بازار؛ گروه بین الملل: سیاست گذاران ایالات متحده آمریکا در حال حاضر با انتخاب های اقتصادی کلیدی روبرو هستند که به طور قابل توجهی نتیجه رقابت فناوری ایالات متحده و چین را شکل می دهد. این انتخابها شامل تصمیم گیری در مورد تصویب قوانین رقابت پذیری چین، نحوه گسترش روابط اقتصادی با کشورهای هند و اقیانوس آرام و نحوه رسیدگی به نگرانی ها در مورد پلت فرم های بزرگ فناوری ایالات متحده آمریکاست.
بسیار مهم است که سیاستگذاران ایالات متحده آمریکا به طور کامل از بستر وسیع تری که در آن این تصمیمات اتخاذ می شود، قدردانی کنند. رقابت فناوری آمریکا و چین به اقتصاد محدود نمی شود. نتیجه آن مستقیماً بر امنیت ملی ایالات متحده تأثیر می گذارد و حتی می تواند بر لذت بردن ما از آزادی هایی که امروزه بدیهی می دانیم تأثیر بگذارد.
به بیان ساده، دولت ایالات متحده آمریکا و چین دیدگاه‌های متفاوتی در مورد نحوه استفاده از فناوری دارند و برنده رقابت در موقعیت خوبی قرار خواهد گرفت که دیدگاه خود را در سراسر جهان گسترش دهد.
در مجموع، سیاستگذاران ایالات متحده آمریکا از سیستمی محافظت می کنند که بازارهای آزاد، جریان آزاد اطلاعات و آزادی بیان را ترویج می کند، حتی اگر سیاست های خاص در طول زمان متفاوت باشد. در مقابل، دولت چین بر افزایش کنترل تصمیمات اقتصادی و شخصی شهروندانش، نظارت بر ارتباطات و تحرکات روزمره تمرکز دارد و از ترویج تبلیغات یا سانسور تردیدی ندارد.
بازی های المپیک به وضوح این تفاوت در جهان بینی را نشان می دهد. کمیته المپیک و پارالمپیک ایالات متحده آمریکا احساس کرد که باید به ورزشکاران خود دستور دهد تا از تلفن هایی استفاده کنند تا از نظارت مقامات دولتی در چین و دانلود نرم افزارهای مخربی که آنها را به خانه دنبال می کند اجتناب کنند.
در سال ۲۰۲۲، چین میزبان نشست مهم کنگره حزب برای تصمیم گیری در مورد تمدید رهبری شی جین پینگ و دو برابر کردن سیاست های فعلی آن خواهد بود. اکثر تحلیلگران انتظار دارند که سلطنت رئیس جمهور شی و انحصار فناوری توسط دولت وی ادامه یابد.
با تنظیم فزاینده بخش فناوری داخلی چین، رئیس‌جمهور شی به دنبال کنترل بر مراکز قدرت پراکنده‌ای است که می‌توانند حزب را به چالش بکشند و کنترل بیشتری بر شرکتهای فناوری بزرگ داشته و داده‌هایی که این شرکت ها در اختیار دارند را مهار کند. در عین حال، چین به حمایت از نوآوری های بومی ادامه می دهد و تلاش می کند تا از طریق اشکال مطمئن تر طرح ریزی نیروی دیپلماتیک، به شرکت های خود در برابر رقبای خود پا بگذارد.
سال ۲۰۲۲ همچنین نقطه عطف کلیدی برای سیاست تجاری و فناوری ایالات متحده خواهد بود. در ماه‌های آینده، کنگره درباره نحوه ادامه قوانین رقابت‌پذیری چین تصمیم‌گیری خواهد کرد، دولت جزئیات دستور کار تجاری هند و اقیانوس آرام خود را نهایی می‌کند و نگرانی‌ها در مورد اندازه و فعالیت پلت‌فرم‌های فناوری بزرگ ایالات متحده را ارزیابی خواهد کرد. دموکرات ها و جمهوری خواهان به طور یکسان باید این موضوعات را غیرسیاسی کنند و انتخاب های سیاسی خود را از دریچه تقویت رقابت اقتصادی و فناوری ایالات متحده با چین در نظر بگیرند.
در ماه‌های اخیر، مجلس نمایندگان و سنای ایالات متحده آمریکا هر دو نسخه‌ای از قانون رقابت‌پذیری با چین را تصویب کردند. این قانون بر افزایش انگیزه‌های دولت برای ارتقای نوآوری در حوزه‌های فناوری کلیدی مانند نیمه‌رساناها، محاسبات کوانتومی، جی ۵ و زیست‌شناسی مصنوعی و غیره تمرکز دارد. هر دو نسخه از این قانون همچنین به دنبال بهبود انعطاف پذیری و قابلیت اطمینان زنجیره تامین از طریق مشارکت با متحدان کلیدی در سراسر جهان هستند.
نهایی کردن قانون باید تصمیمی آسان باشد، اما چشم انداز آن جهت نتیجه گیری سریع به دلیل اقدامات هر دو طرف بعید به نظر می رسد. دموکرات های مجلس نمایندگان برای طراحی عناصر کلیدی این لایحه مانند اجزای تجاری آن، روندی حزبی را دنبال کردند.
استراتژی آنها تنش‌های حزبی را تشدید کرد و پیشنهادهایی با طراحی ضعیف ارائه داد که می‌توانست رقابت‌پذیری ایالات متحده را تضعیف کند، مانند مکانیسم سرمایه‌گذاری خارج از کشور یا تلاش برای افزایش تعرفه‌ها بر کالاهای ارزان‌قیمت. در مورد جمهوری‌خواهان، به نظر می‌رسد که بسیاری از آنها بر کسب امتیاز سیاسی بدون ارائه یک جایگزین مناسب، متمرکز هستند.
استراتژی موثر در مقابل چین همچنین مستلزم سیاست تجاری فعال به ویژه در منطقه هند و اقیانوس آرام است. سرمایه‌گذاری داخلی مهم است، اما سیاستگذاران نمی‌توانند فرصت‌های رشدی که شرکت‌ها و کارگران آمریکایی توسط مصرف‌کنندگانی که خارج از مرزهای آمریکا زندگی می‌کنند را نادیده بگیرند. دسترسی بیشتر به این فرصت‌ها برای سلامت اقتصادی بلندمدت ایالات متحده بسیار مهم است و تنظیم هنجارهای تعامل اقتصادی در همسایگی چین برای حمایت از ارزش‌های آمریکایی بسیار مهم است.
ادعای اخیر چین از خود در منطقه هند و اقیانوس آرام، ضرورت اقدام ایالات متحده را بیشتر کرد. تلاش‌های دیرینه چین برای ترویج مشارکت اقتصادی جامع منطقه‌ای (RCEP)، یک بلوک تجاری منطقه‌ای که زنجیره‌های تامین آن را با استرالیا، هند، ژاپن و یازده کشور دیگر پیوند می‌دهد، با اجرایی شدن این توافق در اوایل سال جاری با موفقیت به پایان رسید. چین همچنین به دنبال پیوستن به توافقنامه تجارت فراگیر و پیشرو برای مشارکت ترانس پاسیفیک (CPTPP) است، یک توافق تجاری که ایالات متحده در ابتدا در دولت اوباما از آن حمایت می کرد اما از آن زمان تاکنون آن را رها کرده است.
در غیاب ایالات متحده آمریکا، تلاش‌های چین برای پیوستن به این توافق‌نامه‌ها، کسب‌وکارها و کارگران ایالات متحده را از منطقه محروم می‌کند و توانایی این کشور ر برای ارتقای مدل و ارزش‌های اقتصادی خود از طریق نزدیک کردن اقتصاد کشورهای دیگر به چین تضعیف می‌کند.
هم دموکرات‌ها و هم جمهوری‌خواهان مسائل مشروعی را با شرکتهای فناوری ایالات متحده آمریکا مطرح می‌کنند، از جمله اندازه آنها، تعصب سیاسی درک شده و نظارت بر اطلاعات نادرست. با این حال، بسیاری از پاسخ های سیاستی مورد بررسی به جای حل مسائل واقعی، ماهیت تنبیهی دارند. بدتر از آن، برخی از پاسخ‌ها صنعت فناوری ایالات متحده آمریکا را در مقایسه با شرکتهای ملی چین در یک نقطه ضعف ساختاری قرار می‌دهد.
یک لایحه مشکل ساز که در حال حاضر در کنگره در حال بررسی است، قانون نوآوری و انتخاب آنلاین آمریکا است. این امر در عین حال به شرکت های چینی اجازه دسترسی ترجیحی به فناوری و سیستم های ایالات متحده آمریکا را می دهد. این لایحه شرکتهای آمریکایی را ملزم می‌کند تا به رقبای خارجی توانایی دسترسی یا همکاری با سیستم‌های عامل، سخت‌افزار یا نرم‌افزار متعلق به شرکتهای آمریکایی را بدهند.
سال ۲۰۲۲ سال حساسی برای رقابت آمریکا و چین خواهد بود. ضروری است که سیاست گذاران ایالات متحده آمریکا راه حل های موثری را برای توسعه قانون رقابت موثر با چین، یک دستور کار تجاری موفق در منطقه هند و اقیانوس آرام و برای مدیریت چالش هایی که فناری های بزرگ ارائه می دهد، توسعه دهند. در نهایت نشاط اقتصادی، امنیت ملی و ارزش های ایالات متحده آمریکا و چین به رقابت و سیاست های آنها بستگی دارد.
نظر شما