ایلقار پسندی؛ بازار: در دولت های یازدهم و دوازدهم بعنوان مشاور در حوزه وزارت کشور با فرمانداری مشگین شهر همکاری داشته ام. پس از فروردین و شروع اردیبهشت مسئله ای که تا اواسط تابستان به موضوعی در حدود کل شهرستان بیشترین ترافیک پیگیری از سوی مردم را داشت، مسئله قطعی آب شرب و کمبود آب زراعی بود.
موضوعی که رفته رفته تحدید آن تهدیدی جدی در حوزه محیط زیست شده و امروز به جدی ترین مسئله کشور در نگاه کلان تبدیل شده است، مسئله محیط زیست است!
حال در شرایطی که برخی کشورهای حوزه خلیج فارس رقمی معادل ۵۰۰ میلیارد دلار در حوزه تکنولوژی های سبز نوین سرمایه گذاری کرده است و بزرگ ترین تاسیسات آب شیرین کن منطقه را نیز دارا بوده و در حال توسعه این صنعت می باشند، اهمیت موضوع روشن تر می شود!
در این راستا کشور هلند و مدیریت خیره کننده آن را می توان از الگوهای دنیای مدرن نامید. کشور کوچک هلند با مساحت ۴۱ هزار کیلومتر مربع که فقط یک چهلم وسعت ایران است با بهره گیری از تکنولوژی فوق پیشرفته کشاورزی و صنعتی اش دومین صادرکننده مواد غذایی دنیا بعد از آمریکاست.
راندمان تولید محصولات کشاورزی هلند فاصله خیره کننده ای با کشورهای پیشرفته حتی آلمان و آمریکا دارد. هلندی ها در سال ۲۰۰۰ میلادی با شعار " تولید محصول دوبرابر با استفاده از نصف منابع انرژی و آب" جنبشی را آغاز کردند که با بهره گیری از شرکت های دانش بنیان کشاورزی، صنایع غذایی خود به شکلی حیرت آور جهش دادند.
هلند سالانه ۷۹ میلیارد دلار، تقریبا ۲ برابر صادرات نفتی ایران محصولات غذایی و کشاورزی صادر می کند.
حالا موضوع برای کشور ما کاملا ساده است. جمعیت کشور چند برابر شده، نیاز به آب در حوزه های صنعت، کشاورزی، آب شرب و ...، بشدت رو به افزایش بوده و نزولات جوی نیز کاهش چشمگیر داشته است.
اما نکنه تأسف آور این است که روش ها و تکنولوژی های حوزه مدیریت و مصرف آب همان روش های چند دهه پیش است. یعنی سیاست گذاری درست، عاقلانه و استاندارد در حوزه آب نه تنها اتخاذ نشده، بلکه به مسئله محیط زیست که جزو چهار شاخص اصلی توسعه پایدار می باشد در اولویت های دسته چندم هم توجه نشده است.
امروز عمق مسئله وقتی پدیدار می شود که در دامنه های کوهستانی به عظمت ساوالان شاهد خشکی رودخانه ها و کمبود و نبود آب هستیم، مسئله ای که صد کیلومتر آن طرف تر در دشت مغان و در سواحل رودخانه آراز نیز به بحرانی جدی تبدیل شده است.
اما چاره کار چیست؟ چه باید کرد! شاید تنها چاره پیش روی ما که صدها متخصص و صاحب نظر به آن اشاره کرده اند، تغییر الگوهای مصرف در حوزه صنعت و کشاورزی و همچنین سیاست گذاری های جدید و مدرن در حوزه حفظ و نگهداری آب باشد.
مسئولان ارشد و مدیران کلان باید برنامه های عملیاتی و زیرساختی را در حوزه محیط زیست و آب از طریق سیاست گذاری های شفاف اجرا کرده و پروتکل های هدفمند و آینده محور را تدوین کنند.
در کنار این سیاست گذاری ها، موضوع محیط زیست باید در حوزه فرهنگ و آموزش نیز مورد توجه جدی قرار گیرد تا تمامی اقشار جامعه در خصوص اهمیت این گزاره آگاهی یابند.
بی تردید هر توسعه پایداری در گرو حفظ محیط زیست و مد نظر قرار دادن ملاحظات زیست محیطی به وجود خواهد آمد و بدون توجه شاخص زیست محیطی هیچ توسعه ای در هیچ حوزه ای دوام نخواهد آورد.
نظر شما