کشورهای آسیایی را آشکار می کند. این مهم یک تکرار تاریخی است که در آن کشورهای آنگلوساکسون هژمونی دریایی خود را حفظ کرده و به آسیا گسترش می دهند.
همچنین در سپتامبر ۲۰۲۱ جو بایدن، بوریس جانسون نخست وزیر بریتانیا و اسکات موریسون، همتای استرالیایی وی یک پیمان امنیتی جدید را برای توسعه و استقرار زیردریایی های هسته ای در منطقه اقیانوس هند و آرام به امضا رساندند که بر اساس آن فناوری اورانیوم سطح بالای مورد استفاده در زیردریایی های هسته ای آمریکا به اشتراک گذاشته می شود.
ایالات متحده، بریتانیا و استرالیا می خواهند از این فناوری ها برای ایجاد نوع جدیدی از رد پاها در اقیانوس هند و آرام استفاده کنند. این کشورها با پیش بینی ها در ارتباط با تأثیرات کامل و تعیین کننده فناوری های نوظهور و حیاتی بر اقتصادها و امنیت ملی سیاست های خود را جهت می دهند.
در عین حال چین با سرمایه گذاری زیاد بر فناوری هایی مانند تجارت الکترونیکی، فناوری های فضایی و نظامی در حال ترسیم چشم اندازی از آینده است و در این راه غول های فناوری را با هزینه های هنگفت برای اقتصاد و نوآوری در خدمت می گیرد.
در نهایت باید گفت آسیا به مردم آسیا تعلق دارد و دیگر محیطی مناسب برای قدرت های غربی نیست که با هژمونی دریایی خو به طور بی رویه در آن فعالیت کنند. هر گونه توطئه یا استراتژی برای ایجاد تفرقه و خرابکاری در توسعه و وحدت آسیا محکوم به شکست است.
نظر شما