نوسازی نیمی از بافت‌های فرسوده شهر تهران

به گزارش بازار، علی خانی معاون برنامه ریزی و توسعه شهری سازمان نوسازی شهر تهران در خصوص سابقه بافت های فرسوده در کشور اظهار کرد: نوسازی بافت های فرسوده به صورت رسمی بعد از زلزله بم و در سال ۸۲ وارد گفتمان و اسناد حقوقی کشور شد و برنامه چهارم توسعه کشور، به طور مشخص این موضوع را مشخص کرد.

وی با اشاره به لزوم ورود قانونیِ دستگاه های مختلف در نوسازی بافت ها فرسوده، انگیزه اصلی برای تحقق این مهم را حفظ جان انسان ها در برابر مخاطراتی نظیر زلزله عنوان کرد و گفت: شورای عالی شهرسازی شاخص هایی را بدین منظور تعریف کرد و از آن پس بافت های فرسوده برای شهرهای مختلف مشخص شد.

خانی با اشاره به وجود ۳۲۶۸ هکتار بافت فرسوده در سال ۸۵ در شهر تهران، گفت: شهرداری و سازمان نوسازی ماموریت یافتند این بافت ها را بر اساس منابع تخصیص یافته، بهسازی و نوسازی کنند.

هم اینک حدود ۴۷ درصد بافت های فرسوده شهر تهران نوسازی شده است و به گفته معاون برنامه ریزی و توسعه شهری سازمان نوسازی شهر تهران، این رقم قابل توجه است.

وی همچنین به مشکلات متعدد بافت های فرسوده اشاره و تاکید کرد نوسازی مسکن، تامین خدمات، توانمندسازی ساکنین و مشارکت و سرمایه گذاری در این حوزه می بایست مورد نظر قرار گیرد.

خانی با بیان این مقدمه، پیشبردِ پروژه های نوسازی بافت های فرسوده شهری را امری پیچیده قلمداد کرد که از دیگر سو با تنوعِ فراوانی هم رو به رو است.

شهرها به طور طبیعی در حال استهلاک هستند و بر اساس آن چه مرکز تحقیقات راه و شهرسازی تعیین کرده است، عمر ساختمان در ایران عدد پایینی را نشان می دهد؛ البته سعی می شود توسطِ نوسازی، با فرسایش طبیعی شهرها مقابله گردد.

وی در عین حال یادآور شد: شهرها مرتبا در حال نوسازی هستند و این یک روال طبیعی است؛ هرچند با وجود اقدامات انجام گرفته در قالب پروژه های نوسازی، باز هم شاهد تخریب بخش های دیگری از شهر خواهیم بود که وارد چرخه استهلاک شده و می بایست در چرخه نوسازیِ شهر وارد شود.

معاون برنامه ریزی و توسعه شهری سازمان نوسازی شهر تهران در بخشی دیگر از مصاحبه با رادیو گفت‌وگو، علل اصلیِ معضلات بافت های فرسوده را ناظر بر مسائل حقوقی و اجتماعی دانست که کمتر به کلبدِ ساختمان ها مربوط می شود.

خانی خاطرنشان کرد: ما باید در زمان های مقرر، اقداماتی انجام می دادیم تا امروز با معضلی به نام بافت فرسوده رو به رو نباشیم ولی ظرفیت و امکانات به گونه ای بود که مردم به تنهایی برای سکوت خود فکر کردند و امروز بخشی از آن سکونت گاه ها، به بافت فرسوده بدل شده است.