به گزارش بازار، مجید شاکری درباره وضعیت خانه های خالی اظهار کرد: وقتی اعلام می شود که مثلا هزار مسکن در اختیارِ فلان بانک است، آماری خام در دست داریم. ضمن اینکه متوجه نمی شویم که این تعداد مسکن به معنای تملکِ بانک و خریداری آن است یا خیر و یا اینکه چه میزان از این آمار ناشی از وثایقِ وام های بانکی است.
وی با بیان اینکه گاه بانک برای خرید یک ملک سرمایه گذاری می کند و گاهی برخی تملیک ها را به جای وثایق در اختیار می گیرد، ادامه داد: وقتی از ۱۰۰۰ مسکن سخن به میان می آید، عملا بین انواعِ مختلفِ پلاکِ کاربری و تجاری تفاوتی در نظر گرفته نمی شود.
شاکری افزود: اگر این واحدها کوچک و متوسط هستند، این سوال پیش می آید که چرا بانک آن ها را واگذار نکرده است تا از این محل اقدام به جمع آوری نقدینگی نماید اما اگر سهمِ واحدهای تجاری بالا باشد، نقدپذیری آن تفاوت می یابد.
این تحلیلگر حوزه پول و بانک به مزایده بانکی در سال های نه چندان دور اشاره کرد که به شکستی کامل انجامید و هنوز هم مشکلاتِ آن سال بر سر جای خود باقی است.
شاکری از این بحث نتیجه گرفت: نمی توان تملکِ کنونیِ بانک بر هزار مسکن را خوب یا بد توصیف کرد.
وی به رادیو گفت‌وگو گفت: در ایران مدلی را برای سیاست گذاری در نظر گرفته ایم که بنگاه داری بانک ها را ممنوع اعلام کرده است. همچنین داشتنِ مستغلاتِ زیاد از سوی بانک ها رویه ای خوب نیست.
شاکری اضافه کرد: راهکار، انتخابِ یک مدل است. مثلا یک مدل به بانک ها اجازه‌ی مستقیمِ مشارکتِ حقوقی را می دهد و بانک عملا در دوره رکود به صورت مستقیم وارد عرصه سرمایه گذاری می گردد.
وی ادامه داد: به جای رونق بورس که اثری در بخش اقتصاد ندارد، باید ممنوعیت سیستم بنگاهداری بانک را با جدیت خاصه در حوزه مستغلات پیگیری کنیم.
نظر شما