رباتهای مزرعه به آینده شکل می دهند| لزوم به کارگیری هوش مصنوعی

بازار؛ گروه بین الملل: «توماس داوم»، اقتصاددان بخش کشاورزی در مقاله علمی که در مجله Trends in Ecology & Evolution منتشر شده است، استدلال می کند که ربات های مزرعه دو حد ممکن برای آینده کشاورزی و تأثیرات آن بر محیط ایجاد کرده اند: ایجاد آرمان شهر - جایی که ناوگان ربات های کوچک و هوشمند در هماهنگی با طبیعت برای تولید محصولات متنوع و ارگانیک در مزرعه کار می کنند. ایجاد دیستوپیا – جایی که ربات های بزرگ تراکتور مانند (ماشین آلات سنگین و مواد شیمیایی مصنوعی) چشم انداز را تسخیر می کنند.

وی سناریوی آرمان شهر را موزاییکی از مزارع غنی، سبز، نهرهای خروشان و گیاهان و جانوران وحشی توصیف می کند - جایی که ناوگان ربات های کوچک که از انرژی پایدار تغذیه می شوند؛ در اطراف مزارع می چرخند و صداهای آنها با صدای جیرجیر حشرات و آواز پرندگان مخلوط می شود.

کار با ربات هایی که ۲۴ ساعته کار می کنند احتمالاً از جهات مختلف به نفع محیط زیست است و از این طریق گیاهان متنوع تر و خاک از نظر مواد مغذی غنی تر خواهد بود. به لطف سمپاشی میکروبی و از بین بردن علف های هرز با لیزر؛ آب، جمعیت حشرات و باکتری های خاک نیز سالم تر خواهند بود. در این صورت تولید محصولات ارگانیک - که در حال حاضر اغلب کمتر از محصول معمولی هستند - بیشتر خواهد بود و ردپای کشاورزی شیمیایی به طور قابل توجهی کاهش می یابد.

با این حال آینده موازی با تبعات منفی زیست محیطی به همان اندازه ممکن است. در این سناریو، ربات های بزرگ اما خام از نظر فناوری؛ چشم انداز طبیعی را بهم ریخته و فقط چند محصول در مزارع تولید می شود. نرده های بزرگ؛ مردم ، مزارع و حیات وحش را از یکدیگر جدا می کند. با حذف انسان از مزارع ، ممکن است از مواد شیمیایی و سموم دفع آفات به طور گسترده تری استفاده شود.

توماس می گوید آرمان شهر و دیستوپیا از منظر فناوری هر دو امکان پذیر است. اما بدون سیاست مناسب و تفکر کافی ممکن است بدون اینکه بخواهیم در دیستوپیا قرار بگیریم.

اما این تأثیرات فقط به محیط محدود نمی شود - افراد عادی نیز تحت تأثیر قرار می گیرند. کاربرد ربات همچنین می تواند به عنوان مصرف کننده بر انسانهای عادی تأثیر بگذارد. در آرمان شهر فقط غلات تولید نمی شود- میوه ها و سبزیجات زیادی نیز تولید می شود که قیمت نسبی آنها کاهش می یابد، بنابراین یک رژیم غذایی سالم مقرون به صرفه تر خواهد بود.

به عقیده توماس ربات های کوچکی که در سناریوی آرمانشهری توصیف شده اند نیز برای کشاورزان در مقیاس کوچک که می توانند به راحتی از پس هزینه های آنها برآیند یا آنها را از طریق خدمات مشابه Uber به اشتراک بگذارند، در دسترس خواهد بود.

در مقابل مزرعه خانوادگی به احتمال زیاد در سناریوی دیستوپیا دوام نمی آورد: فقط تولیدکنندگان بزرگ می توانند مناطق وسیع زمین و هزینه های بالای ماشین آلات بزرگ را مدیریت کنند.

در مناطقی از اروپا، آسیا و آفریقا که در حال حاضر مزارع کوچکتر زیادی وجود دارد، تلاش آگاهانه برای دستیابی به سناریوی آرمانشهر، فواید واضحی دارد. این وضعیت در کشورهایی مانند ایالات متحده آمریکا، روسیه یا برزیل که در طول تاریخ تحت سلطه مزارع بزرگ و تولید دانه های روغنی و کم حجم بوده اند، چالش برانگیزتر است. در این مناطق ربات های کوچک که کارایی کمتری دارند، ممکن است همیشه از نظر اقتصادی موثرترین گزینه نباشند.

گرچه درست است که پیش شرط های ایجاد ربات های کوچک در این مناطق چالش برانگیزتر است حتی با وجود روبات های بزرگ - یا آمیزه ای بین کوچک و بزرگ - ما می توانیم با اقداماتی مانند مخلوط کردن، داشتن پرچین ها، جنگل های زراعی و دور شدن از مزارع بزرگتر به زمین های کوچکتر متعلق به کشاورزان بزرگ مشکل را حل کنیم.

 برای انجام این کار هم اکنون نیاز به اقدام و تلاش است. در حالی که برخی جنبه های سناریوی آرمانشهر مانند علف هرز با لیزر قبلاً توسعه یافته و آماده توزیع گسترده است، بودجه باید به سایر جنبه های یادگیری ماشین و هوش مصنوعی اختصاص یابد تا ربات ها به اندازه کافی هوشمند باشند تا بتوانند با سیستم های مزرعه پیچیده و بدون ساختار سازگار شوند.

تغییر سیاست ها نیز یک ضرورت است و می تواند به شکل یارانه، مقررات یا مالیات باشد. به عنوان مثال در اتحادیه اروپا، کشاورزان وقتی خدمات منظره خاصی مانند داشتن درختان زیاد یا تغییر مسیر رودخانه در مزارع خود انجام می دهند، پول دریافت می کنند.

گرچه به نظر می رسد سناریوی دیستوپیا محتمل تر است اما این تنها مسیر پیش رو نیست. داوم می گوید: من فکر می کنم آرمان شهر قابل دستیابی است. دست یابی به آن آسان نخواهد بود، اما بسیار ممکن است.