بازار؛ وحید پورتجریشی: با افزایش تحریم های اقتصادی اعمال شده علیه کشورمان طی سال های اخیر، بسیاری از بخش های درگیر با تعاملات مالی خارجی دچار لطمات سنگین شدند که مهمترین آنها، قطع دسترسی بانک های ایرانی به سیستم مبادلات بین المللی سوئیفت و همکاری با بانک های بین المللی است.
این قطع ارتباط البته به معنای اختلال مطلق در مبادلات مالی نبوده و تمامی بخش هایی که نیازمند تعاملات خارجی هستند را نیز درگیر خود ساخته است. به عنوان مثال، می توان به واردات قطعات مصرفی مختلف در بخش های صنعتی اشاره کرد که حتی تیراژ تولید خودرو و بسیاری از کالاهای ملی وابسته به قطعات خارجی را نیز به دلیل عدم توانایی مناسب در پرداخت هزینه خرید قطعات، تا حد زیادی کاهش داده و منجر به بروز اختلال در توازن عرضه و تقاضای بازار در این بخش و بسیاری از بخش های دیگر شده است. لطمات ناشی از این تحریم ها، تا جایی است که به جرات نمی توان بخشی را نام برد که به صورت مستقیم یا غیر مستقیم درگیر مساله تحریم ها نشده باشد.
سرمایه گذاری بین المللی و اهمیت آن برای پروژه های ملی
در دنیای امروز، اساسا نمی توان ادعا کرد که سرمایه گذاری خارجی، بر روند توسعه زیر ساخت های ملی کشورها تاثیر گذار نبوده و کاملا بر تامین مالی داخلی استوار است. حتی در کشورهای توسعه یافته نیز، روند سرمایه گذاری در پروژه های بزرگ، عمدتا به شکل چند ملیتی بوده و دولت ها سعی در جذب سرمایه گذاری خارجی برای افزایش بازدهی حداکثری این پروژه ها دارند. به عنوان مثال، می توان به خط لوله انتقال گاز «نورد استریم ۲ » اشاره کرد که نه تنها آلمان، بلکه اتریش و هلند نیز برای ساخت آن سرمایه گذاری های کلانی انجام داده اند.
اما حتی بر فرض اینکه راه اندازی و ساخت پروژه های عظیم زیرساختی در کشورها بدون سرمایه گذاری خارجی و تنها با اتکا به محل تامین مالی داخلی نیز امکانپذیر باشد، وجوه مهمتری در این میان وجود دارند که دولت ها را به تلاش برای جذب سرمایه گذاران خارجی در پروژه های ملی خود وا می دارند.
یکی از مهمترین این موارد، تامین امنیت ملی با اتکا به سرمایه گذاری خارجی است. در مثال خط لوله انتقال گاز نورد استریم ۲، کافی است به رفتار محافظه کارانه اروپا در برابر روسیه و عدم قطع شریان حیاتی این خط لوله اشاره کرد؛ موضوعی که نه تنها از لشکر کشی احتمالی ناتو علیه روسیه جلوگیری کرده، بلکه بسیاری از کشورهای اروپایی به ویژه آلمان به عنوان یکی از مهمترین سرمایه گذاران بر روی این پروژه بزرگ را بر آن داشت تا نهایت تلاش خود را برای کاهش اعمال فشار تحریم ها علیه روسیه توسط اتحادیه اروپا و آمریکا به کار بسته و نهایتا نیز برلین با قطع واردات گاز روسیه مخالفت کرد. البته با توسل به همین حربه، ولادیمیر پوتین که امروز به منفورترین رهبر سیاسی جها برای اروپایی ها تبدیل شده را بر آن داشت تا صراحتا از طرف های اروپایی بخواهد تا بهای گاز مصرفی خود را به صورت روبل به روسیه پرداخت کنند.
لذا، اساسا درگیر کردن شرکای خارجی برای سرمایه گذاری در پروژه های عمرانی ملی، امری بسیار هوشمندانه و مهم تلقی شده و تا حد زیادی به تامین امنیت ملی کمک خواهد کرد. بدیهی است در صورت انجام سرمایه گذاری های سنگین کشورهای خارجی در پروژه های ملی یک کشور، دیگر تحریم کردن و حتی حمله نظامی به آن کشور بدون هزینه نخواهد بود. به عنوان مثال، یکی از دلایل وضع تحریم های سریع و بدون ملاحظه اروپا علیه کشورمان در همراهی با آمریکا و دولت ترامپ، به همین موضوع عدم سرمایه گذاری کافی و مناسب آنها در ایران و در نتیجه، درگیری نه چندان قابل توجه منافع ملی شرکای اروپایی تهران در صورت وضع تحریم های سنگین اقتصادی علیه ایران بود.
اقتصاد دیجیتال و کمک به افزایش سرمایه گذاری خارجی
با توسعه روز افزون حوزه های فعالیت اقتصاد دیجیتال در جهان و استقبال گسترده صورت گرفته از پیرفت های حاصل شده در فینتک و سیستم های مبادلات مالی غیر متمرکز، پتانسیل های بزرگ و شگرفی نیز برای کشورهای کم برخوردار از تعاملات مالی بین المللی و همچنین کشورهای رو به توسعه اما تحت تحریم مانند ایران ایجاد شده که در صورت بهره برداری از این پتانسیل ها، می توان سرمایه خارجی قابل توجهی برای راه اندازی و توسعه پروژه های عمرانی ملی کشور جذب نمود.
اگر کمی با سیستم مبادلات رمز ارزها آشنا بشید، به سادگی متوجه خواهید شد که توکن های قابل عرضه در بستر بلاکچین توسط هر شرکت، بعضا در دو مرحله اولیه و ثانویه به بازار عرضه می شوند که در مرحله اولیه، خریداران اقدام به سرمایه گذاری بر روی توکن هایی می کنند که هنوز به بازار عرضه نشده و از این طریق می توانند سرمایه قابل توجهی برای ادامه مسیر طراحی و انتشار توکن ها جمع آوری کنند.
اما در مرحله ثانویه، توکن ها در یک یا چند صرافی لیست شده و خریداران می توانند نسبت به خرید توکن های منتشر شده بر اساس قرارداد ثبت شده بر بستر بلاکچین، اقدام نمایند. دقیقا در فرآیندی مشابه، شرکت های بزرگ و کوچک ملی ما نیز می توانند برای غلبه بر تحریم ها و تسهیل ارزآوری برای پروژه های خود، اقدام به طراحی و انتشار توکن های بلاکچینی کنند.
این فرآیند درست مانند فروش سهام این شرکت ها در بازار بورس ایران بوده و البته با این تفاوت که در چننی ابتکاری، می توان اقدام به جذب سرمایه گذاری خارجی از طریق ارزهای خارجی نموده و تا حد زیادی نسبت به تامین مالی خارجی پروژه های داخلی اقدام نمود.
از دیگر مزایای این نوع جذب سرمایه گذار خارجی، می توان به مشارکت مردمی و نه دولتی خارجی در خارج از کشور پرداخت و طبیعتا تا حد زیادی نیز از گزند تحریم های بین المللی توسط دولت های خارجی دور خواهیم ماند.
همچنین توکن های خریداری شده توسط سرمایه گذاران، با افزایش میزان مبادلات و همچنین پیرفت و بهره وری پروژه های راه اندازی شده در داخل، دارای ارزش بیشتر شده و علاوه بر افزایش تقاضا در بازار، می توان سود حاصل از سرمایه گذاری را نیز با استفاده از راه اندازی صندوق های ارزی DeFi میان سرمایه گذاران تقسیم نمود تا از ادامه روند سرمایه گذاری توسط آنها مطمئن شد.
البته چنین سرمایه گذاری تنها مختص سرمایه گذاران خارجی نبوده و می توان توکن ها را از طریق وب سایت شرکت ها و یا صرافی های رمز ارزی داخلی نیز به مشتریان داخلی مایل به سرمایه گذاری در این پروژه ها فروخت.
نظر شما