سیدرضا طباطبایی؛ بازار: تحقیقات رسمی منتشر شده در رسانه‌ها نشان می‌دهد که ۱۲ درصد برق تولیدی کشور معادل شش برابر برق تولید شده در نیروگاه بوشهر در مسیر انتقال هدر می‌رود از سوی دیگر مسئولان آبفای استان سمنان اعلام کرده‌اند که در استان سمنان دو هزار و ۵۰۰ کیلومتر خط انتقال آب شرب وجود دارد که ۳۵ الی ۴۰ درصد نیازمند بهسازی است و در نتیجه آب را هدر می‌دهد.
همین دو آمار ساده نشانگر وضعیت بحرانی تأسیسات انتقال در زمینه انرژی در سطح کشور و بالتبع استان سمنان است. استانی که ششمین استان خشک ایران اسلامی است و بنا به اعلام غیر رسمی مسئولان نزدیک به ۴۰ درصد آب آن توسط ۳۵ تا ۴۰ درصد خط لوله فرسوده که از زمان پهلوی و ابتدای انقلاب اسلامی در خاک فروخفته، هدر می‌رود.
ضرورت جلوگیری از هدر رفت
گزاره دیگر این پاراگراف در واقع می‌تواند این امر باشد که اگر ما بتوانیم جلوی هدر رفتن آب و برق را در استان سمنان بگیریم نیازی به انتقال پرهزینه آب از خزر و دیگر مناطق به استان سمنان نخواهیم داشت اما چرا این اتفاق رخ نمی‌دهد؟ مگر این نیست که جلوگیری از هدر رفت انرژی میلیارد ها تومان پول بیت المال را صرفه جویی می کند پس چرا دولت به فکر انجام این دست اقدامات نیست؟ آیا دلیل آن این نیست که مجموعه مدیریت استان سمنان روی به مدیریتی آورده اند که ماحصل آن در چشم مردم دیده شود و خط انتقال آب هزینه ای است که کیفیت ساز است نه کمیت ساز و نمی توان بر روی آن مانور داد تا مردم آن را هر روز نزدیک چشم شان ببینند؟
مسئولان هزینه بسیار گزاف را عامل اصلی عدم بهبود خط انتقال آب و برق در استان سمنان می‌دانند هزینه‌ای که بهانه عدم بهسازی جاده‌های استان سمنان نیز اعلام می‌شود در سال ۹۷ محمد طاهری مدیرعامل بهسازی خط انتقال آب شرب استان ۷۰ میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد که قطعاً در سال ۱۴۰۰ این هزینه کرد دوبرابر شده اما هنوز هم در مقایسه با طرح انتقال آب از خطر، مبلغی ناچیز محسوب می‌شود.
اگر ما بتوانیم جلوی هدر رفتن آب و برق را در استان سمنان بگیریم نیازی به انتقال پرهزینه آب از خزر و دیگر مناطق به استان سمنان نخواهیم داشت
دولت نشان داده که نه تنها عزم بلکه پولی هم برای بهسازی خط انتقال آب و برق در استان سمنان ندارد چرا که در ابتدای دولت دوم روحانی بهسازی ۱۰۰ کیلومتر خط انتقال آب که قدمت آن به دوران پهلوی باز می‌گشت در دستور کار قرار گرفت اما فقط ۳۰ درصد آن عملی و مابقی آن به سال‌های دیگر واگذار شد تا روز به روز با تلاطم‌های اقتصادی، هزینه این طرح بیشتر و بیشتر شود.
طرحی که سال به سال تعویق می افتد
به این جمله که در سال ۹۷ از سوی مدیرعامل آبفای استان سمنان بیان شد دقت کنید: «طرح بهسازی خط انتقال آب استان سمنان به این‌گونه تدوین‌شده که ما باید در بازه زمانی ۳۰ ساله، سالی ۱۰۰ کیلومتر خط انتقال را تعویض کنیم چرا که عمر مفید لوله‌های فلزی ۲۵ تا ۳۰ سال هستند و خیلی از آن‌ها امروز قابلیت حمل آب را ندارند از سوی دیگر سال به سال به میزان فرسودگی شبکه نیز افزوده می‌شود و لوله‌هایی که امروز در زمین کاشته می‌شوند در پایان طرح ۳۰ ساله مجدداً نیاز به تعویض دارند در نتیجه روالی پر هزینه را شامل می‌شوند»
این موضوع خود گواه نقش داشتن تأسیسات انتقال فرسوده در مشکلات مضاعف استان سمنان در زمینه انتقال آب و برق دارد استانی که با بحران‌های جدی آب روبرو است و حتی اخیراً قطعی برق هم بر آن مزید شده است.
مشکل اینجا است که خط انتقال آب که از دوران پهلوی دوم در استان اجرا شده و بخشی از آن هم در نیمه نخست دهه ۶۰ به اتمام رسیده همگی فلزی هستند و امروز با خرابی روبرو شده‌اند از طرف دیگر طرح‌هایی مانند آبرسانی از چشمه ساران قطری به شرق استان سمنان هم تقریباً دو دهه پیش اجرا شده و هنوز هم به بهره برداری نرسیده و این یعنی اگر همین امسال هم این طرح افتتاح شود، ده سال بیشتر از آن نمی‌توان استفاده کرد.
دولت در این سال ها چه می کرده است؟
در این بین این سوال اساسی پیش می‌آید که چرا دولت به فکر این مسائل نبوده است؟ ۱۶ سال دولت در دست افرادی از استان سمنان بود و اگر از همان وقت کم کم اعتباراتی برای تعویض خطوط لوله انتقال آب و برق گذاشته می‌شد آیا امروز شاهد چنین بحران‌هایی در زمینه آب و برق بودیم که بیش از ۲۰ روستای جنوب شاهرود امروز با تانکر آبرسانی شوند چرا که قطره‌ای آب در آن منطقه نیست؟
طرح بهسازی خط انتقال آب استان سمنان به این‌گونه تدوین‌شده که ما باید در بازه زمانی ۳۰ ساله، سالی ۱۰۰ کیلومتر خط انتقال را تعویض کنیم چرا که عمر مفید لوله‌های فلزی ۲۵ تا ۳۰ سال هستند و خیلی از آن‌ها امروز قابلیت حمل آب را ندارند
دولت در این سال‌ها چه می‌کرده که نه به تولید برق و آب افزایش چشم‌گیری بخشیده و نه در بخش تعمیر و بهسازی خط انتقال آب و برق توانسته عملکرد قابل توجهی داشته باشد؟ طرحی که زمانی می‌شد آن را با پنج میلیارد تومان اجرا کرد امروز نیاز به ۵۰۰ میلیارد تومان اعتبار دارد اعتباری که از کل اعتبارات عمرانی یک سال استان هم بیشتر است اما باید از خودمان بپرسیم که چرا این قصور و کوتاهی را باید مردم پاسخ دهند؟
عدم مدیریت شرایط و داشته‌ها در سطح استان سمنان فقط معطوف به برق و آب نیست اما این دو عامل به واسطه درگیری مستقیم در بحث مردم، زندگی و معیشت بیشتر به چشم می‌آید هر چند گویا دولت هر جا که موضوع مردم بیشتر به چشم بیاید کمتر کاری را صورت داده است.
دولتی‌ها بهتر است پاسخ دهند که آیا بهتر نیست به جای انتقال آب خزر به استان سمنان که با این رویه کنونی، عدم مدیریت مصرف درست، عدم جانمایی درست صنایع کم آب بر در سطح استان سمنان، هدر رفت شدید آب در خط انتقال و … نه تنها سمنان را آباد نکرده بلکه خزر را هم به خطر خواهد انداخت، به تکمیل طرح‌های آبرسانی درون استان و همچنین بهسازی خطوط انتقال آب استان که نزدیک به ۴۰ سال عمر دارند بپردازد؟ کدامیک نمود واقعی‌تر توسعه و به خصوص توسعه پایدار هستند؟ کدامیک اولویت مردم استان سمنان محسوب می‌شوند؟
نظر شما