خاک خوردن سرمایه ۸ میلیون یورویی| فقط ۲۵ درصد ظرفیت کارخانه فعال است

بازار؛ گروه استان‌ها: گروه صنعتی واکا کرویتز، به عنوان یکی از شرکت‌های پیشرو و پیشکسوت در صنعت تولید پروفیل UPVC، با توان تولید پروفیل انواع در و پنجره عایق با شیشه دو و سه جداره، یکی از کامل‌ترین واحدهای تولید کننده پروفیل UPVC در ایران با تنوع تولید بیش از ۶۰ مدل پروفیل است.

ویژگی این گروه تولید کلاس خانواده پروفیل با یک برند و همگی در سطح کیفی کلاس A در طراحی‌های متفاوت برای سلایق و بودجه‌های مختلف است. سومین واحد تولیدی آن در سال ۱۳۸۸ با نام «شرکت گسترش صنایع قائن» در زمینی به مساحت ۲۴هزار مترمربع در استان خراسان جنوبی دایر شد که تنها تولیدکننده پروفیل شرق کشور است.  تمامی محصولات این گروه صنعتی با نام تجاری واکاکرویتز به بازار عرضه می‌شود.

در همین راستا با «سیدمجید میرجعفری»، مدیرعامل گروه صنعتی پروفیل واکاکرویتز گفت‌وگو کردیم.

*در زمینه واحد تولیدی خود توضیح می‌دهید؟
کارخانه پروفیل UPVC که در شهرک صنعتی قاین راه‌اندازی شد تنها تولیدکننده پروفیل در شرق کشور است که ظرفیت اسمی تولید ۲ هزار تن در ماه را دارد. همچنین محصولات این مجموعه دارای استاندارد کلاس A ایران و استاندارد CE اروپا و تحت لیسانس آلمان است.

برخی محصولات تولیدی مجموعه واکا کرویتز انحصاری است و در ایران و حتی سایر کشورها چنین محصولاتی تولید نمی‌شود. نکته مهمی که در طراحی تمامی محصولات وجود دارد این است که تیم طراحی پروفیل واکاکرویتز به ظاهر زیبا و شکیل پروفیل بسیار اهمیت می‌دهند، به نحوی که دست معماران و طراحان در طراحی نمای زیبای ساختمان‌ها کاملاً باز است.

*در زمینه مشکلاتی که برای راه‌اندازی این واحد داشتید بگویید؟
در سال ۱۳۸۸ در طرح آمایش صنعتی با مشارکت سازمان گســترش و نوسازی صنایع ایران، پروژه کارخانه گسترش صنایع قائن را طراحی کرده و همکاری‌مان را آغاز کردیم. این همکاری به همین شکل ادامه داشت تا اینکه در سال ۱۳۹۰ صد درصد سهام شرکت گسترش صنایع قائن را توسط گروه صنعتی تولیدی واکا کرویتز خریداری کردیم و این شرکت به صورت کامل به بخش خصوصی واگذار شد.

متأسفانه در سال ۱۳۹۱ با وضع تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه کشورمان، سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران نیز در لیست این تحریم‌ها قرار گرفت و این موضوع باوجود اینکه مجموعه واکاکرویتز و شرکت گسترش صنایع قائن به طور کامل به بخش خصوصی واگذار شده بود و سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران دیگر دخل و تصرفی در آن نداشت، باعث ایجاد وقفه‌ای غیرقابل پیش‌بینی در کار و فعالیت مجموعه شد.

به هر حال تلاش و پیگیری برای اثبات حقانیت ما در مالکیت مجموعه واکاکرویتز در دادگاه بین‌المللی و اروپایی چند سالی طول کشید تا توانستیم این مسئله را حل و فصل کنیم و نهایتاً در سال ۱۳۹۸ با رفع این مشکلات افتتاح شد.

*اشتغال‌زایی، فروش و سرمایه‌گذاری شما در این کارخانه چه‌مقدار است؟
اکنون برای ۱۵۰ نفر از مردم بومی منطقه اشتغال‌زایی مستقیم ایجاد شده است و در سه شیفت کار می‌کنند، که در صورت همکاری و گسترش این کارخانه این جمعیت به ۳۰۰ نفر هم می‌رسد.

در بخش سرمایه‌گذاری نیز برای ماشین آلات این کارخانه حدود ۸ میلیون یورو هزینه شده است.

در بخش فروش نیز اکنون ۱۵۰ واحدهای تولیدی در و پنجره در کل کشور جزو مصرف کننده‌های ما هستند. همچنین مهمترین کشور در بخش صادرات برای ما کشور افغانستان بود که به دلیل تحولات این کشور با مشکل روبه‌رو شده‌ایم و به دنبال صادرات به کشورهای عربی و ایجاد تفاهم‌نامه هستیم و به عراق و تاجیکستان نیز صادرات داریم.

*در زمینه مشکلات کنونی خود توضیح دهید؟
یکی از مشکلات کنونی ما در حوزه مالیات است که براساس قانون، سرمایه‌گذاران در مناطق محروم از زمان پروانه بهره‌برداری به مدت ۱۳ سال از مالیات معاف هستند ولی با وجود اینکه از این موضوع اداره مالیات شهرستان اطلاع داشتند باز هم برای ما مالیات ۱۶۰ میلیون تومانی بریده‌اند و با وجود اعتراضات گفته‌اند که برخی از اطلاعات شما کامل نبوده است. مشکل اینجا است که چرا در صورت کامل نبودن اطلاعات به ما برای تکمیل آن اطلاع نداده‌اند.

یکی دیگر از مشکلات که از سوی تهران است بیمه تأمین اجتماعی بود که ما پرسنل خود را از طریق بیمه تأمین اجتماعی خراسان جنوبی بیمه کرده بودیم ولی تهران برای ما جریمه بریده است و هنوز پیگیر رفع این مشکل هستیم.

مشکل مهم دیگری که باعث افت کار شده است در بخش مواد اولیه UPVC است که ظرفیت تولید ما در صورت تأمین مواد اولیه به صورت ماهانه ۲ هزار تن است که بعد از بررسی‌های استانی مقرر شد که ۶۵۰ تن ظرفیت مواد اولیه به ما تعلق گیرد و زمانی که به مرکز ابلاغ شد این مقدار به ۳۵۰ تن کاهش پیدا کرد.

 اکنون ما با ظرفیت ۲۰ تا ۲۵ درصد کار می‌کنیم که به همین دلیل بخش بزرگی از سرمایه ۸ میلیون یورویی کارخانه خوابیده است و اگر بخواهیم از بازار آزاد هم با مشکلات فراوان تهیه کنیم با هزینه‌های سرسام‌آوری روبه‌رو می‌شویم.

هزینه‌های حمل مواد مصرفی ما از ۱۸ هزار تومان به ۴۰ هزار تومان رسیده که یک تریلی بار برای ما یک میلیارد و ۱۰۰ میلیون تومان است که تمام این موارد به نقدینگی نیاز دارد و بانک‌ها هم با توجه به سودهای بالا کمک کننده نیستند.

*درخواست شما از مسئولان چیست؟
درخواست ما از مسئولان در بخش بیمه و مالیات است که همکاری داشته باشند. همچنین در بخش مواد اولیه وزارت خانه کمک کنند تا بتوانیم با افزایش ظرفیت اشتغال‌زایی بیشتری ایجاد کنیم و این سرمایه خوابیده به مرحله بهره‌برداری برسند.

*نظرتان در زمینه جذب سرمایه گذاری ها برای استان چیست؟

بزرگترین مشکل در طرح‌های آمایش صنعتی است که براساس شرایط اقلیمی در نظر گرفته نمی‌شوند و لازم است که در این زمینه از کارشناسان خبره استفاده شود.

به عنوان نمونه استان کویری و کم آبی مانند خراسان جنوبی نباید طرح‌هایی در آن اجرا شود که بسیار آب بر هستند و آینده این استان را به خطر می‌اندازند، چرا که نمی‌توانیم منتظر انتقال آب یا راه آهن باشیم به دلیل اینکه مسلما زمان‌ بسیاری طول خواهد کشید.

موضوع مهم این است که طرح‌ها مناسب با شرایط اقلیمی و اشتغال‌زا باشند که با توجه اقلیم استان می‌توان به سمت کشت‌های گلخانه‌ای برویم.

همچنین ظرفیت بزرگی در بخش معدن داریم که لازم است به این حوزه و صنایع تبدیلی و فرآوری آن توجه ویژه شود و طرح‌های کاربردی برای آن در طرح آمایش دیده شود. بخش نساجی نیز در خراسان جنوبی با توجه به هنر این منطقه نیز جوابگو است که فقط لازمه آن استفاده از طرح‌های کارشناسی شده و مناسب با منطقه است که اکنون به این موضوعات توجه نمی‌شود.