بازار؛ گروه بین الملل: هند، سومین تولیدکننده بزرگ گازهای گلخانه ای در جهان، متعهد شده است تا سال ۲۰۷۰ به انتشار خالص کربن به صفر برسد. این تعهد، یک دهه دیرتر از چین، بزرگترین تولیدکننده کربن در جهان و دو دهه دیرتر از ایالات متحده، دومین تولیدکننده بزرگ کربن در جهان مطرح شده است.
با مطرح شدن این تعهد بلندپروازانه در نشست اقلیمی «کوپ۲۶» در دو هفته گذشته در گلاسکوی انگلیس، در ظاهر، به نظر می رسد که جدول زمانی هند دیرتر از برنامه های دو اقتصاد بزرگ جهان جاه طلبانه است، اما به گفته تحلیلگران، تعهدات اقلیمی مودی در گلاسکو نمونه ای از اولویت های فوری برای این کشور است.
در حقیقت، این تعهد حامل پیام مهمی برای جهانیان است که با وجود چالش های توسعه ای قابل توجه و همچنین مشکلات اقتصادی ناشی از کووید-۱۹، هند با تعهدات بیشتری پیش می‌رود و بار دیگر با تولیدکنندگان بزرگ گازهای گلخانه ای از جمله ایالات متحده، چین، عربستان سعودی و اتحادیه اروپا که وعده های مشابهی داده اند، همسو خواهد شد.
اگرچه دانشمندان و فعالان زیست محیطی از این پیشنهاد که می‌تواند به محدود کردن گرمایش جهانی به ۱.۵ درجه سانتیگراد کمک کند؛ آن هم با توجه به این که اعلام اخیر آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) با توجه به شتاب در اطراف اهداف صفر خالص که اگر تمام وعده‌های جدید هدف صفر خالص به طور کامل و به موقع برآورده شوند، تنها افزایش دمای جهانی را تا ۱.۸ درجه سانتیگراد حفظ خواهد کرد، استقبال کرده اند، اما آنها همچنین هشدار می‌دهند که مسیر هند به سمت کربن صفر نامشخص است.
کارشناسان معتقدند که هدف دستیابی به صفر خالص در ۲۰۷۰ از نظر دیپلماتیک برای هند ضروری است، زیرا آخرین اقتصاد بزرگی است که به لحاظ اقتصادی دچار چالشهای جدی شده و باید تحت فشار دیپلماتیک بررسی شود
کارشناسان معتقدند که هدف دستیابی به صفر خالص در ۲۰۷۰ از نظر دیپلماتیک برای این کشور ضروری است، زیرا آخرین اقتصاد بزرگی است که به لحاظ اقتصادی دچار چالشهای جدی شده و باید تحت فشار دیپلماتیک بررسی شود.
بر اساس گزارش آژانس بین‌المللی انرژی، هند عمیقاً برای تأمین انرژی اقتصاد خود به سوخت های فسیلی وابسته است و آلوده ترین سوخت فسیلی یعنی زغال سنگ را دارد که تا پایان سال ۲۰۲۰ نزدیک به ۷۰ درصد برق کشور را تولید کرده است.
آپوربا میترا محقق سیاست اقلیمی در دهلی نو می گوید: این یک هدف جاه طلبانه است که هند موضوع صفر خالص را بر روی میز و در دستور کار قرار داده است. در حقیقت این اعلام نخست وزیر مودی بیانگر اقدامی جسورانه از سوی هند است.
این اعلان غافلگیر کننده کمتر از یک هفته پس از آن منتشر شد که برخی از سیاستمداران ارشد هند گفتند که نخست وزیر ضرب الاجلی برای زمانی که این کشور ممکن است به انتشار خالص صفر برسد، تعیین نمی کند.
حتی محققان معتقدند که حتی بیشتر مقامات دولتی هم نمی دانستند که زمان اعلام این تصمیم مهم آن هم در کشوری که ۷۰ درصد برق خود را از زغال سنگ تامین می کند، فرا رسیده است.
تلاش مودی برای افزایش تعهد و اعتبار کشور
در نشست کوپ ۲۶، نخست وزیر نارندرا مودی همچنین وعده داد که هند ظرفیت انرژی های تجدیدپذیر، برق آبی و هسته ای خود را تا سال ۲۰۳۰ به ۵۰۰ گیگاوات افزایش خواهد داد و نیمی از ظرفیت تولید برق کشور بر اساس انرژی های تجدیدپذیر خواهد بود.
وی اظهار کرد که هند همچنین یک میلیارد تن کربنی را که پیش بینی می شود در این دهه منتشر کند، کاهش خواهد داد، اگرچه این کشور هنوز در قبال موضوعات کنوانسیون چارچوب سازمان ملل در مورد تغییرات آب و هوایی تسلیم نشده است.
بر همین اساس، نوروز دوباش دانشمند حوزه اقلیمی و آب و هوا در مرکز تحقیقات سیاست، یک اتاق فکر در دهلی نو، گفت: این وعده ها نشان دهنده تعهد و اعتبار هند است. اما کشور اکنون باید یک نقشه راه روشن برای چگونگی دستیابی به صفر خالص ترسیم کرده و مکانیسم‌های نظارتی برای اطمینان از کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای ایجاد کند.
اگر هدف هند برای سال ۲۰۷۰ به همه انتشار گازهای گلخانه ای اشاره داشته باشد، به جهان در مسیر رسیدن به هدف ۱.۵ درجه سانتی گراد کمک خواهد کرد
مودی مشخص نکرده است که چه چیزی یعنی آیا همه گازهای گلخانه ای یا دی اکسید کربن به تنهایی، در تعهد هند پوشش داده می شود یا خیر. این جزئیات همچنین در تعهدات اولیه صفر خالص برخی از کشورها نادیده گرفته شده است.
جوری روگل مدیر تحقیقات مؤسسه علوم اقلیمی گرانتهام در امپریال کالج لندن عقیده دارد که جزئیات مهم هستند. مدل سازی آب و هوا نشان می‌دهد که جهان به طور متوسط باید تا سال ۲۰۵۰ انتشار گازهای گلخانه‌ای را به شدت کاهش داده و تا سال ۲۰۷۰ انتشار گازهای گلخانه‌ای را به صفر برساند تا گرمایش جهانی را به ۱.۵ درجه سانتیگراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن محدود کند. آرزومندترین هدف توافقنامه اقلیمی پاریس در سال ۲۰۱۵ همین موضوع بوده است.
روگل اظهار کرد که اگر هدف هند برای سال ۲۰۷۰ به همه انتشار گازهای گلخانه ای اشاره داشته باشد، به جهان در مسیر رسیدن به هدف ۱.۵ درجه سانتی گراد کمک خواهد کرد. اما، با توجه به وضعیت این کشور و نیازهای مهم آن برای رهایی بخش بزرگی از جمعیت از فقر، این موضوع یک هدف بسیار بلندپروازانه برای هند خواهد بود.
آغاز تغییر مهم برای هند
با این حال، کارشناسان بر این باورند که برنامه هند این است که تا سال ۲۰۷۰ فقط انتشار دی اکسید کربن را به صفر خالص برسد و اهداف خود را به تعهدات مربوط به سایر گازهای گلخانه ای گره نزند.
جوری روگل اضافه کرد که این امر محدود کردن گرمایش جهان به ۱.۵ درجه سانتیگراد را دشوارتر خواهد کرد و از نظر من کمتر جاه طلبانه خواهد بود، اما نشانگر یک تغییر مهم در چشم انداز هند و نحوه تجسم آینده این کشور است.
به گفته آپوربا میترا، اگر کشورهای با درآمد پایین و متوسط زمان بیشتری برای رسیدن به دی اکسید کربن خالص صفر داشته باشند، تا زمانی که کشورهای ثروتمند اهدافی را حتی زودتر از سال ۲۰۵۰ تعیین کنند، جهان همچنان می تواند به هدف ۱.۵ درجه سانتی گراد برسد.
محققان سیاست آب و هوا که با دولت هند برای مدل‌سازی سناریوهای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای همکاری می‌کنند، اعلام کرده اند که حتی رسیدن به صفر خالص برای دی اکسید کربن تا سال ۲۰۷۰، بسیار جاه طلبانه است.
دوباش معتقد است که این مدل سازی در مورد هند بسیار پیچیده و نامشخص است. اکثر کشورهای ثروتمندی که اهداف خالص صفر دارند، قبلاً به اوج انتشار کربن رسیده اند. انتشار گازهای گلخانه ای آنها اکنون روند کاهشی را آغاز کرده و یافتن مسیرهای نزولی را ساده تر می کند.
وی عقیده دارد که هند به سرعت در حال توسعه اقتصاد خود است در حالی که اوج انتشار گازهای گلخانه ای آن در هیچ کجای افق قابل مشاهده نیست. مدل سازان باید رشد انتشار گازهای گلخانه‌ای هند را در نظر بگیرند، اوج احتمالی را بیابند و سپس مسیرهای رسیدن به صفر خالص را کشف کنند.
همه این موضوعات به این بستگی دارد که توسعه شهرهای هند با سرعت رشد، شهرنشینی، جمعیت و توسعه آنها چقدر است. وقتی همه این عدم قطعیت‌ها را چند برابر کنید، در نهایت با طیف عظیمی از مسیرهای ممکن مواجه می‌شوید.
سناریو های مدل سازی آب و هوایی (نظریه و روش)
گزارشی که ماه گذشته توسط Chaturvedi و همکارش Ankur Malyan منتشر شد، اوج انتشار گازهای گلخانه ای در سال ۲۰۴۰ و پس از آن دی اکسید کربن خالص صفر در سال ۲۰۷۰ را بررسی می کند.
این سناریو شامل کاهش ۹۹ درصدی تولید برق مبتنی بر زغال سنگ تا سال ۲۰۶۰، افزایش ظرفیت خورشیدی به ۱۶۸۹ گیگاوات تا سال ۲۰۵۰، برای تامین برق صدها میلیون خانه کافی است. همچنین، توسعه گسترده هیدروژن به عنوان منبع سوخت، از جمله این سناریوها است.
در گزارش فوریه، آژانس بین‌المللی انرژی سناریویی را مدل‌سازی کرد که در آن هند در اواسط دهه ۲۰۶۰ به صفر خالص می‌رسد، شاهکاری که به گفته آن ها، تا سال ۲۰۴۰ به ظرفیت باتری نزدیک به ۲۰۰ گیگاوات برای ذخیره انرژی خورشیدی و باد نیاز دارد. چنین ظرفیتی در حال حاضر در سطح جهانی بی سابقه است.
چاتورودی بر این باور است که چنین انتخاب هایی به تحقیق و توسعه در زمینه ذخیره‌سازی باتری، فناوری هیدروژن و شبکه‌های هوشمند نیاز دارند، ضمن اینکه اعلام صفر خالص هند سیگنال روشنی برای صنعت است که باید در کربن‌زدایی سرمایه گذاری کند.
شاید بزرگترین محدودیت در حال حاضر این باشد که هندی ها در حال حاضر دارای تعداد انگشت شماری مدل سازی آب و هوا هستند. بر همین اساس، برای هدایت سیاست های ایالتی و دولت های ملی در دهه های آینده به تعداد بیشتری مدل ساز نیاز خواهد بود.
نظر شما