خدیجه ستارزاده؛ بازار: مدیرعامل شرکت «لیسار نوش» گفت: مسئولان فکر می کنند همه مشکل واحدهای تولیدی نبود پول و نقدینگی است و تنها راهکاری که دارند، دادن وام و تسهیلات است. در صورتیکه اگر خودشان مانع تراشی و مزاحمت برای تولید نداشته باشند، اوضاع بهتر می شود.
«کاوس علی پور» مدیرعامل شرکت «لیسار نوش» در گفتگو با بازار با اشاره به مشکلاتی که برای تامین مواد اولیه از طریق بورس و سهمیه دولتی وجود دارد، گفت: ما مواد اولیه مورد نیاز خود را از بازار آزاد تهیه می کنیم که در بازار هم قیمت بالا و گران است.
علی پور در تشریح این موضوع گفت: ظرفیت و سهمیه ای که وزارت صنایع حدود ۲۵ سال قبل برای ما تعیین کرده، پایین تر از میزانی است که در بورس عرضه می شود و متاسفانه در این سالها با وجود مراجعات و پیگیری مکرر سهمیه تولید ما را افزایش ندادند. تولید هم مثل کودکی است که بعد از ۲۵ سال رشد می کند و بزرگ می شود اما وزارت صنایع این موضوع را در مورد تولید قبول ندارد.
به عنوان مثال ظرفیت فروش مواد اولیه در بورس ۱۰۰۰ تن است و سهمیه و میزان تولید ما ۲۰۰ تن است. در نتیجه مجبوریم به صورت خرده خرید و تولید کنیم.
وی در پاسخ به اینکه میزان تولید این شرکت چقدر است و آیا توان افزایش تولید وجود دارد یا خیر، گفت: روزانه حدودا ۷ تن تولید داریم. که این میزان حدود ۵ برابر ظرفیت تعیین شده برای ماست اما وزارت صنایع قبول نمی کند که ظرفیت تولید ما را بالا ببرد.
شکر دولتی به برخی تولیدکنندگان داده نمی شود
علی پور در خصوص رقابت محصول در بازار گفت: خوشبختانه در حوزه تولید ما رقابت، مشکلی ندارد و انحصار ایجاد نشده است. اما مشکلات دیگری در زمینه تولید ما وجود دارد و انحصار به نحو دیگری اعمال می شود. به عنوان مثال زمان توزیع شکر دولتی بین تولید کننده ها به یک عده شکر داده می شود و به عده ای دیگر نمی دهند و باید از بازار آزاد و با نرخ بالاتر خریداری کنند.
زمانی که ما درخواست دادیم دستگاه بسته بندی آبمیوه یک میلیارد تومان بود ما هم پولش را گذاشته بودیم بانک به امید اینکه مجوز را به ما می‌دهند و دستگاه را می خریم اما الان همان دستگاه شده ۹ میلیارد تومان شده و ما دیگر توان خریدش را نداریم
وی با بیان اینکه در حال حاضر فرآورده های یخی را در شکل ها و انواع مختلف تولید می‌کنیم، افزود: طی سال های گذشته برای تولید آب میوه و دلستر درخواست داده و پیگیری کردیم اما محیط زیست اجازه این کار را نداد و این کار با توجه به فصلی و مقطعی بودن کار ما آسیب زیادی به تولیدمان زد. حالا دو ماه است که محیط زیست جواب داده و موافقت کرده است ولی آن مجوزی که داده است ما دیگر نمی‌توانیم کار کنیم.
علی پور در توضیح این موضوع گفت: زمانی که ما درخواست دادیم دستگاه بسته بندی آبمیوه یک میلیارد تومان بود ما هم پولش را گذاشته بودیم بانک به امید اینکه مجوز را به ما می‌دهند و دستگاه را می خریم. اما الان همان دستگاه شده ۹ میلیارد تومان و ما دیگر توان خریدش را نداریم. دو سال قبل لوازم و ماشین آلات وارداتی ارزانتر بودند که با قیمت امروز دیگر نمی توان به راحتی آنها را خریداری کرد. در واقع پروسه های اداری و سنگ اندازی ها باعث چالش و مشکل برای تولید کننده ها می شود.
مدیرعامل شرکت «لیسار نوش» در پاسخ به میزان اشتغالزایی این شرکت گفت: به دلیل فصلی بودن کار ما و اینکه بعد از تابستان محصولات یخی بازار و مشتری ندارد، و با توجه به مشکلاتی که برای گرفتن مجوز آبمیوه و دلستر و غیره داشتیم، نیروهای ما به صورت فصلی مشغول بکار هستند و از تابستان به بعد بیکار می شوند و این چالشی است که با آن مواجه هستیم.
علی پور با بیان اینکه مواد اولیه تولیدشان شکر، پلاستیک، رنگ اسانس خوراکی، اسید سیتریک و لوازم پلاستیکی است، افزود: با وجود افزایش قیمت ها مخصوصا قیمت پلاستیک و اسیدسیتریک، ما امسال نتوانستیم افزایش قیمت در محصولاتمان داشته باشیم و تولید مقرون به صرفه نبود، اما با توجه به اینکه آخر فصل تولیدمان بود، امسال را با همان قیمت قبل گذراندیم و صبر کردیم تا از سال دیگر با لحاظ کردن قیمت ها و هزینه های تولید، با قیمت تمام شده جدید شروع به تولید کنیم.
به صورت مستقیم صادرات نداریم
وی در پاسخ به اینکه آیا صادرات دارند یا خیر، گفت: به صورت غیرمستقیم به عراق صادرات داشتیم. اما به دلیل اینکه سیستم تشکیلاتی نداریم و در عرق دفتر نداریم، از طرفی با وجود برگرداندن ارز در شرایط تحریم، امکان صادرات مستقیم وجود ندارد و ریسک بالایی دارد.
علی پور با تاکید بر اینکه بیشترین موانع پیش پای تولید، مزاحمت دستگاه های دولتی است، افزود: برای مثال اگر محیط زیست دو سال پیش مجوز ما را داده بودند ما دستگاهمان را خریده بودیم و به طور مستمر فعالیت می کردیم، نه اینکه چند ماه تعطیل باشیم. از این نوع سنگ اندازی و مانع تراشی ها در ادارات مختلف وجود دارد.
بیشترین موانع پیش پای تولید، مزاحمت دستگاه های دولتی است، برای مثال اگر محیط زیست دو سال پیش مجوز ما را داده بودند ما دستگاهمان را خریده بودیم و به طور مستمر فعالیت می کردیم، نه اینکه چند ماه تعطیل باشیم از این نوع سنگ اندازی و مانع تراشی ها در ادارات مختلف وجود دارد
مسئولان فکر می کنند همه مشکل واحدهای تولیدی نبود پول و نقدینگی است و تنها راهکاری که دارند، دادن وام و تسهیلات است. در صورتیکه اگر خودشان مانع تراشی و مزاحمت برای تولید نداشته باشند، اوضاع بهتر می شود.
به نظر من این سیاست که پول تزریق بکنند را باید کنار بگذارند. در واقع پول را اکثرا" به نام تولید می‌گیرند اما در مسیر تولید صرف نمی کنند و آخرش هم پول بانک ها را نمی‌دهند و باعث بدنام شدن تولید کننده ها می‌شوند.
من تاکنون نه یک ریال وام گرفتم و نه چنین درخواستی دارم چرا که اگر تولید بچرخد، پول خودش در می‌آید. در واقع باید یقه آنهایی که به طرق مختلف مزاحم تولید هستند را گرفت.
نظر شما