شکیبا کولیوند؛ بازار: چند سالی بود که سمساری‌ها و دست دوم فروشی‌ها از مراکز و خیابان‌های اصلی شهر رخت بربسته بود و باید سراغ آنها را بیشتر از مناطق پایین و حاشیه‌ای شهر می‌گرفتیم، اما حال چند ماهی است که بازهم این نوع مغازه‌ها پای ثابت زندگی‌ها شده و برنامه‌ها و سایت‌های اینترنتی فروش لوازم دست دوم منزل بار دیگر رونق یافته است.
رسوم دست و پاگیر و این که مداوم بخواهیم در مسیر آغاز زندگی مشترک با تمام وسایل و جهیزیه ای کامل پیش رویم، این روزها به سمت و سوی دیگری کشیده شده است.
بازار داغ جهیزیه های دست دوم و خرید لوازم خانگی از سایت های فروش کالاهای اینترنتی دست دوم این روزها داغ شده و جای خود را در این وضعیت اقتصادی به خوبی در بین خانواده ها باز کرده است
بازار داغ جهیزیه های دست دوم و خرید لوازم خانگی از سایت های فروش کالاهای اینترنتی دست دوم این روزها داغ شده و جای خود را در این وضعیت اقتصادی به خوبی در بین خانواده ها باز کرده؛ گویی قرار است که مسیر از اجاره لباس عروس و لباس های دیگر به سمت اجاره خیلی چیزها سوق پیدا کند و این دورِ باطل ادامه یابد...
زمانی بود که هروقت از جهیزیه صحبت می شد، بحث های چشم و هم چشمی و معرفی خود بر اساس شی یا شی وارگی و این صحبت ها مطرح می شد، اما این روزها وضعیت تورمی را شاهد هستیم که قیمت یک دست مبل یا یخچال و اجاق گاز به ناگاه چند برابر شده و از سویی، قدرت خرید مردم کاهشی شده است.
در این اوضاع دیگر نمی توان از جامعه ای صحبت کرد که به سمت مادی گرایی سوق پیدا کرده، چرا که این وضعیت شاید برای طبقه خاصی معنا داشته باشد اما برای قشر متوسطی که در قشر پایین حل شده است، شرایط به نحو دیگری رقم خورده است.
در این مسیر می بینیم که یکی از جامعه شناسان مطرح می کند که «امروزه این تفکرات در زندگی‌های زناشویی و ازدواج‌ها وارد شده، به‌نوعی که اگر در دو نسل پیش جهیزیه شامل حداقل‌های زندگی همچون زیلو و کاسه‌های مسی و سماور زغالی و آفتابه بود (آن‌هم در شهرها)، امروزه تمام وسایل زندگی (چه لازم باشد و چه نه) از سوی دختران تهیه می‌شود؛ درواقع خانواده‌ای که صاحب دختر می‌شوند، از زمان تولد وی مدام درحال جمع کردن اثاثیه هستند که بعدها نیز با از مد افتادن این وسایل روبرو می‌شوند. » این درحالی است که در بسیاری از کشورها، زوجین جوان زندگی خود را در خانه های مبله آغاز می کنند و برای آن ها از همان ابتدا خرید وسایل خانه و جهیزیه و سپس کول کردن آن ها برای جابه جایی منزل معنا و مفهومی ندارد.
شاید اگر این رسم البته با قیمت های معقول و به صرفه در کشور ما نیز رونق پیدا کند و جای مراسم جهیزیه برون و این ماجراها را بگیرد، دیگر سختی های مسیر زندگی مشترک و گره خوردن ابتدای زندگی با مسائل اقتصادی معنا و مفهوم خود را از دست دهد.
از سویی، بحث طلاهای اجاره ای نوعروسان نیز این روزها بسیار داغ شده است؛ به نوعی که چند روز پیش بود که در خبرها دیدیم عنوان شده «بعد از قسطی شدن خرید طلای عروس کار به اجاره سرویس‌های طلا رسیده است و اخیراً برخی طلافروشان به تازه عروس‌ها سرویس طلا اجاره می‌دهند.»
در این راستا رئیس اتحادیه طلا و جواهر تهران با تائید این خبر عنوان کرده در سال‌های گذشته برخی مردم برای تازه عروس‌ها از طلافروشان طلای قسطی می‌خریدند اما با تشدید سقوط قدرت خرید مردم پدیده اجاره طلا رواج بیشتری داشته است و معمولا اجاره سرویس طلا بین افراد توافقی صورت می‌گیرد هرچند ممکن است برخی فروشندگان بابت این کار پولی دریافت نکنند اما عده‌ای هم هستند که ممکن است وجه نقدی بگیرند.
فعالان بازار طلا می‌گویند معمولاً طلا به افرادی اجاره داده می‌شود که ضامن یا معرف آشنا و معتبر داشته باشند.
برای اجاره یک شب سرویس طلا به اندازه ارزش واقعی آن سفته داده می شود
گفته می شود که برای اجاره یک شب سرویس طلا به اندازه ارزش واقعی آن سفته داده می شود هر چند در شهر تهران کمتر طلافروشی پیدا می‌شود که سرویس طلا را به شکل اجاره‌ای در اختیار تازه عروس‌ها بگذارد.
این روزها با وام ازدواج ۱۴۰ میلیون تومانی زوجین جوان یا در مسیر پول پیش خانه قدم بر می دارند، یا سعی در خرید جهیزیه دارند؛ خرید ارزان ترین سرویس طلا با این وضعیت برای بسیاری دشوار و به صرفه نیست بدین ترتیب، شاهدیم که به سبب آن که داشتن سرویس طلا برگ برنده زندگی مشترک محسوب می شود! و به نوعی نبودش خلائی در زندگی شناخته می شود! طلاهای اجاره ای جای خود را در زندگی های مشترک از همان ابتدا باز کرده اند...
پدیده ای که به لحاظ اقتصادی، تاسف برانگیز و به لحاظ اجتماعی قابلیت بحث فراوان دارد؛ اینکه ما برای دیگران در مسیر تظاهر و دروغ قدم برداریم، متحمل هزینه ای شویم برای اجاره کالایی که گویی اگر نباشد، اتفاق بدی افتاده است و درگیر شدن با شی وارگی یعنی مرگ بسیاری از هنجارهای اجتماعی دیگر...
نگاهی به سایت های مربوط به اجاره طلا و جواهر نشان می دهد که ساعت های گران قیمت هم در این وضعیت جای خود را باز کرده اند، یعنی برای فرد مهم؛ نمایش دادن کالاهای گران قیمت است و این که دیگران در این بازی نابرابر تو را صاحب آن کالاها بدانند و به تو حس آرامش دهد و مهم نیست که آن را نداشته باشی! حال می خواهد از یک ماشین اجاره ای یا یک طلای اجاره ای آغاز شده باشد و تا حتی یک ساعت و لباس اجاره ای ادامه پیدا کند...
با این تفاسیر، امید است تا جامعه ایرانی به خود بیاید و حال که بارها بر فرهنگ و اخلاق خود تاکید دارد باز هم به آن فرهنگ ایرانی خود بازگردد و به جای آن که تک تک ما ذره بینی بر دست گرفته و مال و اموال دیگران (به ویژه زوجین جوان) را مشاهده و مقایسه کنیم؛ انگشت اتهام را از دیگران برداریم و سرمان به زندگی خودمان (حداقل در این شرایط خاص اقتصادی) گرم باشد تا به مرور، دروغ و تظاهر و در نهایت، مرگ اخلاقیات را شاهد نباشیم چراکه لطمات این روال که در پی شرایط نامناسب اقتصادی، تورم ها، گرانی ها، کاهش قدرت خرید و موارد دیگری ایجاد شده است، بر پیکره اجتماعی بسیار عمیق و پیامدهای بسیار نامناسب و جبران نشدنی در پی خواهد داشت.
نظر شما