تولید داخلی نیازمند شوک قلبی است؛ کارآفرینی راهکاری برای رفع مشکلات اقتصادی اصفهان

دریا قدرتی پور؛ بازار: نوسانات نرخ ارز، افزایش تورم، عدم اجرای قانون بهبود محیط کسب و کار و بی ثباتی در قوانین اقتصادی از جمله مهم‌ترین عوامل تاثیرگذار بر ناامنی در فضای تولید و سرمایه‌گذاری در ایران است که همه بخش‌های مولد اقتصاد را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد و طبیعی است در این شرایط کارآفرینی می تواند موضوعی ریسک پذیر و در عین حال راهکاری برای مشکلات کسب و کار باشد.

کارآفرینی حلقه مفقوده ای است که در نظام کاری ما خودش را خوب نشان می دهد؛ کارآفرین هیچ پشتوانه ای ندارد و کارآفرینان دل پردردی دارند از وعده های توخالی که هیچوقت به منصه ظهور نمی نشیند؛ به اعتقاد کارشناسان موانعی از جمله سنگ اندازی بانک ها و همچنین عدم پرداخت تسهیلات مناسب به کارآفرینان و عدم شناسایی و حمایت از ایده ها باعث می شود که کارآفرینان انگیزه ای نداشته باشند.

در این میان پوریا لیراوی، برخلاف جریان رود حرکت کرده و توانسته به عنوان یک کارآفرین نقشش را خوب ایفا کند.

لیراوی که به گفته خودش از سن نوجوانی و در حالی که تنها ۱۵ سال داشته این کار را شروع کرده و تمامی پست های این شرکت را تا کنون که ۳۷ سال دارد، تجربه کرده است حالا به عنوان قائم مقام شرکت لوله و اتصالات همگام فعالیت دارد.

وی نه تنها نیروهایش را تعدیل نکرده، بلکه با گرفتن چندین ISO و توسعه بازار به موفقیت های بسیاری دست یافته است و اعتقاد دارد که باید از این فرصت استفاده کرد. وی بر عقیده است که با حمایت از تولید کنندگان می توانیم گامی برای بهبود محیط کسب و کار برداریم و آن را تقویت کنیم.

وی در گفت‌وگو با «بازار» به تشریح مسائل و مشکلات تولیدکنندگان اصفهان پرداخته و راهکارهایی نیز برای رفع آنها ارائه کرده است که در ادامه از نظر خوانندگان می‌گذرد.

*یکی از شاخصه های توسعه رسیدن به ثبات و امنیت اقتصادی است اما با وجود اینکه اصفهان یک شهر صنعتی است به شکل جدی به این مساله دست نیافته است، دلیل این موضوع چیست؟
اصفهان همواره شهری بوده که در بخش کشاورزی شهرت داشته و پس از آن به شهری صنعتی تبدیل شده است؛ در واقع تلاش و پشتکار همواره در ذات اصفهانی ها بوده است اما آنچه که این شهر را سرمایه گریز می کند، قوانینی است که به شکل سلیقه ای اعمال شده است.

بدین ترتیب بسیاری از تولیدکننده های اصفهانی که در کل ایران کار می کنند، به دلیل بروکراسی‌های متعدد توان رقابت محدودی با شهرستان های دیگر دارند و به همین خاطر بسیاری از آنها تصمیم گرفته اند در مناطق دیگر کشور کار کنند که این مسئله به صنعت اصفهان لطمه می زند.

وقتی در شهرهای  دیگر معافیت های مختلف وجود دارد و تولید کننده به شکل راحت تری به کار خودش ادامه می دهد قیمت تمام شده در اصفهان افزایش می یابد و توان رقابتی را از تولید کنندگان می گیرد

*به نظر شما راهکار برون رفت از این مشکل چیست؟
قوانین باید به شکل یکپارچه باشد، در این صورت است که اختلاف قیمت تمام شده در همه جا یکسان خواهد بود و جلوی توان رقابتی را نخواهد گرفت.

این در حالی است که اکنون در شهرهای دیگر معافیت های مختلفی برای سهل کردن کار تولید کننده وجود دارد و این امر موجب شده تا قیمت تمام شده تولیدات در اصفهان افزایش یافته و توان رقابتی را از تولید کنندگان بگیرد.

اکنون تولید ما مانند بیماری است که نیاز به سرم و شوک قلبی دارد و اگر به آن نرسند نابود خواهد شد.

*آیا قبول دارید که ما اکنون دچار بی سوادی اقتصادی شده ایم، موضوعی که در تولید و اشتغال نیز شاهد آن هستیم؟
درست است، اما در درجه اول باید دید که چرا جامعه ما به این درد دچار شده است؛ در واقع بی سوادی اقتصادی نشات گرفته از نداشتن ثبات اقتصادی در کشور است.

متاسفانه این عدم ثبات باعث شده که ما با دورنمای مثبت و آینده نگری درستی در زمینه اقتصاد روبرو نباشیم و به همین سبب تولید کننده و یا متخصص سعی می کند از توانمندی هایش به شکل خُرد و نه کلان استفاده کند، در صورتی که اگر انگیزه مناسب ایجاد می شد، افق بهتری  داشتیم؛ این بی سوادی وقتی از بین خواهد رفت که یک ایده پرداز و کارآفرین مورد ظلم واقع نشود و از او حمایت شود.

در این وضعیت است که تولید، به عنوان یک مولفه پایدار می تواند به اشتغال هم کمک کند و در کنار آن نظام آموزش و پرورش نیز باید برای آموزش های کاربردی و کوتاه مدت فعالیت کرده و استعدادها را شناسایی و هدایت کند.

گرچه این اتفاق در مقطعی با نظام کار و دانش رقم زده شد، ولی متاسفانه چون به صورت آکادمیک بود به خروجی مطلوب نرسید.

بنابراین به نظر می رسد که می توانیم با آموزش های طبقه بندی شده کوتاه مدت و نوع درست هدایت تحصیلی با توجه به سلایق و علاقمندی هایشان افراد را جذب رشته هایی کنیم که کشور نیازمند آن است؛ ما به اندازه کافی دکتر و مهندس تربیت کرده ایم و اکنون نیاز به شغل های دیگر داریم.

*به نظر شما مرهمی برای اقتصاد بیمار ما وجود دارد که بتوانیم در شرایط حاضر محیطی ایمن و با ثبات ایجاد کنیم؟
ما از یک سو با قوانین دست و پا گیر روبرو هستیم که باید به جای آن، برای یک کارآفرین سهولت بیشتری ایجاد شود و حمایت از او جایگزین بروکراسی های اداری شود.

از سوی دیگر باید در رده های بالادستی ثبات ایجاد شود و اقتصاد را به یک توسعه پایدار تبدیل کند؛ این موضوع باعث دلگرمی برای کسانی است که می خواهند کاری را استارت بزنند و عملا کارشان را گسترش بدهند.

اکنون کارگاه های بزرگ یا در حال کوچک شدن و یا تعطیل شدن هستند و به دلیل عدم حمایت لازم و سود کمی که عایدشان می شود، لزومی برای ماندن و توسعه نمی بینند و این موضوع شرایطی را ایجاد می کند که به نفع اقتصاد ما نیست

متاسفانه اکنون کارگاه های بزرگ در حال کوچک یا تعطیل شدن هستند و به دلیل عدم حمایت لازم و سود کمی که عایدشان می شود، لزومی برای ماندن و توسعه نمی بینند و این موضوع شرایطی را ایجاد می کند که به نفع اقتصاد ما نیست. تولید کننده به یک ثبات اقتصادی نیاز دارد تا بتواند در زمینه تامین مواد اولیه اطمینان خاطر داشته باشد.

از سویی دیگر او باید بتواند با داشتن تسهیلات از سازمان های ذی‌ربط اقدام به تولید بیشتر کند، نه اینکه سیستم برعکسی ایجاد شود که او تازه بخواهد از موانع و قوانین دست و پاگیر بانک ها عبور کند.

به نظر من بانک‌ها باید تولید کننده‌های واقعی را شناسایی کرده و با دادن وام با درصد سود پایین نقشی در پایین آوردن قیمت تمام شده مواد اولیه داشته باشند و تولید کننده‌ها نیز با این روش بتواند روی غلتک بیافتند و انگیزه لازم را برای تولید داشته باشند.

*شما در همین شرایط نامناسب هم توانسته اید کارگاهتان را توسعه دهید و با وجود تحریم های ایجاد شده، اقدام به تعدیل نیرو نکردید؛ راز این موفقیت شما در چیست؟
بله درست است  اما با تمام اینها ما نیز با مشکلاتی روبرو هستیم، یک شرکت تولیدی مثل ما فعالیتهایش بازرگانی نیست.

در واقع کارگاه تولیدی ما نیاز به حمل و نقل، بسته بندی، مهره های برنجی، مستربچ و بسیاری از محصولات و خدمات دیگر دارد که اگر اینها آماده نباشد، کوچک و کوچک تر خواهد شد اما اگر بتوانیم کارها را درست انجام دهیم، تمام صنایع وابسته به ما نیز رشد می کند در کنار آن اگر صنعتی ضعیف شود حتی در شهر و کشور تاثیر گذار است.

ما به این نتیجه رسیدیم که در این بازه زمانی که همه فعالیت هایشان را کم می کنند ما نیروی بیشتری بگیریم تا از فرصتی که در بازار ایجاد شده است استفاده کنیم و رو به توسعه برویم.

با این هدف می توانیم افراد بیشتری را به کار بگیریم، البته شاید این گسترش و توسعه در شرایط فعلی با منطق جور در نیاید، ولی هدف این است که جنسی با کیفیت به بازار معرفی کنیم و بیشتر بر روی بازاریابی متمرکز شویم و به این شکل می توانیم حجم تولید را افزایش دهیم.

به نظر بنده، کوچک کردن کارگاه و تعدیل نیرو کار راحتی است و هر کسی از پس آن بر می آید، اما آنچه که مهم است توسعه تولید است  به شرطی که هم قوانین به نفع تولید کننده باشد و هم ارگان های زیربط هوای تولید کننده را داشته باشند چراکه اگر انگیزه ها از دست برود و تولید کننده تبدیل به بازرگان شود، اقشاری که بیشتر از همه آسیب می بینند، کارگرانی هستند که در چرخه تعدیل نیرو قرار می گیرند.

موضوع آزاردهنده بازار داغ فروش ماشین آلات تولیدی است،  بسیاری از کارگاه های تولیدی فروشنده ماشین آلاتشان هستند، ماشین آلاتی که روزگاری قرار بوده در چرخه تولید، نقش داشته باشند و حالا به حراج گذاشته شده اند

متاسفانه موضوعی که اکنون به مساله ای آزار دهنده تبدیل شده، بازار داغ فروش ماشین آلات تولیدی است، جای تاسف است که بسیاری از کارگاه های تولیدی فروشنده ماشین آلاتشان هستند، ماشین آلاتی که روزگاری قرار بوده در چرخه تولید، نقش داشته باشند و حالا به حراج گذاشته شده اند.

*برخی معتقدند که نرخ گذاری بیش از حد ارز باعث می شود که فرار سرمایه داشته باشیم تا چه حد با این موضوع موافق هستید؟
افزایش نرخ ارز بحث پیچیده ای دارد، اما بسیاری از کشورها از این فرصت هم برای بحث صادرات استفاده می کنند تا جایی که می تواند برای آن کشور درآمد سرشاری ایجاد کند؛ حتی در بسیاری از کشورها به شکل مصنوعی ارزش پول ملی را پایین نگه می دارند تا بتوانند صادرات کنند.

ما نیز از قبل نرخ ارز سرمایه خوبی داشته باشیم، به شرطی که بسترهای صادراتی مناسب ایجاد شود و کالایی که تولید می شود استاندارد بوده و از آن حمایت شود.

اگر این موارد با یکدیگر توامان نباشد، عملا در بازار شوک بدی ایجاد می کند و تولید را با مشکل مواجه خواهد کرد اما اگر این اصول همراه با یکدیگر پیش برود ما هم می توانیم از افزایش نرخ ارز سود ببریم.