به گزارش بازار به نقل از خانه ملت، زهرا شیخی مبارکه نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی در نامه‌ای خطاب به آیت‌الله رییسی رییس‌جمهور منتخب ضمن تشریح بحران آب در حوزه انتخابیه‌اش تاکید کرد که مساله آب باید با نگاه ستادی وغیرسیاسی پیگیری شود.
متن این نامه به شرح زیر است:
سلام علیکم
ضمن تبریک پیروزی جنابعالی در انتخابات ریاست جمهوری امید است که انتخاب خجسته شما، اتفاقات مبارک و بزرگی را در تاریخ ایران و جمهوری اسلامی رقم بزند ان شااالله. لذا به عنوان نماینده مردم شریف شهر اصفهان مایلم یکی از بزرگترین مشکلات گریبانگیر مردم را یادآور نمایم که حل آن به انگشت عقلانیت و همت جنابتان نیازمند است و آن مسئله آب است.
تراژدی غمبار خشکی زاینده رود (بزرگترین رود مرکزی ایران)، قریب به دو دهه است ذائقه شیرین اصفهان را تلخ و شور کرده و علاوه بر محیط زیست، آب مورد نیاز کشاورزان و حتی شرب مردم را به بحران کشانده است. ریشه مشکل زاینده رود امر عجیبی نیست و طبیعتا راه حل آن هم از آسمان نمی آید. اما متاسفانه تا این لحظه سیاستگذاری های غلط و سیاستمداران کم توان یا نا آگاه مانع حل بحران آب اصفهان شده اند. اولین سیاستگذاری غلط نیز به همین نگاه استانی، استاندارمحور و نماینده محور باز میگردد. مشکل اول همین است که مسئله فقط خشکی زاینده رود و تالاب گاوخونی نیست.
مشکل، خشکی و کم آبی کارون و کرخه و تالاب هورالعظیم هم هست. مشکل، خشکی هامون و تالاب بختگان و تالاب انزلی هم هست، مشکل خشکی دریاچه ارومیه و ۱۲ تالاب از ۱۴ تالاب استان فارس هم هست. کل ایران در اثر سیاست های غلط صنعتی و کشاورزی و زیستی درگیر بحران آب، بر هم خوردن تعادل زیستی و تغییر اقلیم شده است. متاسفانه طی این سالها مسئولان مختلف، علت کم آبی و کم بارشی را به خشکسالی یا تغییر اقلیم مربوط دانسته‌اند، بدون اینکه بگویند اتفاقا خشکسالی و تغییرات اقلیمی این بار «انسان زاد» است و «مسئول زاد» خشکی زاینده رود و گاوخونی در اثر سدسازی و تونل سازی های بی رویه و طرح های متعدد انتقال آب و بی توجهی به حقابه زیستی است، درست مثل دریاچه ارومیه و هامون، کارون و کرخه و... روند تبدیل «ایران» به «بیابان» که در اثر همین سوءمدیریت حتی استانهای پرآب مازندران و گیلان را به سوی بیابان زایی پیش برده است. بدون اینکه مرجع یا دستگاه خاصی به عواقب هولناک اجتماعی، اقتصادی و امنیتی آن توجه کند.
پانصد سال پیش، شیخ بهایی مرجع تقلید مشهور عصر صفویه، راه حلی برای زاینده رود ارائه کرد که تا چند دهه پیش زاینده رود را زنده نگه داشته بود و اگر اینک نیز به سنت این عالم نابغه جهان تشیع عمل میشد، نه مشکل آب داشتیم، نه کشاورزان به ستوه می آمدند، نه حمله ریزگردها داشتیم و نه ۹۰ درصد قلمرو ایران در معرض بیابان شدن بود. آن دانشمند حکیم در یک تقسیم بندی کاملا دقیق، آب زاینده رود را به ۳۳ قسمت تقسیم کرد و حقابه هایی برای کشاورزان و مردم به عدالت تعیین کرد. حقابه های ثابت و ارزشمند که گاه مهریه زنان میشد.
می‌توان گفت، علت اصلی خشکی رودخانه ها و دریاچه های بزرگ ایران همین رعایت نکردن حقابه هاست. حقابه شرب، حقابه کشاورزی، حقابه صنعت، حقابه محیط زیست. در اثر رعایت نکردن این حقابه ها، خصوصا حقابه محیط زیست، تعادل اکوسیستم بهم خورده است. مسئولان غیرمتخصص گمان کرده اند، وجود آب در رودخانه یا نهرها یا ریختن به تالابها، هدر رفتن آب است. بدون اینکه بیندیشند مسیر آب طی هزاران سال شکل گرفته و حافظ طبیعت است.
با نرسیدن آب به تالاب ها و نهرهای محلی، پوشش های گیاهی که میتوانند حافظ خاک باشند از بین رفته، نرخ جابجایی خاک و بیابان زایی و سیل زایی افزایش یافته است. کاهش رویشگاههای جنگلی و دشتی، باعث افت حاصلخیزی خاک و افت سطح آب های زیرزمینی شده و نهایتا منجر به افزایش دما و گرمای اقلیم شده، به نحوی که دمای هوای ایران طی دو دهه ۲ درجه گرمتر شده است. افزایش دما سبب شده تبخیر آب بیشتری داشته باشیم و طبیعتا بارندگی کمتر و کمتر. خشکسالی بیشتر و بیشتر. سیل و ریزگرد و کم آبی و بحران آب.
بر اساس مطالب پیش گفته از جنابعالی به عنوان ریاست جمهوری منتخب که عمری را در تحقق عدالت و پیشرفت ایران تلاش کرده اید، می‌خواهم موضوع استراتژیک آب را به شیوه ای عادلانه و با نگاهی کارشناسی نه برای کوتاه مدت بلکه برای صدها سال تدبیر کنید. بی‌توجهی به وضع آب و محیط زیست کشور، تاوان سنگینی را برای نسل‌های بعدی ما در پی خواهد داشت و بالعکس، اقدامات سنجیده و صحیح، آینده ایران را تضمین خواهد کرد.
راه حل‌هایی به صورت کلی وجود دارد که بایستی با تعیین بهترین و دلسوزترین و به ویژه متخصص‌ترین کارشناسان حوزه آب، محیط زیست، کشاورزی و صنعت و انرژی به سیاستگذاری دقیق و اجرا برسد.
برخی از راهکارها عبارتند از:
۱-مسئله آب کشور، باید بانگاه ملی وفراملی تصمیم‌سازیشود، نه بانگاه بخشی واستانی. اینکارهم معضل آب را به صورت ریشه ای و بنیانی مرتفع میکند هم مانع اختلافات و نزاع های قومیتی و شهری و استانی و تبعات ناگوار سیاسی و امنیتی میشود.
۲-درمسئله آب، مسائل باید بانگاه ستادی وغیرسیاسی پیگیری شود. نه وزارتخانه‌ای وهمراه بالابی گری. اینک وزارت نیرو، جهاد کشاورزی، سازمان محیط زیست و استانداری ها هر یک همچون کودکی بر سر یک طناب در حال جدل هستند تاثابت کنند دیگری مقصر است. لذا متولی آب در کشور بایستی فقط یک دستگاه ورای این دستگاه‌ها، با تصمیم سازی اصولی و نظارت دقیق بوده و تمام تصمیماتش حاکم بر این دستگاه‌ها باشد.
۳-حقابه های شرب، محیط زیست، کشاورزی و در آخر صنعت، به دقت و با رعایت همه جوانب تعیین شوند و هر نوع تخطی از آئین های آب و تعیین حقابه ها با مجازات های سخت روبرو باشد.
۴- صنایع آب بر همچون فولاد، ذوب آهن و پتروشیمی در شهرهای کم آب تعدیل و یا تعطیل شوند و به سواحل خلیج فارس منتقل شوند. این بزرگترین خیانت به حیات زیستی ایران است که در دل کویر ایران (دقت کنید شهری مانند آران و بیدگل یا سیرجان)، کارخانه فولاد و پتروشیمی احداث میشود. تولید هر کیلو فولاد ۳۰ هزار لیتر آب مصرف می کند). حقابه صنعت باید آخرین حقابه باشد. نه اولین حقابه! با طرح های عجیبی چون انتقال آب از دریای خزر و خلیج فارس و ... مجددا اکوسیستم را بهم نزنیم. کاری که هیچ کشور پیشرفته ای در دنیا نکرده و بهتر است به جای انتقال آب خلیج فارس، کارخانه ها را به خلیج فارس برند.
۵- سیستم کشاورزی ما همچنان سنتی و هدر دهنده آب است که در دولت سیزدهم به یک انقلاب در حوزه آبیاری و کشاورزی ایران نیاز دارد. حذف کشاورزی و طرح های شکست خورده «نکاشت» نه تنها مشکل کمبود آب را حل نمیکند، برعکس با نابودی پوشش گیاهی باعث خشکی بیشتر ایران میشود، و وابستگی غذایی ایران را رقم میزند. پس راه حل، حذف کشاورزی نیست و تغییر روشهای کشت و آبیاری است.
۶- در دو دهه اخیر ۱۸ میلیون اصله بلوط را در زاگرس (یعنی ۳۰ درصد قلمرو ۶/۵ میلیون هکتاری آن را) از دست رفته و دیگر نباید اجازه داد رویشگاه های طبیعی ما در هیرکانی، زاگرس، ارسباران و خلیج فارس نابود شود، و باید قلمرو ۱۲ میلیون هکتاری جنگل های طبیعی را حفظ کنیم. زیرا آنها ریه های سرزمین ما هستند و بدون آنها ایران مترو که خواهد شد. حال امید است مجازات های سنگین برای آتش سوزی یا قطع درختان جنگلی، گسترش جنگل کاری در مناطق جنگلی که خود طبیعت به این سمت رفته) و کشت گونه های بومی متناسب با اکوسیستم هر منطقه، از مهمترین راهکارهای حفظ خاک و آب و طبیعت در این خصوص اعمال شود. متاسفانه از عصر پهلوی بدین سو کاشت درختان غیر مثمر چون کاج و اکالیپتوس، مورد و چمن و ... در ایران رواج یافت و اینک فضای همه شهرها و جاده‌ها و حتی روستاهای ایران با این گیاهان غیربومی پر شده؛ حال آنکه کاشت این گیاهان خود یکی از بزرگترین آسیب ها به محیط زیست ایران است. هر بوم و منطقه ایران، متناسب با توان اکولوژیک سرزمین، گونه های بومی و هماهنگ با طبیعت خود دارد. منطقه کم آب گونه های بومی متناسب، منطقه پر آب گونه های بومی متناسب. اجازه ندهیم نظم طبیعت و کشاورزی ایران بیش از این مختل شود.
۷- باید هر چه سریعتر به سمت استحصال انرژی های نو خصوصا خورشیدی و بادی حرکت کنیم. جناب آقای رئیسی، شما رئیس جمهوری باشید که ایران را به سمت انرژی های پاک هدایت کنید. حتی پیشروتر از دیگر کشورهای جهان. نیاز نیروگاههای برق ایران را به آب و سوختهای فسیلی قطع نمایید. خودروهای دیزلی، بنزینی و دودزا را از شهرهای ایران پاک کنید و ایران را به یک کشور پاکیزه با طبیعت دل انگیز همیشگی خود مبدل سازید. هر اقدامی که اینک انجام دهید تاثیرات چهار ساله یا حتی چهل ساله نخواهد داشت. تا چهارصد سال ایران را، تاریخ را، آیندگان را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
به امید موفقیت روزافزون و نصرت الهی بر این مرز و بوم
دکتر زهرا شیخی نماینده مردم شریف اصفهان و سخنگوی کمیسیون بهداشت و درمان.
نظر شما