بازار؛ گروه استانها: بنا بر آمار منتشره ۵۶ درصد گردش و درآمد مالی خراسان رضوی مربوط به حوزه صنعت است که در این میان صنعت پوشاک و نساجی پس از صنایع غذایی بیشترین اشتغال‌زایی و مصرف را از سوی مردم دارد.
صنایع نساجی، پوشاک و چرم خراسان رضوی ۶.۶ درصد واحدهای تولیدی، ۵.۸ درصد میزان سرمایه‌گذاری و ۱۰ درصد اشتغال بخش صنعت استان را به خود اختصاص داده و این در حالی است که همواره مشکلات بسیار بر سر راه فعالان حوزه صنعت به‌ویژه صنعت پوشاک وجود داشته و باوجود گذشت یک قرن فعالیت در این حوزه اما هنوز اقدام مؤثری که موانع بزرگ در مسیر توسعه این صنعت را بردارد از سوی دولت انجام نگرفته است.
از مهم‌ترین فاکتورهای مورد نیاز در این صنعت نیاز به سرمایه پایین برای ایجاد شغل است و از طرفی به دلیل اینکه به‌طورمعمول زنان و دختران به دلیل میل به انجام کارهای درون خانه و پاره‌وقت گرایش بیشتری به این حرفه دارند لذا از دستمزدهای پائینی برخوردار هستند که همین موضوع در قالب نیروی کار ارزان می‌تواند تولید ارزان‌تری را به همراه داشته باشد.
مشهد مقدس به‌واسطه بهره‌مندی از سیل عظیم زائران و گردشگران سهم ۴۶ درصدی در سوغات دارد لذا با این تفاسیر این صنعت چه در بخش داخلی و چه در بخش خارجی و صادرات می‌توان برای تولید ثروت ملی تأثیرگذار باشد اما در این مسیر مشکلات بسیاری سد راه است که برای واکاوی این موضوع با جواد حسین پور مدیرعامل واحد تولیدی پوشاک اطمینان مشهد و متولی یکی از برندهای صاحب نام کشور با نام تجاری «اطمینان» در این حوزه به بحث و گفت‌وگو نشستیم.
* امسال وضعیت تولید و فروش پوشاک در کشور چگونه بود؟
وضعیت تولید پوشاک امسال به این دلیل که تقریباً دوره پساکرونا محسوب می‌شد و مردم بیش از دو سال است که خرید جدی پوشاک نداشته‌اند ،چه در حوزه تولید و چه در حوزه فروش اوضاع بهتری برای این صنف به وجود آمد.
دلیل دوم به دلیل گران شدن ارزهای خارجی، واردات پوشاک چه به‌صورت قاچاق و چه به‌صورت قانونی کمتر بود و لذا همین موضوع موجب شد تا تولیدکنندگان پوشاک وضعیت بهتری برای تولید اقلام خود داشته باشند اما به دلیل گرانی اقلام و تورمی که در بازار وجود داشت و سطح درآمد مردم محدود شد، در مبحث فروش، فروشندگان پوشاک با مشکل جدی مواجه بودند و نمی‌توانستند کالاهای خود را باقیمت مناسب بفروشند.
* سال گذشته با چه مشکلاتی در این حوزه دست‌وپنجه نرم کردید؟
در خصوص مشکلات تولیدکنندگان پوشاک ایرانی می‌توان به قوانین دست‌وپا گیر دولتی اشاره کرد، قوانینی که به بهبود فضای کسب‌وکار کمک نمی‌کند. به‌عنوان‌مثال یک تولیدکننده ایرانی مشوقی برای افزایش نیرو در مبحث تأمین اجتماعی در مبحث قوانین اداره کار و همچنین مالیات ندارد، بدین‌صورت که اگر یک تولیدکننده نیرو قصد افزایش نیرو را داشته باشد از طرف دولت هیچ‌گونه تشویقی صورت نمی‌گیرد بلکه باید هزینه‌های بیشتری هم برای مجموعه پرداخت شود.
* این موضوع چه تبعاتی را به همراه دارد؟
در مقام مقایسه یک تولیدکننده که به‌صورت قانونی کار می‌کند با یک تولیدکننده‌ای که به‌صورت زیرزمینی کار می‌کند باید اذعان کرد تولیدکننده‌ای که به‌صورت قانونی کار می‌کند به دلیل فشارهای مالی سازمان‌های دولتی تحت‌فشار است و منجر به از بین رفتن سریع‌تر آن می‌شود لذا برنده این ماجرا کسانی هستند که به‌صورت کارگاه‌های زیرزمینی و غیرقانونی فعالیت می‌کنند.
* تا چه میزان در خصوص صادرات پوشاک ایرانی موفق بودیم؟
اطلاعات درزمینهٔ صادرات پوشاک، اطلاعات ناقصی است اما آن اطلاعاتی که داریم این است که صادرات پوشاک به‌صورت قانونی ۵۰ میلیون دلار است و آنچه به‌صورت حاشیه‌ای اعلام می‌شود نهایتاً ۱۰۰ میلیون دلار است.
این ۱۰۰ میلیون دلار در مقابل بیش از ۲۰ میلیارد دلار صادرات پوشاک و نساجی ترکیه اصلاً قابل‌مقایسه نیست. ایران عملاً صادراتی در حوزه پوشاک به‌صورت قانونی و شناخته‌شده که در آمارها به ثبت رسیده که بیش از ۵۰ میلیون دلار است هیچ اطلاعاتی در دست نداشته و من هم‌فکر می‌کنم ما هیچ صادراتی در حوزه پوشاک به‌صورت قانونی نداریم.
نکته بعدی در این خصوص این است که کشور ایران با استفاده از تمام ظرفیت تولید پوشاک خود نهایتاً می‌تواند ۷۰ درصد از نیاز پوشاک جامعه ایرانی را تشکیل دهد و ما همچنان حداقل ۳۰ درصد کسری تولید در کشورمان داریم.
با توجه به توضیحات، بهتر است که در حوزه صادرات تمرکز کمتری کرده و سعی کنیم در وهله اول نیاز جامعه خود را برآورده کرده تا نیازمند واردات پوشاک خارجی نباشیم و در مرحله بعدی درزمینهٔ صادرات ورود کنیم.
* شعار سال گذشته مبنی بر حمایت و پشتیبانی چقدر برای شما قابل‌لمس بود؟
در خصوص شعار سال هیچ‌یک از مسئولان دولتی هیچ کاری نمی‌توانند انجام دهند به‌جز نمایندگان مجلس! قوانینی که در کشور در جهت بهبود فضای کسب‌وکار و تولید هست قوانین قابل اجرایی نیست و قوانین عملی برای بهبود فضای کسب‌وکار وجود ندارد و همچنین سردرگمی خاصی بین مردم و مسئولین وجود دارد و در یک جمله باید اذعان کرد به‌نوعی متولی دلسوز و کاربردی در این حوزه نداریم.
یکی از بهترین صنایع در جهت اشتغال‌زایی و در جهت درآمدزایی با سرمایه‌گذاری‌های پایین و مولد ، صنعت پوشاک است.صنعت پوشاک جزء بهترین صنایع برای کارآفرینی و ایجاد درآمد است ، به‌شرط آن‌که نگاه صنعتی به این حوزه داشته باشیم و همچنین با دید جدی‌تری به آن توجه کنیم.
* به نظر شما مهم‌ترین آفت صنعت پوشاک کشور چیست؟
یکی از بزرگ‌ترین آفت‌های صنعت پوشاک این است که پوشاک در ایران به‌صورت صنفی اداره می‌شود و اتحادیه‌های صنفی به دلیل نگاه‌های سنتی نمی‌توانند نگاه صنعتی داشته باشند و تا زمانی که به این صنعت نگاه صنفی و سنتی داشته باشیم نمی‌توانیم راجع به خودکفایی و همچنین اشتغال‌زایی و درآمدزایی فکر کنیم.
* صنعت پوشاک چقدر قابلیت کارآفرینی درآمد دارد و برای احیای آنچه باید کرد؟
یکی از بهترین صنایع در جهت اشتغال‌زایی و در جهت درآمدزایی با سرمایه‌گذاری‌های پایین و مولد، صنعت پوشاک است.صنعت پوشاک جزء بهترین صنایع برای کارآفرینی و ایجاد درآمد است به‌شرط آن‌که نگاه صنعتی به این حوزه داشته باشیم و همچنین با دید جدی‌تری به آن توجه کنیم.
کشور بنگلادش نمونه بارز بیشترین استفاده از صنعت پوشاک است و بیشترین صادرات را داشته و توانسته در این حوزه شکوفایی اقتصادی برای خود داشته باشد و یکی از موفق‌ترین کشورها در تمام دنیا در حوزه نساجی و بخصوص پوشاک است به صورتی که پوشاک بنگلادش را در تمام کشورهای اروپایی می‌توان مشاهده کرد.
در پایان برای صنعت پوشاک چشم‌اندازی ترسیم نشده، در آمارها صنعت پوشاک را با صنعت نساجی تلفیق کرده و اطلاعات این دو صنعت باهم ارائه می‌شود درصورتی‌که پوشاک به‌تنهایی صنعت محسوب می‌شود و این حقیقت وجود دارد که وابسته به صنعت نساجی است اما در آمارها و در سرانه آماری باید نگاه جدی‌تری به صنعت پوشاک داشته باشیم، صنعت پوشاک می‌تواند به‌تنهایی یک کشور و یک ملت را نجات دهد، بنگلادش نمونه‌ی بارزی که در مطالب بالا توضیح داده شد.
نظر شما